Sevdiklerimin ölümünü önceden görüyorum

Anneannemi aniden kalp krizinden kaybettik. 6 sene önce apar topar Türkiye’ye uçmuştum annemle ve orada anneannemin ölüsünü gördüm, çok etkilendim. Ama ben anneannemi ölmeden 6 ay önce rüyalarımda görmüştüm. Rüyamda hep ölüyordu. Bir gün dayanamayıp anneme anlatmıştım ve tam 6 ay sonra anneannemin ölüm haberi geldi. O sırada ben henüz 17 yaşındaydım, o kadar psikolojim bozulmuştu ki...

Ardından dayımın kayınvalidesi öldü; onu da gördüm rüyamda... Üstelik bir ölüyü nasıl yıkadıklarını da gördüm, hayatımda ikinci şoku yaşadım. Bu durum beni pembe hayallerden gerçekleri görmeye yöneltti, yani çabuk olgunlaştırdı. Üç gün, üç gece uyuyamadım. Her şey sürekli gözümün önüne geliyordu.

Şu an 23 yaşındayım. O günden bu yana hayatımda çok şey değişti. Annemin, babamın değerini çok daha iyi anladım. Allah’ıma her gün dua ediyorum, anneciğimi, babacığımı hemen almasın diye. Çünkü ben ailemi çok seviyorum ve onlara çok ihtiyacım var. Onların ölümünü de göreceğim diye çok korkuyorum.

Bundan iki sene önce annem evde yemek yerken ölümden döndü; nefes alamadı. Bu astımdan olabilir mi? Çünkü annemin astımı var. Annemi kaybetme korkusu var bende, kendimi avutamıyorum. Ölümü düşünmediğim gün yok. Bu nedenle doktora da gittik ama bir şey diyemedi; sebebini bilmiyorlar çünkü ablacığım.

Hiç huzurum yok. Hep heyecanlanıyorum, korkuyorum. Bana lütfen bir şeyler söyleyin. Beni teselli edin.

Allah’tan dileğim bir an önce evlenip, çocuk sahibi olmak. O zaman yaşamak zorunda kalırım çocuklarım için...

Herkes annesinin babasının kıymetini geç olmadan bilsin. Öldükten sonra değil... Çünkü ölümün ne zaman geleceği belli olmuyor.

Ablacığım benim için çok değerlisiniz, inanmazsınız ama ben gazeteyi sırf köşenizi okuyabilmek için alıyorum. Bütün yazılarınızı bir kitap şeklinde topladınız mı? Toplarsanız çok değerli olacak bizler için...

n RUMUZ: KORKU

Sevgili kızım, kim anneannenin ölüsünü görmene izin verdi? Kim senin dayının kayınvaldesinin ölüsünü yıkarken yanına girmene izin verdi? 17 yaşında bir genç kızın bunu yaşaması elbette ki onu çok etkiler. Senin altüst olman ve sürekli ölümü düşünmen bundan kaynaklanıyor. Ölümü yakından görmüş ve psikolojik açıdan çok büyük bir şok yaşamışsın. Ailen için bu nedenle endişe içindesin.

Ölüm elbette ki hepimiz için geçerli. Kimse için ölüm gerçeğinden kaçmak mümkün değil... Ama sürekli ölümü düşünmek, yaşamın tadına varmayı engeller. Belki bir rastlantı eseri bu ölümleri rüyanda görmüş olabilirsin, belki de bir önsezidir seninki...

Anneni sevgiyle sarıp sarmalaman, ailenin üzerine titremen çok doğal da, bu kadar çok endişe içinde yaşaman elbette ki normal değil. Bir süre bir psikologla bu duygularını paylaş, belki telkinle bu sıkıntıyı üzerinden atarsın.

Benimle ilgili düşüncelerin için teşekkür ederim. Bir kitap hazırlıyorum, inşallah tamamlayıp okurlarımla paylaşacağım.

Oğullarına eziyet ettiğimi düşünüyorlar

Ben yurt dışında yaşayan 19 yaşında bir kızım. Burada üniversitede biriyle tanıştım ve ilk görüşte birbirimize aşık olduk. 3 senedir de beraberiz.

İlk aylar aşırı derecede sevgisini gösteriyordu ve ben kaprislerimle biraz bıktırdım. Bir sene sonra işi için başka bir ülkeye gitti ama her gün arayıp her 2 ayda bir gelip görüyordu.

Bu arada ben ailesiyle problemler yaşadım. Hálá beni sevmiyorlar, çünkü oğullarına eziyet ettiğimi düşünüyorlar. Bu yüzden ayrıldım ama bensiz yaşamak istemediğini söyleyince içim rahat etti, barıştım.

Oralarda kaldığı sırada internette başka kızlarla sohbete alışmış. Bana göre seven birisi başkalarıyla sohbet etmez. Suç islediğini kabul ediyor, "Bir daha yapmayacağım" dedi ama yine devam etti. Ben de ayrıldım. Daha sonra tövbe etti, ben de affettim. Ama artık beni gerçekten sevdiğine inanmıyorum. Kendisine söylediğimde, "Sevmesem niye bu kadar mesafeye rağmen seninle kalayım" diyor. İstese de beni unutamadığını söylüyor.

Tam bir çıkmazdayım çünkü ne beni sevdiğinden eminim ne de anlaşabileceğimizden... Çünkü ayrı düşüncelere sahibiz ve ailesinin problem yaratacağından korkuyorum. Aslında biliyorum, karar benim, ama akıl akıldan üstündür derler ya, düşüncenizi almak istedim.

n RUMUZ: NAZLI

Güzel kızım, madem anlaşamayacağınızı düşünüyorsun, ailesinin de problem yaratacağından eminsin, o halde peşini bırak bu ilişkinin... 3 yıldır senin beklediğin bir şekil de almamış. Ailesinin gelip seni isteyeceği de yok anlaşılan... O halde ne diye kendini üzüyorsun? Ancak internette sohbet sorunu bugün evli erkeklerin bile tutkusu halinde... Ne diyeyim, bir tür bağımlılık bu...

Yazısını okurken kendimi görüyorum

27.11.2006 tarihinde PESİMİST rumuzlu arkadaşın yazısını okudum. Günümüzde nadir olan, yitirilmemiş değer yargıları ile yaşayan temiz insanların olduğunu bilmek güzel... İkimizin derdi ve düşünce yapısı da aynı paralellikte...

Dediği gibi, insanların yaşamları sadece arzularına ulaşmak için atılan yalanlardan ibaret... Ama bizim gibi insanların sağlam şekilde ayakta durması gerek... PESİMİST arkadaşım, sana mail adresimi veriyorum. Lütfen bana ulaş, seni gerçekten tanımak istiyorum.

1975 doğumlu bir gencim. Şu an ailemle yaşıyorum, ekonomik sıkıntım yok, düzenli bir gelirim ve kendi evim var.

e-mail adresim: etinbrhn@mynet.com

Sevgili oğlum, bana onlarca mail atmışsın. Bu kadar ısrara dayanamayıp, yazını yayınlıyorum. Umarım sesin bir yerlere ulaşır.