Sevdiğim kadın çocuklarımı istemiyor

Merhaba Güzin Abla, uzun süredir yazılarınızı takip ediyorum. Ben de size derdimi açmak istedim...

Evliyken, bir başka kadına tutuldum. Bunu eski eşime söyleyerek boşanma kararı aldım. O dönemde beni bekar bilen sevdiğim kadın da bana karşılık verdi. Gerçeği öğrenmesiyle bu süreç onun içinde hiç kolay olmadı.

Sağlam karakterli, onurlu ve olması gerektiği gibi biriydi.

Sonrasında gereken tüm açıklamaları yaptım, buna katlandı. İlişkimiz üç yıldır sürüyor.Ancak benim ilk evliliğimden iki çocuğum var...

3 ve 6 yaşlarında. Onlarla aramızda bin kilometre var ve velayetleri annelerinde.

Sevdiğim kadın, çocuklarımı kabul edemeyeceğini, evinde görmek istemediğini söylüyor.

Ben de her zaman onları görmeye gidebileceğimi, ayda 1-2 gece de olsa, çocuklarıma zaman ayırmam gerektiğini, yaz aylarında babayla ve baba tarafı akrabalarıyla olan diyaloglarının sürmesi gerektiğini savunuyorum.

Yine onun “Evime çocuklar 12 yaşına kadar gelemez” gibi ifadelerini açıkladığı sebepler yüzünden anlayışla karşıladım.

Ancak bu kez çocuklarla iletişim kurmamı, anneleriyle de görüşebileceğimi ileri sürerek kabul etmiyor. Ben de onlara ancak anneanneleri aracılığıyla ulaşabiliyorum.

Neden dediğimde, ‘bana ait bir zamanı başka biriyle paylaşmanı kıskanırım, çocukların da olsa sevdiğini görmekten kıskanırım’ gibi cevap alıyorum. 

Hanım arkadaşım, çevresinde saygın ve sevilen, capcanlı biri. Ben de kendisine takdir ediyorum. Ancak bana ve çocuklarıma saygı ve şefkat göstermiyor.

Daha önce kamuda çalışıyordum, görevim sebebiyle başka yerlere gitmem gerektiğinde arkadaşım bunu kabul etmedi, ayrılık sebebi olarak gösterdi. Ben de istifa edip bir yıldır özel sektörde çalışmaya başladım. Normal yaşantımızda ikimiz de sevecen, ilgili, düşünceli ve çok da mutluyuz.

Ama benim sadece çocuklarım için değil, işim için bile olsa bir yerlere gidip gelmem aramızda büyük sorun oluyor.

Evlilik birliği içinde erkek kadın ayrı kalamaz gibi ifadeler ortaya koyuyor. Ben de bu durumda çaresiz kalıyorum.

◊ Rumuz: Huzur kalmadı

YANIT

Sevgili okurum, bu hanımla işiniz oldukça zor.

Beni izlediğinize göre, çocuklar deyince benim için akan suların durduğunu biliyorsunuzdur.

Anladığım kadarıyla eşinizi hiçbir suçu olmadığı halde, sırf bu hanıma âşık olduğunuz için terk etmişsiniz.

Eşinizin bunu nasıl karşıladığıyla ilgili hiçbir açıklama yapmıyorsunuz.

Sadece çocuklarınızı arada bir görmek istediğinizi, onların babalarıyla ve babalarının yakın akrabalarıyla iletişimlerinin kopmaması gerektiğini düşünüyorsunuz ve çok haklısınız. Ama bu hanımefendi nedenini anlamadığım ve sizin de nasılsa mantıklı bulduğunuz bir şekilde çocukları istemediğini, 12 yaşına gelinceye kadar onları eve alamayacağını söylüyor.

Sizin iş hayatınızı yönlendiren, hayatınızın her anına karışan, “evlilik içinde erkekle kadın ayrı kalamaz” diye saçma ve mantık dışı bir neden ileri sürerek hem çocuklarınızı görmeye gitmenize, hem de işinizi takip etmenize engel koyan bu hanımın bütün kaprislerine boyun eğmenize şaşırıyorum.

Sizin sevginizi paylaşmak istemiyormuş...

Ancak sizin iki çocuğunuz var ve elbette sevginize ihtiyaçları var.

Siz istediğinizi yapabilirsiniz de, konu çocuklarınız olunca, bağışlayın ama ben bu boyun eğişe onay veremedim.