Paylaş
Merhabalar Güzin Abla, ben bir adama umutsuzca âşık oldum, daha doğrusu onu çok seviyorum. Ona çok bağlandım.
Ne yazık ki ben de o da başka başka şehirlerde yaşıyoruz.
Üstelik onun uzun süredir bir kadınla yaşadığını annesinden öğrendim.
Annesine inanmak istemedim çünkü annesi beni hiç sevmez...
Bu yüzden aramızı bozmak için bana da oğluna da farklı farklı yalanlar söylediğini düşünüyorum.
Neyse sonuçta dayanamayıp ben bunları annemle paylaştım.
Annem de “kaderin bana çekmiş, çok şanssızsın” dedi.
Annem önceden onunla beraber olmamı çok istiyordu, şimdi adama çok kızıyor...
Neyse ben sonunda bu olaylarla başa çıkamayacağımı, o adamın beni sevmediğini anladım...
Sevse ayrı kalmaya dayanabilir miydi? Bensiz yapamazdı, diye düşünüyorum...
Sonunda tüm öfkemle içimde ne varsa yazdım ona..
Bu böyle giderse üzüntüden saçlarım bembeyaz olacak...
Canım sıkılıyor, aşırı derecede mutsuzum. Çalıştığım okulu her şeyi, ailemi bile bırakıp sırra kadem basmayı bile düşünüyorum.
Onu kıskanmaktan, tartışmaktan üzülmekten yoruldum.
Belki ileride o kadınla ilişkisi biter ama ben bunun için yeteri kadar sabırlı değilim.
Tek çare buldum kendime, onu aşırı severken ortadan kaybolmak...
O da ben de zamanla unuturuz diye düşünüyorum.
Yoksa bu üzüntüyle hasta olacağım. Abla sen ne öneriyorsun bana? Lütfen yardım et, sevgiler...
◊ Rumuz: Mutsuz
YANIT
Sevgili kızım, mektubunda pek çok şeyin gizli saklı olduğunu görüyorum. Bu genç adamla önceleri yakın ilişki içindeydiniz de birden ayrı ayrı şehirlerde mi kalmaya mecbur oldunuz?
Anladığım kadarıyla sen öğretmensin, ayrı bir yere mi tayin oldun da ayrı kaldınız? İlişkinizin durumu hakkında bir şey açıklamamışsın. Ancak tahmin yürütebiliyorum.
Gerçekten annesinin dediği doğruysa, bu genç adam bir başka kadınla yaşıyorsa, bunu sana açık açık söyleyemiyor mu?
Sen bunu ona soramıyor musun? Ve eğer hayatında bir başkası varsa, senin onu beklemen mümkün olabilir mi, bu ne saçmalık.
Ama senin ona acı vermek için ortadan kaybolmayı, başta kutsal öğretmenlik mesleğin, aileni, anneni herkesi terk edip gitmeyi düşünmen kadar da bencilce bir karar olamaz.
Sana önem vermeyen, sana açık açık cevap bile vermeyen bir adam için hayatını asla altüst etmeni anlayamıyorum.
Annesiyle ya da sana onu hatırlatacak, ondan söz edecek hiç kimseyle görüşmemelisin.
Kendine yepyeni bir sayfa açacak, bundan böyle önüne bakacaksın.
Ne kadınlar biliyorum, yıllarca aynı yastığa başkoyduğu eşlerini bile bir başka kadının varlığını öğrendikleri andan itibaren yok saymayı başarmışlardır.
Sen de bunu başarabilecek yüreklilikte bir kızsın...
Lütfen biraz cesaret.
Bak, gördüğüm kadarıyla, annen de senin bu durumuna çok üzülüyor. Belli ki o da hayatı boyunca pek mutlu olamamış bir hanım.
Şimdi senin mutsuzluğun onu da kahrediyor. Senin onu da üzmeye, hele böyle asla değmeyecek bir insan için terk etmeye hakkın var mı, bir düşün istersen.
Madem benden yardım istiyorsun, sözlerime kulak ver, güçlü ve onurlu bir kız olduğunu göster bana.
Paylaş