Onu yıllar geçmesine rağmen unutamadım

Sevgili Güzin Abla benim sıkıntım büyük, lütfen bana yol gösterin...

2010 yılında birine çok âşık oldum...  Komşu çocuklarıydık... Aramız iyiyken o da çok iyiydi, fakat sinirlenince çıldırıyordu. En ufak bir tartışmada beni aileme şikayet edip tehdit ediyordu.

Annelerimiz de tanışıyordu. Fakat benim annem bu davranışları yüzünden ilişkimize onay vermiyordu, “Onunla olursan beni unut” diyordu.

2015 yılına kadar bu durum böyle gitti... Anneme söz verdim, üniversiteye gidersem onu bırakacaktım.

Üniversiteye gittim ama o bir an olsun aklımdan çıkmadı. Daha sonra ne mi oldu? Üniversitede başka biriyle tanıştım ve aniden nişanlandık. Her şey o kadar hızlı gelişti ki, benim kalbim hâlâ sevdiğim için atıyordu.

Sırf annem inansın, üzülmesin artık diye üniversitedeki gençle devam ettim.

Bu sırada sevdiğim adam bulunduğum ortama geldi, “nişanı at kaçalım” dedi. Defalarca aradı ama anneme söz vermiştim, onunla olamazdım. Bu sevmediğim adamla, sırf iyi biri diye evlendim.

Ancak aynı eve girmemizle sorunlar başladı... Asla ailesiyle geçinemedim, hiç huzurlu olamadım. Ailemle farklı şehirlerde yaşıyorduk.

Bu çok zordu benim için. Devamlı ailemin yanına geliyordum. Toplam üç ay birlikte yaşadık, bu üç ay boyunca aramızda hiçbir şey geçmedi...

Yani karı koca hayatı yaşamadık...

ben salonda yatardım, o yatakta... Düzelmem için bekledi fakat olmadı.

Kavgalı birer düşman gibiydik. Temmuz ayında ailemin yanına temelli döndüm. Davayı açtım, boşandık.

Aklımda hep eski sevdiğim adam vardı. Geçenlerde sosyal medyadan mesaj attım; “buluşalım konuşalım” diye...  “Hayır, asla olmaz” dedi ve engelledi... Ama birkaç gün sonra engeli kaldırdı. O aklımdan hiç çıkmıyor.

sizin düşünceleriniz benim için çok önemli... Lütfen yorumlar mısınız?

Rumuz: Unutamadım

YANIT 

Aklın o sevdiğin komşu oğlunda kaldığı için evlendiğin gençle birliktelik yaşayamamışsın. Bu da zaten evliliğini bitirmiş.

Ama asıl hatayı böyle sevmeden, istemeden sırf anneni memnun etmek için evlenerek yapmışsın. Bir anlamda kendini feda etmişsin. O genç adama da yazık olmuş...

Annenin o komşu çocuğuyla beraberliğine karşı çıkması da bir bakıma haklı nedenlere dayanıyor.

Baksana sürekli ters düşüyormuşsunuz, sana neredeyse şiddet uyguluyormuş.

Annen de bütün bunların farkındaymış tabii... Ne yapsın kadın, göz göre göre seni böyle bir adamla evlendirmek istememiş...

Aradan yıllar geçmiş, sen hâlâ takıntı halinde o genci unutamadığını söylüyorsun kızım. Ama o da seni istemediğini anlatmak için, seni tüm hesaplarında engellemiş.

Sen evlenmişsin ya... Tabii senin eşinle hiçbir yakınlaşman olmadığını bilmiyor.

Bu yüzden de sana tavır koyuyor olmalı. Ama eğer bunca yıl içinde o gençlik yıllarındaki tersliği, kabalığı düzelmediyse, onunla da mutlu olabileceğini düşünmüyorum.

Yine de içinde kalmaması için onunla bir şekilde karşılaşıp, konuşabilirsin. Ona tüm olan biteni anlatırsın. Bu durumda sana nasıl davranacağı çok önemli.

Eğer zaman onu terbiye etmişse, düzelmişse, olayı yeniden gözden geçirebilirsin. Ama aksi halde hiç düşünmeden sırtını döner ve gidersin.

Onu artık aklından tamamen çıkarırsın...