Nişanlımı terk etmek zorunda kaldım

23 yaşında üniversite mezunu ve özel bir kurumda çalışan biriyim. 7 yıldır beni karşılıksız sevmiş, tüm zor zamanlarımda yanımda olmuş, gerçekten arkadaşlığına ve kendisine çok güvendiğim bir arkadaşım vardı.

O hayatımda tanıdığım en güzel adamdı. Bir ilişkiye başlayıp sonradan anlaşamayıp onu kaybetmekten çok korkuyordum. O yüzden hep arkadaş olarak yaklaştım ona.

Bir zaman sonra beni çok sevdiği için arkadaş kalamayacağını, eğer istersem benimle evlenmek istediğini söyledi. Önce olmayacağını söylesem de içimdeki ses ve çevremdeki insanlar beni bu kadar seven, değer veren kıymetimi bilen bir insanı kaybetmemem gerektiğini söyledi.

Ve kabul ettim, sözlendik, inan her şey çok güzeldi. Ama annesi akrabasının kızını istediği için ve tesettürlü olmadığımdan beni istemedi. Hep sorun çıkaracak davranışlarda bulundu.

Ben ve ailem, hep yapıcı davrandık ama olaylar büyüdü. Ailem de bu evliliği istememeye başladı. Ama bu sorunları aştık ya da ben öyle sanmıştım. Sonra nişanlandık...

6 ay nişanlı kaldık ama kısıtlamalar başladı. Telefon numaramı bile kimseye verdirmiyordu.

Arkadaşlarımla görüşemiyordum.

Onun istemediği bir şeyi yapınca hata yaptığımı söylüyor ve benimle günlerce konuşmuyordu.

Barışmak için yalvarır, günlerce ağlardım ve öyle barışırdık.

Telefonları suratıma kapatmalara ses yükseltmelere kadar gitti bu süreç.

Güzelce konuştum defalarca ama o, beni hatalı gördüğü için hep beni değiştirmeye çalıştı.

Tabii bu süreçte annesi sorunlar çıkarmaya devam etti. Hep beni seviyor gibi davrandı ama oğluna her şeyi farklı yansıttığını biliyorum.

Sonra sevdiğim, hiç tanıyamadığım bir insan haline geldi. Beni anlamayan, sürekli haksız olsa bile annesini savunan biri oldu.

Hiçbir zaman arkamda durmuyordu. Ben de ayrılmak istediğimi söyledim ve ayrıldık.

“Gel konuşalım, ne oldu böyle birdenbire bile” demedi. Ayrılır ayrılmaz bana aldığı hediyeyi geri istedi. Hiç mi tanımamışım ben bu insanı? O kadar zoruma gidiyor ki anlatamam, nasıl geçecek bu acı?

◊ Rumuz: Lütfen bir şeyler söyle

YANIT

Nasıl geçmesin kızım, Allah aşkına bu nasıl bir erkek!
Annesinin etkisinde kalıyor, sana türlü baskılar uyguluyor, seni yönetmeye çalışıyor, kişiliğini yok etmek için uğraşıyor.
Sürekli seni suçluyor hatta kendini suçlu hissetmen için elinden geleni yapıyor.
Böyle bir insanla ne kadar daha devam edeceğini sanıyordun?
Eminim şimdi o ailesinin kendisi için seçtiği kızla evlenmeye hazırlanıyordur.
Çok da iyi olmuş bana sorarsan çünkü sen hangi etki altındasın bilemiyorum ama kapılmışsın bir seviyorduk, sevmiştik nakaratına, gidiyorsun...
Ee, sonra sen de ona sevgini belli edip birden onu kaybetme korkularına kapıldığın an, gerçek yüzünü göstermiş işte.
Bir de “o hiç tanımadığım biri haline geldi” diyorsun. O değişmemiş ki sevgili kızım, o hep aynıymış ama sen onu yükseklere oturtmuş, bambaşka bir yüzle görmüşsün.
Bence sana “neden benden ayrılıyorsun” diye sormaması bunu beklediğini gösteriyor. O çoktan birlikte olamayacağınıza karar vermiş zaten...
Üstüne üstlük sana verdiği hediyeleri geri istemesi bile ne kadar büyük bir zavallılık...
Umarım bunu görüyorsundur, bu yüzden bu evliliğin olamayacağını anlamışsındır.
Ve umarım en kısa zamanda kendini ne kadar boş yere üzdüğünün ve bu adam için değmeyeceğinin farkına varırsın.