Minik bebeğime her gün eziyet ediyorum

Sevgili ablacığım, ben 30 yaşında, 15 yıldır çalışan, evli ve dünya tatlısı, 11 aylık bir kız çocuğu annesiyim. Küçük kızım çok akıllı, çok tatlı, aslında çok da sakin bir bebek. Ancak her çocuk gibi ilgisini çeken değişik şeylerle uğraşıyor, ilgi görmek istiyor. Ben ise onu her fırsatta tokatlıyorum!

O ağlayarak bana sarılmak istiyor. Bense onu dövmeye devam ediyorum. O ağlamaktan morarıyor ve ben bu durumdan neredeyse garip bir zevk alıyorum. Ne olur bana yardım et ablacığım, yoksa ben bir ruh hastası mıyım?

Davranışlarımı kontrol edemiyorum. Oysa çocuğumu da, tüm çocukları da çok seviyorum. Ama bu yaptıklarıma engel olamıyorum ve daha sonra utanç duyuyorum. Onun gelecekteki kişiliğini altüst edebileceğimi düşünüyorum.

Ben ona sert bir şekilde baktığım zaman, küçük kızım başını iki yana sallayarak titremeye başlıyor. Bunu neden yapıyor dersiniz? Sebebi ben miyim?

RUMUZ: KÖTÜ ANNE MİYİM?

Kızım elbette sebebi sensin. Başka ne sebep arıyorsun? Sen kızına resmen eziyet ediyor, işkence yapıyorsun. Bu küçücük bebek senin bu davranışlarına ne kadar dayanabilir sanıyorsun...

Ancak sanırım, bundan sorumlu değilsin. Çünkü belli ki bir rahatsızlığın var. Bırak minik bir bebeğin annesi olmayı, bir insan olarak elbette bu davranışın normal değil. Hiç zaman kaybetmeden bir psikiyatra başvurmalı, tedavi olmalısın.

Belli ki, çok küçük yaştan beri çalışmış olman, çocukluk yıllarında yaşadığın bazı olaylar, senin dengeni bozmuş. Bu hareketlerin dengeli bir insanın yapacağı şeyler değil. Allah korusun bebeğinin ölümüne bile yol açabilirsin bu dayaklarla... Ya da onu kolaylıkla sakat bırakabilirsin. O minik yavrunun ne kadarcık canı var ki?

Hemen bir uzmana başvurup bir an önce tedavi olmalısın kızım, yoksa bebeğinin de senin de tüm hayatınız mahvolacak...

Mutlu beraberlikler görmeye katlanamıyorum

Sevgili ablacığım, ben 26 yaşındayım. Almanya’da ailemle yaşıyor ve çalışıyorum. Bazı arkadaşlarım zaman zaman çok saldırgan ve sinirli davrandığımı, karşımdakini azarlar gibi konuştuğumu, insanlara katlanamadığımı söyledi.

Aslında bunun ben de farkındayım. Özellikle mutlu beraberlikler görmeye dayanamıyorum. Çünkü bugüne kadar hiç mutlu olamadım.

Yaşadığım iki ciddi ilişki de hüsranla noktalandı. Sonuncusu bana evlenme sözü veren ve eşinden bir türlü boşanma cesaretini gösteremeyen bir alçaktı. Bu yüzden erkeklere kuşkuyla bakıyorum.

RUMUZ: ALMANYA’DAN, ÖFKELİYİM

Belli ki seni genç yaşta kırmış, hayata küstürmüşler. Bunun acısını çevrende mutlu görünen insanlardan çıkarıyorsun. Ama yaşadıklarından başkalarını sorumlu tutar gibi davranman yanlış.

Burada bir hata varsa, o yine de sende, kusura bakma. Eğer evli erkekle beraberlik yaşarsan, hayal kırıklıklarına hazır olmalısın. Yaşadığın olumsuzluklar, seni katı ve öfkeli yapmış. Mutsuzluğunu bu şekilde yansıtmayı sürdürürsen, yakında sana selam verecek birini bile bulamazsın.

Bu yüzden kendini çabucak bu tatsız havandan sıyırmayı başarmalısın. Biraz gayret et, karamsarlığından kurtul, insanlara daha hoşgörülü, sevecen ve sevimli bakmayı dene. Kimseyi yaşadıkların yüzünden suçlayamazsın.

Arkadaşlarım beni flörtçü sanıyor

Sevgili Güzin Abla, ben aslında çok utangaç, sıkılgan bir genç kızım. 19 yaşındayım. Ancak beni tüm çevrem çok daha değişik bir yüzle tanıyor. Bunun nedeni ise yine benim davranışlarım.

Kendime bir takım havalar veriyorum ve flörtçü bir genç kızmış gibi görünüyorum. Pek çok gençle çıktığım, hatta onlarla ilişkiye girdiğim izlenimi yaratıyorum. Bunu özellikle yapıyorum. Tüm kız ve erkek arkadaşlarım beni böyle sansın istiyorum.

Şimdi gerçekten bir gence aşık oldum. Ama bana çok uzak davranıyor. Ona gerçeği de açıklayamıyorum. Tabii her şey altüst oldu. Beni gerçek yüzümle görmesi imkansız... Geçmişte öyle davrandığım için çok pişmanım. Geriye de dönemem. ‘Yalan söyledim, numara yaptım’ da diyemem. Sizce ne yapmalıyım?

RUMUZ: SAHTEKAR



Sevgili kızım, seni böyle tanıdığı için o genç doğal olarak sana pek fazla önem vermiyor, sana ciddi yaklaşmıyor korkarım. Özel hayatını bu kadar ortaya dökmek, olmayan şeyleri olmuş göstermek ne kadar yanlışmış gördün...

Bunu aslında utangaçlığın yüzünden ve çevrenin seni gözlerinde büyütmesi amacıyla yapmış olmalısın. Ama hiçbir şey için geç sayılmaz, artık gerçek kimliğine bürünmelisin. Kendin hakkında gereksiz ayrıntıya girmesen de olur.

Sevdiğin gence, çevrenin senin hakkında yanıldığını söyleyebilir, aslında tertemiz bir geçmişin olduğunu anlatabilirsin. Zaten seninle yakınlığa girdiği anda, saflığından ve davranışlarından yarattığın kişiliğin sahteliği ortaya çıkacaktır. O genç de biraz tecrübeli biriyse, bunu hemen anlayacaktır.