Paylaş
Merhaba Güzin Hanım, ben 2.5 yıllık evliyim ama eşimle 8 senedir tanışıyoruz. Kendisi benim ilk sevgilimdi ve o dönemde ilk yıl aramız iyi sayılırdı; sonraki yıllarda okul bitince o memleketine, ben memleketime döndüm...
Ne yazık ki hemen işe giremedik. İşsizlik sürecinde ailemin de durumu iyi olmadığından çok zorluklar yaşadım. Yıllarca sınavlara hazırlandım ve şükür ki sonunda mezun olduktan 4 sene sonra bir işe girebildim.
Eşimle o sıralar çok fazla kavga ediyorduk, sık sık ziyaretine gidemiyordum, yeterince ilgilenemiyordum. Her seferinde ailesi de devreye girip ‘artık bu ilişkinin adını koyalım’ gibi yorumlarda bulunuyorlardı. Ailecek bana karşı çok agresiflerdi. Birkaç kez ayrıldım ama eşim sonradan çok defa arayıp ağladı sızladı, barıştık.
Sonunda ben işe girince bir sene içinde de aceleyle evlendik.
Eşimin önceden de agresif tavırları vardı ama evlendikten sonra giderek arttı. Benimle ilgilenmiyorsun bahanesiyle ağza alınmayacak küfürler ediyor bana, birkaç kez fiziksel saldırı da gördüm, elim yüzüm yaralı işe gitmek zorunda kaldım.
Kavga sırasında apartmanı inletiyor, ‘bağırma’ dediğimde en hafifinden ‘başlatma apartmanından’ diyor. Aslında tüm ailesi böyle, ağzı bozuk, onu fark ettim.
Ben kendisini birkaç kez uyardım ama fayda etmedi. Ayrıca, şu anda işsiz ama önerdiğim işleri beğenmiyor, sınava hazırlanıyor güya, günde en fazla 2 saat ders çalıştı, sınavı da kötü geçti.
Akşam eve inanılmaz yorgun geliyorum, sağ olsun yemek yapıyor ama bugüne kadar daha bir akşam beni güler yüzle karşılamamıştır.
Kendisine, yemesine içmesine hiç dikkat etmiyor, dünya umurunda değilmiş gibi davranıyor.
Eşimle bir gelecek göremiyorum, inanılmaz derecede mutsuzum, göğsüm sıkışıyor bazen. Boşanmak istiyorum, ama bu da kolay olmayacak. ◊ Rumuz: Mutsuzum
YANIT
Sevgili oğlum, her şeyden önce bir kadına böyle küfür etmek yakışır mı? Sana karşı bu agresif ve saygısız tavrı asla kabul edilmez.
Sen iş bulup daha kendini tam toparlayamadan evlenmişsiniz. Belki birtakım eksikleriniz olabilir. Öfkesi bu yüzden mi acaba?
Eğer her şey tam olsun istiyorsa, o zaman o da elini taşın altına koyacak.
Elbette o da çalışmalı, illa bir kamu hizmetinde değilse de, özel sektörde de bir iş bulabilmeli ve herkes gibi o da evine destek olmalı.
O zaman maddi imkanlarınız artar.
Onu yapmıyor, bunu yapmıyor, bir genç kadın olarak kendine iyi bakmıyor. Bunun yanı sıra öfkeli ve küfürbaz. Onun problemi neyse onu yenmesi gerekiyor önce.
Bir kadının kocasına saygısı yoksa, komşularına saygısı yoksa, kendine de saygısı yok demektir.
Dediğin çok doğru, böyle bir evlilik yürümez. Bu durumda çocuk yapmayı asla düşünmemelisiniz.
Daha şimdiden, gencecik yaşta ‘kalbim sıkışıyor’ diyorsun.
Sana da yazık değil mi?
Gençliğine güvenme, özellikle günümüz koşullarında stres yüzünden kalp krizi geçiren o kadar çok genç var ki...
Bilmem senin ailenin bu yaşadıklarından haberleri var mı?
Onun ailesinden hiç söz etmiyorum bile, sanırım onlar da hayatları boyunca bu tarz bir yaklaşım içindelermiş ve bu genç hanım küfür edip, agresif davranmayı aile içinde öğrenmiş olmalı.
Gördüğüm şu ki, sen eşinden gerçekten çekiniyorsun ve çok da haklısın çünkü bu gibi insanların öfke patlamaları sırasında ne yapacakları hiç belli olmaz.
Son bir şans olarak onu bir uzmandan yardım almaya razı edebilirsen belki bir umut doğar. Aksi halde böyle bir evliliği yürütmek mümkün mü?
Paylaş