Paylaş
2 yıla yakındır süren bir ilişkim var. İlk yılında beraberdik, aynı okuldaydık. Bu yıl ise farklı şehirlerdeyiz. Ailesinin işi sebebiyle taşındılar. Şu 2 yıldır çok mutlu, çok huzurluydum. Erkek arkadaşımla ilgili en ufak bir kaygım, sorunum yok. Ama uzak mesafe ilişkisi nedeniyle aylarca görüşemeyip sonrasında 2-3 saat görüşebiliyoruz. Bu da beni kaygılandırıyor.
Ailesi ilişkimizi biliyor ama buraya göndermek, benimle görüştürmek için pek destek vermiyor. Çok az görüşüyoruz, görüştüğümüzde o sürede her şey mükemmel geçiyor.
Ama şu özlem çok yoruyor beni.
Artık hep yanımda olsun istiyorum, ben onun en zor zamanında yanında olabileyim istiyorum.
Sevgimiz aşkımız gerçekten çok kuvvetli bundan eminim. İkimizden de...
Önümüzdeki sene sınava gireceğiz ve üniversiteyi aynı şehirde okumak istiyoruz.
Tercihlerimizi nasıl yapacağız, puanlarımızı nasıl tutturacağız bilmiyoruz.
Hayalimiz aynı şehirde okumak ama gerçekleşmesi mümkün mü bilemiyoruz...
Eğer ki kazanamaz bir beş yıl daha farklı şehirlerde kalırsak, ilişkimiz nasıl yürüyecek, onu da bilmiyoruz.
Ayrılmayı düşünmüyoruz, lafını bile etmiyoruz ama bu kadar ayrı kalmak bizi çok yoruyor.
Biliyoruz ki tek seçeneğimiz artık üniversite kazanabilmek.
Bunları düşündükçe bunalıma giriyorum. Lütfen bana ruhumu ferahlatacak bir şeyler söyle Güzin Abla.
◊ Rumuz: Uzak mesafe ilişkisi
YANIT
Sevgili kızım, özlem elbette ki çok bunaltıcı, ilişkilerde çok yıpratıcı olabiliyor. Ama benim canım kızım, şu yaşadığımız ortama bakar mısın?
Bir virüsün yol açtığı hastalık bizi evlerimize kapattı. İnsanlar hastalık bulaşmasın diye, çocuklarını göremiyor, büyükler torunlarına hasret kaldı.
Gençler okullarına gidemiyor. Düşünsene 2020 olimpiyatları bir yıl ertelendi. Voleybol milli takımımızın pırıl pırıl oyuncuları, sevgili kızlarımız nasıl da heyecanla bu yarışmalara gitmeye hazırlanıyorlardı. Ama işte hepsi bitti. Ne projeler, ne düğünler, ne nişanlar, ne umutlar, maalesef ya ertelendi ya da tamamen rafa kalktı.
Bu yüzden sevgili kızım, üniversite imtihanlarının bile ne zaman yapılacağı tam kesin değilken, senin bu düşüncen ne yazık ki biraz bencilce olmuyor mu? Sevdiğine özlem duyman, ondan uzak kaldığın için üzülmen elbette ki doğal hakkın. Ama lütfen biraz gazete oku, televizyon izle, insanlar ne kadar büyük zorluklarla karşı karşıya, gör…
Bizler için çırpınan sağlık görevlileri, doktorlar, hemşireler, evlerine bile gidemiyorlar günlerdir, çoluk çocuklarını bile göremiyorlar.
Onlara ne kadar teşekkür etsek azdır. Ama biraz empati yapmalı, biraz olsun şu içinde bulunduğumuz olağanüstü günlerin bilincine varmalıyız.
Paylaş