Gerçeği kabullenmeye karar verdim

Sevgili Güzin Abla, ben 23 yaşında çalışan bir genç kızım. Hayatım hiç de kolay geçmedi, bundan sonra da pek kolay geçeceğe benzemiyor.
Neden derseniz... Annemin gençliğinde yaptığı büyük bir hatanın bedelini ödemek zorunda kaldım.
Yıllarca annemden, babamın ben çok küçük yaştayken ölmüş olduğu hikâyesini dinledim.
Oysa yaşım ilerleyip bazı şeyleri anlamaya başladıktan sonra fark ettim ki, annemin kızlık soyadını taşıyorum.
Annem kendi söylediğine göre, babamın ölümünden sonra bir kez daha evlenmiş ama ondan çocuğu olmamış.
Genç yaşta da evlilik konusunu kapatmış, çalışıp bana ve kız kardeşine bakmış. Ben annemin genç kızlık soyadını taşıdığımı öğrenince olayı sorgulamaya başladım. Ve bana gerçeği anlatmak zorunda kaldı.
Benim yıllar önce yaşadığı evlilik dışı bir ilişkiden dünyaya geldiğimi ve ben daha doğmadan, o adamın kendisini terk ettiğini anlattı.
O adam evliymiş ve annemin saflığından yararlanarak, onu kandırıp bir süre beraber olmuş. Adam annemin hamile olduğunu duyar duymaz, onu terk etmiş.
Bu hikâyeyi öğrenince müthiş bir karamsarlığa kapıldım. Uzunca bir süre kendime gelemedim. Sonra bu gerçeği kabullenmeye karar verdim. Zaten yapabileceğim başka bir şey de yoktu.
Şimdi ise karşıma büyük bir sorun çıktı. İş yerimdeki bir genç adamla yakınlaştım. İşler süratle ilerledi, evliliği düşünür olduk.
Şimdi ben ne yapacağım Güzin Abla?
Sevdiğim adama benim dünyaya gelişimle ilgili gerçekleri nasıl anlatabilirim? Onlara babam hakkında ne söyleyebilirim?
◊ Rumuz: Kahreden sır

YANIT

Satırlarından anneni suçlar gibi bir ruh halinde olduğunu hissediyorum, sevgili kızım. Bu çok yanlış.
Çünkü annen gencecik yaşında maalesef sorumsuz ve kötü bir adamın kurbanı olmuş.
Babasız bir çocuk doğurmak, onu büyütmek annen için eminim hiç de kolay olmamıştır.
Annen kandırılmış, aldatılmış ve terk edilmiş binlerce kadından biri sadece.
Şimdi sen annenin başına gelenlerin asla senin başına gelmeyeceğini gönül rahatlığıyla söyleyebilir misin? Bence bundan emin olamazsın, kimse de olamaz.
Bir kadının sevdiği erkeğe güvenmesi, ondan kötülük beklememesi çok doğal değil mi?
Sen mesela sevdiğin gence güvenmiyor musun?
Bu nedenle sevdiğin gencin de senin hayatın hakkında kesin bir şey söylemesi, seni ya da anneni kınaması, anlayış göstermemesi söz konusuysa, onun seni yeteri kadar sevdiğini düşünmem mümkün değil.
Çünkü bu gibi olaylarda, dünyaya gelen çocuklar yaşananların sorumlusu değillerdir, hatta en masum kurbanlardır onlar.
O halde sevdiğin gencin senin durumunu anlayışla karşılamasını beklerim ben. Çünkü istersen ondan her şeyi gizleyebilirsin, babanın sen daha bebekken öldüğü yalanını devam ettirebilirsin.
Ancak bir ömür boyu birlikte yaşamayı hayal eden bir çiftin arasında böylesine ciddi bir yalan olmasına gönlüm razı olmuyor. Umarım sevdiğin genç senin için doğru insandır.