Fiziki ve manevi şiddet gördüm

Size pek çok genç kıza örnek olabilecek hikayemi anlatmak istiyorum. İnsan bir başka insana nasıl böyle bir acı verir, nasıl böyle eziyet çektirebilir...
Geçen sene bir gençle tanıştım, onu çok sevdim ve kısa süre arkadaşlık ettikten sonra evlenmeye karar verdik. Ailem evliliğime çok karşıydı çünkü sevdiğime güvenmiyorlardı. Ama ben dinlemedim, çok sevdim ve tanıştıktan 7 ay sonra onunla evlendim. Düğüne kadar sevdiğim adam bir dediğimi iki etmiyordu. Ailesiyle de aram iyidi.
Ama düğünden birkaç hafta sonra eşim, ailemi görmemi yasakladı. Ailemin yanına gitmek isteyince beni dövüyordu. O sırada öğrenciydim, eşim ve ailesi “Okulu bırakıp evinin kadını olacaksın” dedi.
Ancak iki ay bu muameleye katlanabildim. Bu süre içinde her gün eşimden dayak yedim. Bir yandan da eşimin bir başka kadından çocuğu olduğunu, düğünden hemen sonra öğrendim.
Meğer eşim aşırı da içki düşkünüymüş. İki aylık evliliğim boyunca ailemle irtibatım olamadı. Telefonumu, altınlarımı elimden aldılar.
Sonunda dayanamadım, “Boşanmak istiyorum” dedim. Eşim beni boğmaya çalıştı. Zor kurtuldum elinden. Polisi ve ailemi aradım, iki gün hastanede kaldım ve psikolojik tedavi gördüm.
Onu çok sevmiştim, her şeyine katlanmıştım. Ben çok saf biriyim. Herkesi kendim gibi biliyordum ve bu yüzden ona inandım. O ve ailesi de iyi niyetimden faydalandı.
İçim o insanlara karşı öyle nefret dolu ki... Bana yaşattıkları acıyı onlara da yaşatmak istiyorum. Evden ayrıldığımdan beri annemlerin yanında oturuyorum. Onlardan kurtulduğum için çok mutluyum.
Hikayem kadınlara ibret olsun ve şiddete karşı sessiz kalmasınlar.
◊ Rumuz: Eziyetten kaçtım

 YANIT

Sevgili kızım, yaşadığın o acı günleri, gördüğün şiddeti kadınlarla paylaşmak ve onlara öğüt vermek istemen gerçekten çok yerinde bir hareket. Genç bir kadın olarak bütün bu eziyete karşı çıkabilmen, onların ellerinden kurtulabilmen de büyük bir şans.
Ailen iyi ki “Biz sana söylemiştik, şimdi ne halin varsa gör, bize gelme” dememiş. Birçok aile ne yazık ki bunu yapardı, sana kucak açmaz, yaptığın yanlışın sonuçlarına katlanmanı isterlerdi. Bu nedenle aileni kutluyorum. Çok aklı başında ve olgun insanlarmış.
Ancak şunu da sormaktan kendimi alamıyorum, erkeklerin bu ilkelliği ne zaman bitecek? Ne zaman kadınlar erkeklerin bu şiddetine karşı çıkabilecek, ne zaman yasalar onları koruyacak duruma gelebilecek?
Kadınları gerçek anlamda koruma altına alan kuruluşlar ülke çapında yaygınlaşacak.
Bütün bu yaşadıklarına rağmen, yine de sana içindeki bu nefreti bir an önce atmanı diliyorum, kızım...
Çünkü nefret duygusu en çok sahibine zarar verir. Herkes mutlaka bir şekilde layığını bulur, hiç üzülme.
Sen sadece kendini bu cehennemden kurtarabilmiş olduğun için şükret. Ve onları da yine Allah’a havale et...