Evlenince eşime yetememekten korkuyorum

Sevgili Ablam, 27 yaşında bir erkeğim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben sade yaşayan, evinden işine, işinden evine giden birisiyim. Evlenmek istiyorum fakat korkuyorum. Eşim ve çocuklarıma maddi olarak yetememekten çekiniyorum...
Doğacak evlatlarımı iyi okullara gönderemezsem diye endişe ediyorum... Hatta bazen abartıyorum galiba...
Kendi kendime “Bu pis dünyaya evlat getirip ne yapacaksın? Dünyanın durumu belli... Susuzluk kapıda, ya su bulamazlarsa, aç kalırlarsa ya da çaresiz hastalıklara yakalanırlarsa” diyorum.
Bakıyorum kadınlar, özel hastanelerde doğumlar yapıyorlar, “Ben eşime bu imkânı sağlayamazsam üzülür mü acaba” diyorum.
Benim gözümde dünyalık şeyler yok.
Görüştüğüm bir kadın var, Allah razı olsun bunları önemsemediğini söylüyor. Fakat ablasının eşi doktor, imkânları iyi, yaşamları rahat...
Ben ise asgari ücretten biraz fazla maaşı olan birisiyim.
Ama bir kadın şefkatine de sıcaklığına da ihtiyacım var; derdimi dökeceğim bir eşim olsun istiyorum. Cevap verirseniz çok memnun olurum. Ellerinizden saygı ile öpüyorum.
◊ Rumuz: Psikoloğa gitsem mi?

YANIT

Sevgili oğlum, seni çok iyi anlıyorum.
Bütün bu endişelerinde haklısın. Ve bütün bunlar da gerçekten gelecek kuşaklar için oldukça ciddi sorunlar...
30-40 yıl sonra dünyayı kuraklık ve büyük bir susuzluk tehdidi bekliyor, bunu TV programlarında daha şimdiden bizleri uyarmak için defalarca anlatıyorlar.
Ben şimdi bu programlar sayesinde eskiden sürekli açık bıraktığım musluğu, artık dişimi fırçalarken, bir bardağı çalkalarken kısa sürede kapatmaya dikkat eder oldum.
İnsan ister istemez, endişe ediyor. Gelecek kuşaklara daha iyi bir dünya bırakmak için doğaya saygılı olmaya, ağaçlara, çiçeklere, yeşilliğe daha bir önem vermeye çalışıyor. Ama tabii bir yandan da çok fazla abartmamalısın. Kendine böyle karamsar bir gelecek çizerek, bu dünyadaki evlilik ve aile kurma hayallerini bir kenara atmamalısın.
Elbette evleneceksin, bir hayat arkadaşın olacak, çocuklarını sevgiyle büyüteceksin...
Belki pek çok insan gibi, orta halli bir yaşam süreceksin ama bu şekilde de mutlu olmayı başarabilirsin.
Özellikle de bu sözünü ettiğin hanım arkadaşın, seninle bu mütevazı hayatı paylaşmaya hazırsa, ona güvenebiliyorsan, yani evleninceye kadar her şeye razı görünüp, sonra ise sürekli başının etini yemeyeceğinden eminsen, hiç düşünme, evlen onunla. Ablası daha iyi bir evlilik yapmış olabilir.
Allah herkese aynı yaşamı sunacak, diye bir şey yok. Bu kısmetten öteye geçemez. Bakarsın, sen de işinde ilerlersin, eşin de çalışır, karşılıklı sevgi ve saygı çerçevesinde birlikte bir yola çıkar, her şeyi paylaşırsınız.
Senin bu ülkede yaşayan milyonlarca insandan ne farkın var ki? Onlar hayata nasıl tutunmuşlarsa, nasıl kendilerine uygun bir yaşam seçmişlerse, hayata uyum sağlamaya çalışıyorlarsa, sen de bunu yapabilirsin pek ala.
Yine de istersen bir psikologla konuşup onun yardımını da alabilirsin.