Evlendiğim gece “bakire çıkmadın” diyerek beni babaevime bıraktı

2 senelik nişanlımla ağustos ayında evlendim. 27 yaşındayım, iki üniversite bitirdim. Eşim lise mezunu, ben ikinci üniversitemi okurken ailesinin ısrarı üzerine üç ay içerisinde nişanlandık.

Bu dönemde bir küs, bir barışık bir sürü badire atlattık. Sonunda evlendik... Tam “Bitti, artık mutlu oluyoruz” diyordum ki ilk gece birlikteliğimizde kan gelmediği için eşim bana hiçbir şey hissettirmeden, ailesinin yanına gidip bakire çıkmadığımı bildirmiş. Yengeleri oyun kurup bize geldiler. “Çarşaf almaya geldik” dediler.

Ben de “O halde bir hastaneye gidelim” dedim. Evden “hastaneye” diye çıktık. Ancak eşim beni babamların evine bıraktı.

Annemler şok oldu... “Evinize dönün, biz kızımızdan eminiz” dedilerse de ikna olmadı. Annesi ve babası o gün konuyu sonradan duymuş gibi bize geldi. Bana sarılıp ağladılar... Onlarla birlikte iki hastaneye gittik.

Biri özeldi, ancak adli vaka olmadan muayene olunamayacağını söylediler. Bu arada eşim de beni annemlere bıraktıktan sonra, evimize dönüp evdeki altınları alıp gitmiş.

Biz ailesiyle hastaneye gittikten sonra “Sen bizim kızımızsın” diyerek evlerine götürdüler. Onu da çağırdılar yanımda çok dil döküp onu ikna etmeye çalıştılar. İçi rahat değilmiş, öyle söyledi. Eve döndük. Ertesi gün yine yengeleri, kardeşi bana yüklendi.

Bir doktor bulduklarını, onu seviyorsam gitmem gerektiğini söylediler. Ben de “Hepinizden şikayetçi olacağım” dedim.

Dayısı öğretmendi, eşi de hemşireydi. Onlar olaya sonradan dahil olup onu ikna etmeye çalıştı. “Sizin baş başa konuşmaya ihtiyacınız var” diyerek bizi evimize getirdiler...

Evde bana “hastaneye gitmeyeceğiz” diye söz verdi ve birlikte olduk. Sabah uyandığımızda ise hastaneye gitmek için ısrar etti. Ben de avukatımı aradım ve ertesi gün işlemleri başlatacağımızı söyledim.

Şimdi çok kötü durumdayım, bana bunları yaşatan adamı affetmek istiyorum ama o kadar haklı görüyor ki kendini... Bu arada adli süreç başladı, rapor aldık, bakireymişim, ancak zarım esnekmiş...

Bu rapora bile, “daha önce ilişki yaşamış olabilir”, diye yorumda bulundular... Gerçekten kimseyle birlikte olmadım... Bazen onu ya da kendimi öldürmeyi düşünüyorum.

◊ Rumuz: Çıkmazdayım

YANIT

Aman kızım sen ne diyorsun, iki üniversite bitirmiş, 27 yaşında aklı başında bir genç kız nasıl bu insanların akıl almaz baskılarına boyun eğer, hâlâ o adamla evli kalmayı düşünür.
Bütün bu anlattıkların karşısında şaşkınlık içindeyim. Bir de tutmuş, intiharı düşünüyorsun, sen ne diyorsun Allah aşkına...
Bu insanların seni bu şekilde küçük düşürmeye, sana böyle eziyet etmeye, seni aşağılamaya ne hakları var. Bu çağda bu zihniyet, nasıl oluyor?
Seni hastane hastane dolaştırmak da neyin nesi?
Eminim okurlarım da yaşadığın bu haksızlığa isyan etmişlerdir.
Hani bütün bunlar Anadolu’nun ücra bir köyünde gerçekleşse, anlayabilirim de...
Senin gibi eğitimli,
iyi bir aile kızının bu şekilde muamele görmesine gönlüm asla razı olmadı. Canım kızım, hiç düşünme, o aileyi de o adamı da hayatından hemen çıkar.
Yaşadığın bu kabusu da bir an önce unutmaya çalış...