Evimde yardımcı bir kadın gibi hissediyorum

Evli, 2 çocuk sahibi bir kadınım. Eşim evliliğimizin ilk yıllarında çalışıyordu ve beni hep evde oturup hiçbir şey yapmayan biri olarak görüyordu. Çalışmadığım için bana kendimi kötü hissettiriyordu. Ben de çok çalışıp memur oldum ve iyi bir yere atandım.

Ben işe girdikten bir süre sonra eşim çalışmamaya başladı. Evde çocuklarla ilgileniyor. Çalışma şartlarım çok ağır ve yorucu.

Eve geldiğim zaman da yemek ve temizlikle uğraşmaktan anneliğimi yaşayamıyorum. Çocuklarımı bu şekilde büyütmek beni çok üzüyor.

Ev işleri için eşimden yardım istediğim zaman zaten çocuklara bakıp çok yorulduğunu söylüyor. Ama inanın gün içinde başka hiçbir iş yapmıyor.

Maddi olarak da çok rahat yaşamıyoruz. Kendisine iş bulması gerektiğini söylediğim zaman çocukları bahane ediyor.

Çocuklara ne annemin ne de kayınvalidemin bakmasını istiyor.

Hem iş hayatı hem ev işleri beni çok yoruyor. Bu kadar şey yaptığım halde hiç takdir edilmiyorum.

Hep beni beğenmemek için bir bahanesi var. Kendimi, kendi evimde yardımcı bir kadın gibi hissediyorum. Bütün gün evde oturup sadece yaptığım şeyleri eleştiriyor.

Kendimi hem ev işlerinde, hem anne olarak, hem eş olarak yetersiz hissediyorum.

Evde bu sorunları yaşayınca işe moralsiz gidiyorum, iş yerinde verimli çalışamadığımı düşünüp bunun vicdan azabını yaşıyorum.

Kendimi çaresiz hissediyorum. Ayrılmaya cesaret edemiyorum ama bu şekilde birlikte de çok yıpranıyorum. Lütfen, bana yardımcı olun. ◊ Rumuz: Mutsuz ve yorgun

YANIT

Sevgili kızım, bunca yıldır eşinin çalışmamasını sorun etmemişsin.

Ama şimdi kendini yorgun hissediyor ve eşinin de çalışmayı hiç düşünmemesinden rahatsız oluyorsun.

Bana sanki bu durumu sen istemişsin gibi geldi. Sanırım önceleri bu koşullarda yaşamak senin de işine gelmiş. Ama şimdi haklı olarak eşinin çalışmaması, bu yeni hayatına uyum sağlayıp, çalışmayı aklından bile geçirmemesine için için sinir oluyorsun. Haklısın elbette.

Normalde eşinle bu düzeni kabul ederken, elbette bir iş paylaşımı yapmış olmalısınız.

Sen dışarda çalışıp para kazanırken, eşin de evde senin yapman gereken birtakım ev işlerini üstlenmeyi kabul etmiş olmalıydı.

Şimdi ise çocuklara bakmanın yeterince yorduğunu ileri sürerek bu işlerden kaçınıyor.

Evde eşinle uyumunuzu kaybetmişsiniz. Gündüz işte, akşam ise evde, bütün gün çabalamaktan bir kadın olarak eşinle beraber olmaya, kendine bakım yapmaya, çekici bir kadın olmaya vakit ayıramıyorsun.

Bu da seni üzüyor, yıpratıyor, eşinden de beklediğin ilgiyi, sevgiyi, yakınlığı göremedikçe bu üzüntün giderek artıyor.

Aslında bu düzeni kurarken eminim işlerin bu duruma geleceğini tahmin etmemiştin.

Ama düşündüğün gibi olmamış, eşin tembelliğe alışmış. 

Genç bir erkek ailesine bakmak için bir şekilde bir iş bulup çalışabilir. Eşin bu yeni düzene çok güzel adapte olmuşa benziyor. Bence her şey eşinin çalışmayı kabul etmesine bağlı gibi gözüküyor.

Sen akıllı bir kadınsın, onu nasıl ikna edeceğini bilirsin.

Onunla zıtlaşmak yerine eşine karşı biraz daha yakın davranmak bana kalırsa bu yuvayı yıkılmaktan kurtarabilir.