Eski sevgilimden şiddet görüyorum

Köşenizde, benimle aynı durumu yaşayan bir kadının mektubunu gördüm. İşte bu yüzden yazıyorum. Üniversite öğrencisiyim.
20 yaşındayım ve muhafazakâr bir aile yapım var. Aile içinde özel konuların paylaşımı yoktur.
7 aylık bir ilişkim vardı, yürümediğini görünce, ayrılmak istedim. O zaman da bana şiddet uyguladı. Olayın sıcağı sıcağına polise başvurdum. Ne yazık ki, bir sonuca ulaşamadım. Ailesi bir şekilde olayın üstünü kapattı. Varlıklı ve ismi duyulmuş bir aileye sahipti.
Tekrar tehditleri başladı, evimin önüne gelip ailemle yüzleşmekle, mesajlaşmalarımızı, fotoğraflarımızı onlara göstermekle tehdit etti.
Gözümü korkutmak için ailemin karşısına da farklı bir sıfatla çıktı. Bu olayların kesilmesi için huyuna gitmeye çalıştım.
Ailemin öğrenmemesi için zorunlu olarak barıştım. Ama tekrar bana şiddet uyguladı.
Görüşmek istemiyorum, beni tehdit ediyor. Polis bu olayı çözemiyor ve ben de pek çok kadın gibi gazetelerin 3’üncü sayfasında yer almak istemiyorum.
13’üncü katta oturuyoruz. Balkonun önüne geçip saatlerce intihar etmeyi düşünüyorum. Çünkü kurtuluşum yok.
Bu insan çok güçlü, hem fiziksel hem de maddi anlamda. Ben çok güçsüz kaldım. Arkadaşlarıma bu olayı anlatamıyorum. Kendime saygım yok, onların neden olsun...
Bu durumu aileme yansıtırsa, maddi manevi her türlü desteği keserler.
Manevi anlamda yanımda olan insanlar değiller ama okulumun parası, ev, giyinme, barınma gibi ihtiyaçlarımı karşılayamam.
Sanırım derdimi dökecek bir insan aradım. En iyi dert dökme yöntemi de tanımadığım bir insana karşı oluyor.
Belki “ergen zırvalıkları” da diyebilirsiniz ama bunu yazarken bile hâlâ aranmaya ve tehdit edilmeye devam ediyorum.
Ne diyebilirim ki, hayat hiç kolay değil ezilen insanlar için.
◊ Rumuz: Ezilen biri

YANIT

Bu yazdıkların tüylerimi ürpertti sevgili kızım. Neden “ergen zırvalıkları” diyeyim. Hele şu 13’üncü katta oturduğunu söylemen, gazetelerin 3’üncü sayfasında yer almaktan korktuğunu anlatman, beni çok endişelendirdi gerçekten.
Ancak böyle erkeklere boyun eğmek, onların işte böyle senin gibi ailesinden çekinen kızlara istediklerini yaptırmalarına fırsat veriyor.
Neden ölümü düşüneceğine karşı gelmeyi, ailene sığınmayı düşünmüyorsun?
Hangi aile evlatlarının böylesine bir eziyete katlanmasına tahammül edebilir?
Ailenden korkmamalısın, içlerinde mutlaka biri sana sahip çıkacaktır.
Bir abi, baba ya da bir abla, amca, hiç kimsen yok mu, sana destek olacak?
Mutlaka vardır.
Bu kadın düşmanı adamın eziyetlerinden tek başına kurtulamayacağına göre, elbette en mantıklısı, ailenden yardım istemendir.
Her genç kızın, üstelik üniversitede okuyan aklı başında bir genç kızın, bir erkek arkadaşı olabilir.
Ailen bunu kabul edecektir, yanlış bir seçim yapmışsın sadece.
Bu yüzden onun iftiralarına boyun eğmemelisin.
Onun şiddeti, eğer ses çıkarmazsan, gerçekten bir gün senin hayatına mal olabilecek düzeye kadar gelebilir.
Ailenin desteğiyle, seni dövdüğünü ispat için hastaneden darp raporu alabilirsin. Bununla yeniden savcılığa başvurabilirsin.
Uzaklaştırma kararı alınır, sana artık yaklaşamaz.
Ama eğer kimse sana sahip çıkmazsa, Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Bakanlığı’na anlatabilirim bu durumunu. Yok ama ben eminim, ezilen, boyun eğen o kadınlardan olmayacaksın.
Sen bu durumla başa çıkabilecek gerekli güce sahipsin.
Ben sana güveniyorum, biliyorum yakında bana mutlulukla aydınlanmış mektuplar yazacaksın.