Eşimle bir buçuk yıl flört ettik ama onu hiç tanıyamamışım

Güzin Abla, eşimle 17-18 yaşlarında tanıştım. Bir ay kadar görüştük ve sonra ayrıldık. Daha sonra birisiyle tanıştım. O ilişkim yedi yıl sürdü. Onunla hayaller kurdum, onunla büyüdüm. Çok çektirdi bana. İşyeri açtı, iflas etti. Yanında hep ben oldu. Yedi yıl sonunda evlenmeye karar verdik.
Sonra aileler girdi araya. Onun davranışları da eklenince derken ayrıldık. Şu anki eşim ise yıllarca beni arayıp durmuştu ama ben görüşmek istemedim. İlişkim sonlandıktan sonra “en azından beni seven biri olsun, beni koruyup kollasın” dedim ve onunla görüşmeyi kabul ettim.
Eşimle 1 buçuk yıl görüştük abla ama meğer onu tanıyamamışım. Bana ailesini çok farklı tanıttı. Maddi durumları çok iyiymiş gibi gösterdi.
Bu süre içerisinde onunla tartışmalarımız da oldu ama ben hep alttan aldım. Nişanlanmaya karar verdik. Ve aileler tanıştı. Nişanımız kısa sürdü. Aslında o süre içerisinde bana kredi çektirmeler, tartışmalar birbirini izledi. Ben yine alttan aldım, aileme “bu da bitti” diyemezdim. Ve üç ay içinde evlendik. Eşimin bir ortak işi vardı, iyi kazanç getirmediği için bıraktı. Borçlar bana kaldı.
Eşimin babası her akşam alkol alan, vurdumduymaz biri. Kayınvalidem ise kayınpederimden dolayı saf numaralarında, bize “hep yok” diyen biri. Üstelik, fırsat buldukça oğullarından devamlı para kopartmaya çalışan bir aile.
Eşim böyle bir ailede hep mutsuz yaşamış. Küçük yaşta kardeşlerinin sorumluluğunu üstlendiğinden sinirli biri olmuş. İlk evlendiğim ayda dayak yedim, evde kapılar kırıldı, camlar indi. Sonra özür diledi, ben de “geçer” dedim. Yedi ay sonra hamile kaldım. Bu dönemde her sinirlendiğinde evde her şeyi kırıp geçirerek, benim sinir krizleri yaşamama neden oldu.
Düzensiz bir hayatı var, derken bir işe girdi; güzel bir işti. Patronu hem maddi hem manevi yönden yanımızda oldu. Gösterişi seven bir kocam vardı, yalanlarını çok yakaladım, hep üste çıkmaya çalıştı..
Çocuğumuz oldu. Evimize neşe gelir derken daha çok stres girdi.
Çocuk öksürse bile neden öksürüyor, diyen bir takıntılı ve herkesin içinde beni aşağılayan, ailemin yanında bile beni küçük düşüren kavgalar çıkartan bir adam olmuştu. Her seferinde konuştum, yanlışlarını anlatmaya çalıştım. Ama düzelmedi. Sonunda abla, bu işten de kendi egosundan dolayı ayrıldı, kendi bir işyeri açtı. Elimizde ne var ne yoksa oraya yatırıp batırdı.
Ben ise iyi bir şirkette yönetici olarak çalışıyorum. Sağa sola, herkese borç yapıp, en sonunda beni kurtuluş gibi görüp, bir şekilde borçlarını kapatmamı istiyor...
Benim saygımı sevgimi yok etti. Sağlığım kalmadı, her gün bir dünya ilaçla ayakta duruyorum. Ben ne yapayım abla, sabır dersen sabır kalmadı. Ama yine her şeye oğlum için katlanıyorum, onun babasız yaşamasını istemiyorum.
Rumuz: Hayallerim söndü

Sevgili kızım, şansına hep karşına iyi niyetinden yararlanmak isteyen birileri çıkmış. Senin sırtından geçinmeye çalışmışlar. Eşin çok sevdiğin oğlunun babası da olsa, seni sömürdüğünün farkındasın elbette. “Evlilikte ayrı gayrı olmaz” diye öğrendik büyüklerimizden ama bu da bir yere kadar.
Karşındakinin iyi niyetini görsen, eminim sorun yapmazdın. Sen kendi ayakları üzerinde durmayı başarabilecek bir kızsın.
Çocuğum babasız kalmasın bahanesini koy bir kenara. İyi düşün, böyle giderse Allah korusun stresten yıpranıp ağır bir hastalığa yakalanacaksın. Ailenle, özellikle de babanla tüm bunları açıkça konuş. Bir karara var bir an önce...