Eşimle aynı evde küs yaşıyoruz

7 yıllık evliyim ve eşim beni çok seviyordu. En azından öyle gösteriyordu. Benimle evlenmek için yapmadığı şey kalmadı. Annem istemediği için ben de onunla evlenmek istemiyordum. Akrabayız.
Üniversiteyi kazanınca bana duygusal anlamda açıldı ve o günden sonra peşimi bırakmadı... Reddetmeme rağmen bir şekilde beni ikna etti ve evlendik. Şimdi çok kötü giden bir evliliğimiz var.
Telefonunda birkaç mesaj gördüm. Hiç tanımadığı kadınlara bir bahaneyle mesaj atıp konuşmuşlar... Bu durumdan son derece rahatsız oldum. Hep söz verip tekrar aynı şeyleri yaptı. Bana çok kez şiddet uyguladı ve annem için ağza alınmayacak küfürler etti. Ölmüş babamı diline doladı. Kaç yıllık kocamı tanıyamıyorum artık.
İki ayrı iş yapıyor. Zaten fazla vakit geçiremiyoruz. Bu da birbirimizden kopmamıza neden oldu. Beni sevdiğine hiç inanmıyorum, bence önceden de sevmiyordu. Ulaşmak istediği bir amacı vardı ve beni elde edince bitti. Zaten kendisi de bunu söylüyor.
Beni boşamak istedi ve kabul ettim. Sonra barışmak istedi, değişeceğine güvenim olmadığı için kabul etmedim.
5 yaşında kızımız var. Babasız büyümesin diye boşanmak istemiyorum. Ama bu şekilde daha fazla zarar görüyor. Babasını sevmiyor, hatta ondan korkuyor.
Eşim temizlik takıntısı olan biri. Beni pasaklı olmakla suçluyor. Evime bağlı, düzenli temizliğini yapan biriyim. Bütün tanıdıklarına “Eşim bana yemek yapmıyor, temizlik yapmıyor” diyor.
Ayrıca ne anneliğimi ne de kadınlığımı beğeniyor. Bu psikolojik şiddet beni çok yıprattı. Neden kaçıp kendimi kurtarmıyorum? İşim yok, arkamda kimsem yok, tek başıma bu bataklıkta hapsolmuş gibi hissediyorum. Bütün maddi desteğini kesti, interneti kesti, telefon faturamı kesti, bunu bana ceza olarak yapıyor. 5 aydır aynı evde küs yaşıyoruz. Bana akıl verir misiniz?
Rumuz: İhtiyacım var

YANIT

Sevgili kızım hani “kendim ettim, kendim buldum” diye bir şarkı vardır ya... İşte senin öykün buna benziyor. İstemediğin, sevmediğin hatta annenin de karşı çıktığı biriyle sanki mecburmuşsun gibi evlenmişsin. Bu adam senin onu sevmediğini, istemediğini biliyor, annenin onu istemediğini biliyor. İşte bu yüzden senden intikam alıyor.
Seninle dediğin gibi belki de üniversite mezunu bir kız olduğun için bir tür statü kazanmak için de evlenmiş olabilir. Ama şu var ki, sen bu sevgisiz evlilik sürecinde, onun istediği gibi bir eş olmamışsın.
Aslında, üniversite mezunu, meslek sahibi bir kadın olarak neden bu kadar korkuyorsun yalnız kalmaktan.
Çalışırsın kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenirsin, çocuğuna da kendine de bakabilirsin.
Böyle eziyet çekeceğine, şiddet görüp küfür işiteceğine, aşağılanacağına, ayrılmayı neden ciddi olarak düşünemiyorsun. Hayatta senden çok daha donanımsız kadınlar bile bu cesareti gösterebiliyor.
Bu senin anlattığın evlilik değil...
Sana hiçbir hak tanımayan, seni esir gibi kullanan, elinden telefonunu alan, sana internet kullandırmayan, maddi desteğini kesen bir eşin sana ne faydası var. Bana kalırsa onun bu mesajlaşmalar dışında da başkalarıyla ilişkileri olabilir.
Bu yüzden sen daha fazla gözüne batıyorsun muhtemelen. Onun yanında yaşamaya devam etmek zorla bu cehennem hayatına boyun eğmek olmuyor mu? Kendini düşünmüyorsan, küçük masum kızını düşün...