Eşim beni hiç savunmuyor

Sevgili Güzin Abla...
Ben yurtdışında yaşayan, burada mimarlık yapan, 26 yaşında, yeni evlenmiş bir genç kadınım.
Eşimle nişanlılık sürecinde çok iyi anlaşıyorduk, çok mutluyduk.
Nikâh günümüzden sonra annem, annesine “Gel beraber misafirlere hoş geldin diyelim” dediği için, kayınvalidem “Nasıl olur da ne yapmam gerektiğini bana söyler” diyerek darıldı.
Yaklaşık 1 ay boyunca konuşmadı. Eşime, “Böyle dargın durması yanlış, olayı büyütüyor, aramızı sebepsiz yere açıyor” dedim.
Eşim bana destek çıkmadı, annesini haklı gördü.
Düğünümüz nikâhtan iki ay sonra gerçekleşti.
Bu iki ayın içinde eşimi çok doldurdular. Durmadan kafasına girip beni ve ailemi düşman gördü.
Eşim “Senin için annemi karşıma almam ve annemle kavga ettiğinde senin yanında olacağımı mı düşünüyorsun” dedi. Buna rağmen düğünümüz oldu. Şu anda 1 senelik evliyiz ama annesi aileme karşı sürekli kötü davranmakta.
Örneğin annemi bırakıp ablamla uğraşıyor.
Eşime “Annen büyük bir insan, genç bir kızla uğraşması yakışmıyor” dediğim halde “ne yapayım onu sevmiyor” diyor.
Sevmesine gerek yok ama milletin içinde ablamı küçük düşürecek hareketlerde bulunması doğru değil.
Bunu kayınvalidem, kaç kez yüz yüze de konuştuğumuz halde sürdürdü.
Geçen ay annemin doğum günü kutlaması vardı. Eşimin ailesi davet edilmedi. Bir senedir ne arayıp sorarlar, ne de gidip gelinir.
Bayram da olsa konuşmuyordu ailelerimiz. Bunun için annem davete gerek duymadı. Ardından kayınvalidem benim numaramı ve tüm ailemin numaralarını sildi tüm sosyal medyadan.
Benim için bu “Seninle artık görüşmek istemiyorum” demektir.
Eşime “Annen bana bir adım gelsin, ben de ona bir adım gelirim” dedim.
Eşim “Benim için önce annem ve babam geliyor, sen değil, kimse için onları karşıma almam” dedi.
Ben de ailesiyle artık görüşmeme karar aldım.
Şimdi ben ailesiyle görüşmediğim için eşim de benim ailemle görüşmüyor.
Oysa benim ailem ona karşı hep sevgi dolu yaklaştı.
Ben sürekli sustum, gün gelir eşim anlar annesinin hatalarını diye.
Bana göre annesinin egosu çok büyük ve oğlunu diktatörce yönetmek istiyor.
Eşimden bir tepki görmediği için bana ve aileme istediği gibi davranıyor.
Bunu eşimle sakin bir şekilde konuşmayı çok denedim.
Annesine bir kere olsun karşı çıkıp “Eşime bu şekilde davranmamalısın” dese, oğlunu kaybetme korkusuyla bana daha iyi yaklaşırdı.
Aileler arasında kültür farkı var. Benim ailem daha modern.
Eşimin ailesi, “Biz erkek tarafıyız, gelin aldık, istediğimizi yapmalı” düşüncesinde sanki.
Şu anda eşim ailesinin yanına gitmemi bekliyor.
Ne için özür dilemem gerektiğini bile bilmiyorum ama asla gururum buna el vermez.
Ben güçlü, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Kimseye muhtaç değilim.
Eşimi sevdiğim için evlendim ama bana hiçbir zaman sahip çıkmadı, korumadı.
“Sen duymuyorsun diye seni savunmadığım anlamına gelmez” diyor bana.
Ne yapacağımı bilmiyorum.
Eşime güvenmiyorum, sevgisine nasıl inanırım bundan sonra bilmiyorum.
Ne yapmam gerekiyor Güzin Abla?
Ayrılmayı da istemiyorum ama mutlu olmak istiyorum artık.
Ağlamaktan, savaşmaktan bıktım.
Rumuz: Ağlamak istemiyorum

YANIT

Sevgili kızım, eşin henüz evlilik sorumluluğunun bilincinde olmayan, hâlâ annesinin eteklerinde yaşayan çocuk ruhlu bir adam.
O seni önemsiyor ama annesinin sürekli baskısı ve yönetimi altında yaşamaya alışmış. Annesi onu hep yönlendirmiş, o ne derse o olmuş, evliliğinde de bu değişmemiş.
Bu yüzden sana karşı henüz gerektiği gibi davranmayı bilemiyor.
Evlilik ve aile olmayı bilmiyor.
Üstelik, senin de söylediğin gibi, güçlü, ayakları üzerinde durmayı başaran meslek sahibi bir kadınmışsın.
Ona göre belki de üstün durumdasın... O bunun bilincinde... Belki de bu yüzden kendini ezik hissediyor.
Sana karşı tek gücü ailesi.
Onlara sığınıyor, seni ikinci planda gördüğünü hissettirmek istiyor.
Bu onun sana karşı bir güç gösterisi gibi... Aranızda böyle bir mücadele olduğu sürece ne sen, ne de o mutlu olabilir. Bütünleşip, gerçek bir çift olmanız, karı-koca gibi davranabilmeniz için sen de aileni bir kenara bırakacaksın, o da ailesiyle senin arana girmekten vazgeçecek.
O halde kendinize bir zaman tanıyın, “onun annesi, benim ailem” gibi sorunları bırakın bir kenara... Siz olun, bir olun, bir aile olmaya bakın önce...