Paylaş
Merhaba Güzin Abla... Bu yaşadıklarımı daha önce biri gelip bana anlatmış olsa, güler geçerdim.
Meğer hayatta insanın başına hiç beklemediği olaylar gelebiliyormuş.
Ben 6 yıllık evliyim.
13 aylık da bir bebeğim var.
Eşimle cinsel hayatımız çok iyi olmasa da, ben doğum yapıncaya kadar pek bir sorun yaşamıyorduk.
Ancak hamilelik ve doğum süreci hayatımızı altüst etti. 2 yıla yakın zamandır hiç cinsel ilişkimiz olmadı.
Çünkü ben bu süre içinde, özellikle de doğumdan sonra eşimden çok uzaklaştım. Beraber olmak istemeyen bendim.
Ve bir gün bir şekilde, onun bir hayat kadınıyla birlikte olduğunu öğrendim.
Bu benim için büyük acıydı.
Böyle bir ilişkide duygu tabii ki yoktur ama yine de olanları kabullenemiyorum.
Bebeğimiz için ona bir şans vermiş olsam da yaşadığı şeyi unutamıyorum.
Eşim beni seviyor, bundan eminim ama bu bana yetmiyor.
Sanırım ben artık onu sevmiyorum, hatta yüzüne bile bakmak istemiyorum.
Ama bebeğim için de çok üzülüyorum. Onun babasız büyümesine gönlüm razı olmuyor.
Ne yapmalıyım, bana akıl verin lütfen...
◊ RUMUZ: YALANSIZ
YANIT
Sevgili kızım... Evlilik hayatında eşlerin, her alanda olduğu gibi eşit haklara, eşit isteklere sahip olduğunu düşünürüm.
Cinsellik de bunlardan biri. Her ikinizin de yatakta mutlu olması çok önemli.
Hamilelik ve doğum süreci, bir kadının en hassas olduğu, kendini bir eş olmanın dışında bir anne olarak görmeye başladığı dönemdir.
Hatta zaman zaman anneliği çok daha ağır basabilir. Eşini bir süre ihmal etmesi, ona cinsel olarak da yaklaşmaktan kaçınması bu yüzdendir.
O dönemde, kendini tamamen bu minicik varlığa adamak ister.
Onu ihmal etmekten, ona bir zarar gelmesinden ödü kopar, sorumluluk duygusu tüm duyguların önüne geçer. “Çocuğum bir yana, dünya bir yana” derler ya, işte öyle.
Sanırım sen de tam olarak bu durumu yaşıyorsun. Kimse de bu yüzden seni kınayamaz.
Ama şu da var...
Süreç fazla uzun sürmüş. İki yıl az değil, eşini cidden cinsel perhize sokmuşsun.
Erkekler bu konuda biraz bencildir.
Küçük bebeğini çok sevse bile, az da olsa kıskançlık duygusuna kapılabilir.
Senin eşin de ihmal edildiği, bir kenara atıldığı düşüncesiyle saçma sapan bir şeyler yapmış anlaşılan.
Gerçek bir ilişki yaşamamış, aslında seni aldatmayı da düşünmemiş.
Benzer durumdaki birçok hemcinsinin aksine ihmal edildiği duygusuyla ciddi bir arayışa girmemiş, kendine bir sevgili bulmaya kalkmamış.
Bu nedenle onu affetmekle iyi yapmışsın. Çocuğunu babasız bırakmanı gerektirecek kadar ciddi bir neden değil bu. Onun hatasını unutmaya, eşine yine eskisi gibi sevgiyle sarılmaya çalış.
“Zaman her şeyin ilacıdır derler” ya, büyüklerimizin en doğru sözlerinden biridir bu, sakın unutma kızım.
Paylaş