Paylaş
Abla, ben 24 yaşında, üç yıllık evli bir kadınım. Bir oğlum var, 18 aylık.
Ben eşime çok âşık olarak evlendim. O zamanlar ben Almanya’daydım, o ise Türkiye’de yaşıyordu.
Beş yıllık bir arkadaşlıktan sonra evlendik.
Ama eşim şimdi beni beğenmiyor. Sürekli eleştiriyor, hakaret ediyor, bana aptal olduğumu söylüyor.
Her konuda beni haksız çıkarıyor, ezmek istiyor. Bu nedenle çok mutsuzum.
Eşim asla ince bir erkek değil. Çok da bencil davranıyor. Ona olan sevgim azalmaya başladı.
Akşamları işten gelince çok sıkıntılı oluyor, bana çatıp duruyor. Hiç yakınlık göstermiyor. Ne yapmalıyım?
Rumuz: Yaprak
Bağışla güzel kızım ama ben böyle durumlarda biraz da kadınları suçluyorum.
Ne kadar seversen sev, eşinin sana bu kadar hakaret etmesine izin vermeyecektin. İlk hakaretinde tepki gösterip bunu hak etmediğini söyleseydin ya da en azından ona kırgınlığını belli edecek şekilde davransaydın, böyle devam etmeyebilirdi.
Ama sen kişiliğini ezdirdiysen, tüm bu hakaretleri sindirdiysen, onun da sana bu şekilde davranmaya devam etmesi doğal.
Tepki göstermeyen, hakkını aramayan, kendini savunmayan bir kadına erkek saygı duymaz kızım.
Hâlâ “Ona sevgim azalıyor” diyebiliyorsun. Bense onu hâlâ nasıl sevebiliyorsun diye şaşırıyorum.
-----
Aşık oldum, hem de hocama
Sevgili ablam, canım çok sıkkın. Beni bir tek sen anlarsın.
Aşık oldum galiba. Hem de benden oldukça yaşlı olan hocama...
Herkes bunun sadece bir hoşlanma, etkilenme olduğunu düşünüyor. Aslında ben de öyle düşünüyorum ama yine de kafam allak bullak...
Sırf onun derslerine çalışır oldum, onun okuduğu kitapları okuyorum, onu üzmemek için elimden geleni yapıyorum. Ona kendimi beğendirmek için çabalıyorum. Onu mutlu edince içim bir tuhaf oluyor.
Gözlerinin içine bakınca içim bir hoş oluyor, nabzım kulaklarımda uğulduyor.
Bu durumu anlar da benden uzaklaşırsa diye çok korkuyorum.
Onu okulda başka kızlarla konuşurken görünce, deli gibi kıskanıyorum. Her yerde onun hakkında en ufak bir bilgi edinmek için araştırma yapıyorum.
Ama farkındayım, o beni evladı gibi görüyor. Yani kızı gibi. Sence ne yapmalıyım abla?
Rumuz: Afrodit
Bu sevgi değil kızım. Hoşlanma da değil. Sadece büyük bir hayranlık...
Senin yaşlarındaki kızların böyle kendilerinden büyük, olgun, bilgili ve güçlü erkeklere karşı ciddi bir hayranlık duymaları çok doğaldır. Bu duyguda cinsellik, aşk yoktur aslında.
Kendini ona beğendirme isteği, takdir edilme isteği, seninle farklı bir yakınlık kurması dileği, hep bu hayranlıktan kaynaklanır.
Bir de zaman zaman baba sevgisi görmemiş, baba-kız ilişkisi yaşamamış kızlarda, kendilerinden yaşlı ve olgun erkeklere karşı bir sevgi uyanabilir.
Bak kendin söylüyorsun, “O beni kızı gibi görüyor” diye. Bunu başka şekilde yorumlamak, sevgiyle karıştırmak çok yanlış. Hem de sonuçta sen üzülürsün. Okul hayatın da tehlikeye girebilir.
Kendi yaşıtın bir gence yakınlık duyduğunda, zaten bunun ne kadar yanlış olduğunu anlayacaksın.
Paylaş