Erkekler hatasını söyleyince mi susunca mı anlar

13 yıl önce lisede başlayan bir ilişkim vardı. Bir buçuk yıl beraberdik. Onun beni aldatmasıyla ilişkimiz bitti. Ben 16, sevgilim 17 yaşındaydı.
Şu an ise 29 yaşındayım.
O eski sevgilim peşimi hiç bırakmadı.
Rahatsız etmeden mücadele etti.
Hatasından pişman olduğuna inandım. 1 yıl önce ona geri döndüm.
Her şey çok güzel gidiyordu.
Anneme ilişkimizi anlattım, sevdiğimin mesleği asker olduğu için istemedi. Askerle evliliğin çok zor olacağını söyledi. Sevdiğim kişi de bunları duyunca psikolojisi bozuldu.
Annesi de annemin onun mesleğini küçümsemesinden dolayı istemedi, “Kızlarını zorla alacak değiliz, ben de istemiyorum onu” dedi.
Sevgilimle çok çaresiz kalıp kaçmayı bile düşündük. Bu sefer annesi “Öyle bir şey yaparsan hakkımı helal etmem” dedi. En sonunda da artık çok yorulduğunu söyleyerek beni terk etti. Benim hiçbir suçum yokken, ben onun için ailemle mücadele ediyorken, o benim için mücadele etmedi.
“Annem hakkını helal etmez, anneme bunu yapamam” diyerek terk etti.
Kaçma fikri yanlıştı belki ama mücadele etsek, aileler de ikna olurdu.
Ayrılalı 6 ay oldu. 6 ay boyunca hep ben ona adım attım.
Belki de hatam çok üstüne düşmekti. “Bana şunu yaptın, canımı yaktın. Ben senin için her şeyi göze aldım” diye aylarca yazdım ona. Anlasın da telafi etsin diye. Ve o da aylarca sustu.
Ne özür diledi, ne gönlümü aldı.
Zaten ayrılır ayrılmaz, sosyal medya hesapları açtı, başka kızları ekledi. Ben hâlâ ona yazmak, bana yaşattıklarını yüzüne vurmak istiyorum.
Çünkü çok kırdı kalbimi. Ama mesajlarıma karşılık vermedi.
Erkekler hatasını söyleyince mi anlar yoksa susunca mı? Sizce sessiz kalmam mı daha etkili olur?
Lütfen, bana bir yol gösterin.
◊ Rumuz: Terk edildim

YANIT

Sevgili kızım, yanlış yapıyorsun, hatalısın.
Zaten annen çok büyük bir hata yapmış, en şerefli mesleğe sahip bir adamın mesleğini küçümseyerek, “Askerle evlenmek çok zordur” diye bahaneler bularak, onu can evinden vurmuş.
Bu psikolojiyle, bir de üstelik annesi belki de haklı olarak, “benim oğlumu istemeyeni ben de istemem” demiş. Bir de o bir engel koymuş.
Bütün bunlar elbette ilişkinizi yıpratmış.
O zaten yıllardır senin peşinde koşmuş, karşılıksız bir aşkı böyle uzunca bir zamandır sürdürmeye çalışmış. E, şimdi pek de haksız sayılmaz, “yoruldum artık, yıprandım” derken.
Sen de tutmuş diyorsun ki, “benim için mücadele etmedi, mücadeleden kaçtı...”
El insaf kızım, daha ne kadar mücadele etsin ki bu genç adam.
Yıllarca senin için mücadele etmiş, seni yeniden kazanmak için peşinden koşmuş.
Tam sen ona dönmüşken, annen engel koymuş, derken kendi annesi alınmış...
Sen kaçalım diye tutturmuşsun; olmamış. Ki doğru, iyi ki olmamış...
O da artık kendi hayatına bakmaya karar vermiş. Aslında hiç de haksız değil. Yaşananları bir de onun tarafından görmeye çalış en iyisi...
Şimdi artık çözüm bulamayacağını düşünüyor olmalı ki, senin aramalarına karşılık vermiyor.
Üstelik sen de onu arayıp, sürekli suçluyorsun, adamı bunaltıyorsun. Senin canını o yakmamış, sana o bir şey yaşatmamış.
Bu evliliğin gerçekleşemeyeceğini anlamış, çekilmiş.
Bence artık sen de bu işin peşini bırak, ikinizden bir evlilik çıkmaz bana kalırsa.