Düşenin dostu olmazmış

Eskiden dost dostu destekler, komşu komşuya yardım ederdi. Günümüzde ise dara düşene bir de dost bildikleri vuruyor tekmeyi... Paranız varken kapınızı aşındıranlar, parasız kalınca adınızı bile unutuyorlar.
Şu kutsal günlerde ihtiyacı olanlara yardımı esirgemeyelim. Para dışında bence en büyük sevap, dara düşenlere iş imkanı sağlamak. Yüce gönüllü okurlarımın ilgileneceğinden eminim... Aşağıdaki okurumun mail adresi bende, ilgilenen olursa vereceğim.

Kimden yardım istediysek kapılarını yüzümüze kapattı

Ablacığım, canım o kadar çok yanıyor ki... Çaresizlik çok zor abla...
Kimse beni yanlış anlamasın. Hayatım boyunca ilk defa bir sıkıntımı dile getiriyorum.
Eskiden insanların çaresizlikten yaptıklarını yadırgardım ama hayat o kadar acımasız ki, insanoğlu her şeyi yapabiliyor.
Sıkıntı içine düştükten sonra onlara daha çok hak verdim.
Eşim, evlenmeden kısa bir süre önce iflas etti. Tabii ki onu bırakmadım. “İyi günde kötü günde” sözünü evlenmeden önce uygulamaya başlamıştım bile.
Evlendikten sonra eşim her şeyini kaybetti. Maddi-manevi zarara uğradık.
“Düşenin dostu olmaz” misali, en yakınlarımız da bizi sırtımızdan vurdu. Hepsi canımızı yakmak için sıraya girdi.
Kimden yardım istediysek kapılarını yüzümüze kapattı.
Oysa eşim o kadar merhametlidir ki, bu insanlara zamanında çok iyiliği dokunmuştu.
Şimdi her gece birbirimize sarılıp ağlıyoruz. En güzel günlerimiz gözyaşı dökerek geçiyor.

ÜMİDİMİ HİÇ KESMEDİM

Her şeye rağmen rabbimden ümidimi hiç kesmedim. Bu yaşadıklarımızda da mutlaka vardır bir hayır.
Belki senin vesilenle merhametli bir işadamının yüreğine dokunurum diye yazmak istedim.
Bunu söylemek benim için çok zor abla, çünkü hayatım boyunca çevremdekilere ben destek oldum ve şimdi bu durum canımı çok acıtıyor.
Yardım değil, borç istiyorum. Eşimle beraber çalışıp öderiz abla.
Şu an eşim işsiz. Öyle bir psikolojide ki, “Allah’a inancım olmasa, sen olmasan çoktan canıma kıymıştım” diyor.
Ona bir şey olacak, alacaklılar bir şey yapacak diye her gün kahroluyorum. Çünkü tehdit ediliyor.
Yaşama sevincim, umudum kalmadı abla.
Buradan herkese sesleniyorum; dost bildikleriniz gün gelir kalmaz yanınızda. Hatta düşerseniz ilk vuran onlar olur.
Rabbimden bu insanların gönlüne merhamet diliyorum.
Hayatta her şey para değildir. Ama onlar bu dünyada para için yaşıyor.
Hiç kimse samimi değil. Herkes mi yalan olur abla, herkes mi...
Rumuz: Ümit sizsiniz