Doktor ve öğretmen aşkı

Ben 29 yaşında henüz atanmamış bir edebiyat öğretmeniyim. Yıllardır atanamamanın stresi içinde yanıp kavruldum. Üstüne bir de annemi kaybedince, daha bir koptum hayattan.
Tam artık umudumu yitirmişken, Ankara’da bir doktor ile tanıştım. Kendisi yeğenimin doktoruydu. O kadar güzel bakıyordu ki, ilk defa bende bir kalp olduğunu hissettim. Yengem ve yeğenim doktorla konuşurken ben de yanlarındaydım.
Doktor her konuştuğunda bana bakıp ne yapmamız gerektiğinden bahsederdi. Bir süre sonra gözümü kaçırmamaya karar verdim, öyle bakıştık.
Kendi kendime akıl vermeye çalıştım “Sen kim doktor kim... Sana mı bakacak, çevresinde onca güzel ve akıllı doktorlar varken.” Bu düşünce ile ikinci kez gittik. Yengem ve yeğenim içeri girerken ben hasta bekleme salonunda kaldım.
Doktor o sırada moladaydı. Moladan gelirken, tam odasına girecekti, vazgeçti ve sekretere uğradı. Bir süre sanki bakışlarını hissettim ve başımı kaldırdığımda, bana baktığını gördüm.
Bakışlarımı kaçırdım.
Odasına girdi, kapısı açıktı. O odasında, ben bekleme salonunda ara sıra bakıştık.
Yine de kendimi bir beklenti içine sürüklemek istemedim, o yüzden doktoru araştırdım sosyal medya hesaplarından. Büyük bir hüsran yaşadım.
Çünkü onun hayatı bambaşka... Hani dizilerde olur ya zenginlerin hayatları, işte öyle bir hayatı var.
Kendimi onunla çok kıyasladım ama ortak bir şey bulamadım. Ben onun dengi değilim.
Bu hafta yengem ve yeğenimin yine randevusu var. Ama ben dışarıda bekleyeceğim.
Keşke o da benim gibi sıradan biri olsa, o zaman belki her şey farklı olurdu.
◊ Rumuz: Dengi değilim

YANIT

Sevgili kızım, neden kendini küçümsüyorsun, neden onun mutlaka senden üstün olduğunu düşünüyorsun. O bir doktor, tamam, başarılı bir insan, iyi bir eğitim görmüş, belki ailesi de zengindir...
Olsun, sen de eğitimli, hem de edebiyat alanında öğretmenlik yapabilecek düzeyde bir insansın. Öğretmenler bu dünyada tanıdığım en değerli insanlardır, hepimizin yaşamını onlar yönlendirirler.
Eminim o da değerli öğretmenler sayesinde bugünkü durumuna kadar gelebilmiştir. Doktor olmasına belki de onu yüreklendiren bir öğretmen sebep olmuştur.
Şu sırada hepimiz büyük bir sorun yaşıyoruz, hepimizin hayatı bu gözle görülmeyen virüs belası yüzünden alt üst olmuş durumda.
Öğretmenler de öğrenciler de hepimiz gibi zor koşullarda yaşıyorlar. Kimse yarınına güvenle bakamıyor.
Bu nedenle atanamadığın için üzülme...
Umarım en kısa zamanda hayatımız normale döner, sen de atanırsın, çok sevdiğin öğretmenlik görevine başlarsın. O zaman bu moral bozukluğun gerilerde kalır, kendine güven duymaya başlarsın.
O beğendiğin doktor beyin karşısına daha güçlü ve başı dik bir hanım olarak çıkarsın.
Belki gerçekten onun dikkatini çekmiş de olabilirsin.
Kim bilir, hiç ummadığın bir peri masalı da doğabilir bu yakınlıktan.
Ama tam tersine, beklentilerin hayal kırıklığıyla da son bulabilir.
Sonuçta kader denilen bir şey var ve ben kadere inanırım. Burada tek üzüldüğüm senin kendine haksızlık etmen.