Dertler yakamı bırakmıyor

Merhaba Güzin Abla, ben 13 yaşındayım. Benim annem ve babam aile içi şiddetten dolayı ayrıldılar. O sırada ben iki buçuk, üç yaşlarındaydım. Annem ve babam ayrılınca mahkeme benim annemde kalmama karar vermiş.
Annem, ben dedem ve anneannem kirada aynı evde kalıyorduk. Annemle babam hâlâ görüşüyorlardı. Daha sonra anneannem vefat etti.
Ben dedem ve annem, tapusu dedemin üzerine olan eve taşındık. Orada kalıyorduk. Bina üç katlıydı.
İlk katında biz, ikinci katında dayımlar kalıyordu. Üçüncü kat ise kaba inşaattı. Annem ve dedem anlaşamadılar. Annem de kaba inşaat olan üçüncü katı yaptırmaya başladı. Bu arada borca girdi.
Çalışıyordu bu yüzden beni babama bırakmak zorunda kaldı.
Bu aralarda babam bir kadınla tanışmıştı. Ama annemle de hâlâ görüşüyorlardı.
Babam yeniden birleşmek için çaba gösteriyordu ama annem yanaşmıyordu.
Haklıydı, çünkü anneme çok eziyet çektirmişti.
Daha sonra annem evi tamamladı, babam tanıştığı o kadınla nişanlandı.
Ben babam, abim, babaannem ve halam aynı evde kalıyorduk. Bu arada annem işlerini düzene sokunca beni geri istedi ama babam vermedi.
Belki de annem ve babam tam barışacaklardı ki, babamın yanındaki o kadın intihar etmeye kalkıştı. Bu yüzden barışamadılar. Babam ve o kadın evlendi...
Ardından babaannem öldü, biz başka bir eve taşındık. Abim, ben ve o kadın aynı evde yaşıyorduk.
Zamanla kadın abimi evde istemez oldu. Bunu duyan abim de dayanamayıp artık eve gelmemeye, işyerinde kalmaya başladı.
Derken annem de bir adamla evlenmişti.
Ben de hem üvey anne hem üvey baba sahibi olmuştum.
Büyüdükçe artık bazı şeylere katlanamaz olmuştum. Babama annemin yanında yaşamak istediğimi söyledim ama izin vermedi.
Oysa babamın yanında, üvey annemden dolayı çok mutsuzdum. Bir saçmalık yaptım bileklerimi kesmeye çalıştım...
Üvey annem bana her fırsatta laf atıyor, beni herkesin yanında rezil ediyor, abimle aramı bozmaya çalışıyor, beni de evde istemediğini söylüyor. Babamla bu konuda çok kez kavga ettiler.
Hafta sonları ve tatillerde anneme gidiyorum. Ama annemi yine de çok özlüyorum.
Hep evin içindeyim, babam arkadaşlarımla dışarı çıkmama izin vermiyor.
Ama ben arkadaş-larımla sohbet etmek, dertlerimi paylaşmak istiyorum.
Anneminse psikolojisi bozuk, evlendiği adamı sevmiyor. Sürekli kavga ediyorlar bana da yansıyor.
Üvey annemden de nefret ediyorum.
Aslında bu yaşımda buraya yazmakla bitmeyecek kadar çok sıkıntım var.
Babamın anneme dönmeme izin vermesi için yapabilirim?
◊ Rumuz: Dertler bitmiyor

YANIT:

Canım, bu çocuk yaşta, bu kadar üst üste acılar, bu kadar sorunlar seni belli ki erken olgunlaştırmış. Mektubun hiç de 13 yaşındaki bir çocuğun elinden çıkmışa benzemiyor.
Ama biliyorum, bugünkü çocuklar bu hayat şartlarından dolayı çok erken olgunlaşıyorlar. Hemen her evde buna benzer acılar yaşanıyor...
Bir ailenin parçalanmasıyla işte, bütün zararı çocuklar görüyor. Benim senin bu yazdıklarını okurken bile içim karardı.
Sen ise bütün bunları yaşadın. Bir çocuğun taşıyabileceğinin üstünde bir yük bu...
İşte karı-kocanın ayrılmasıyla bitmemiş hiçbir şey... Ardından ortaya çıkan sorunlar, ölümler, maddi problemler...
Annenin ayrı, babanın ayrı insanlarla evlenmesi, bütün bunlar kolay şeyler değil. Hele senin gibi 13 yaşında erken olgunlaşmış da olsa, bir çocuk için. Bu annesi babası ayrılmış birçok çocuğun yaşadığı bir sorun.
Annenle baban barışsalardı, belki bu kadar sorun olmayabilirdi. Ama sen bile, “annem kabul etmemekle haklıydı”, diyorsun. Demek ki evlilikleri yürütülebilecek gibi değildi.
Canım kızım, senin problemin bütün bu hengâmenin içinden en sağlıklı, en az zararla sıyrılabilmek.
Bak saçma sapan bir şey yapmışsın, bileklerini kesmeye kalkışmışsın. Bu olayın devamını da anlatmamışsın. Umarım aklın başına gelmiştir.
Babanın yanında kalmak istememeni normal karşılıyorum. Ama bu arada annenin yanına taşınsan, orada da rahat edeceğinden emin misin?
Büyük bir ihtimalle orada da üvey baban sana huzur vermeyecektir. Ama karar yine de senin, annenle kalmayı istiyorsan, sanırım yasal olarak bu başvuruyu yapabilirsiniz.
Annen de zaten eskiden senin velayetinin onda olduğunu, babasına geçici olarak verdiğini ileri sürerek, seni geri alabilir belki de.

Onu istediğim gibi bir erkek yapamadım

Güzin Ablacığım, ben 23 yaşında ve 2,5 yıllık evliyim. Eşimle facebook’ta tanıştık, sonra da evlendik.
Beş ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şimdi dünya tatlısı bir oğlum var.
Doğumdan sonra eşimle ilişkiye giremedim. Soğudum ondan. Çok ısrar etti yapamadım. Eşim 24 yaşında ve bana çok saygısız davranıyor, sürekli yalan söylüyor, paramı çalıyor.
Bu da beni iyice soğuttu, artık bana dokunmasını bile istemiyorum. Uzun zamandır da ayrı yatıyoruz.
Eşim parasını elinde tutmuyor çok harcıyor, yarını düşünmüyor. Üstelik benimle çok kaba konuşuyor, bu durum beni çok üzüyor.
Onu istediğim gibi bir erkek yapamadım, bir türlü. Ne yapacağım ben?
◊ Rumuz: Soğudum

YANIT:

Canım kızım, hiçbir erkeği değiştiremezsin. Bugün çocukları bile değiştiremiyorsun... Kimlikleri oturmuşsa, her şeye karşı çıkıyorlar.
Bu nedenle yanlış yoldasın, aynı şekilde eşini aklınca istediğin hale getireceğim, derken onu yanına yaklaştırmamakla çok hatalısın. Eşin bir süre sonra bir başka kadına kapılırsa hiç dövünme.
Ondan soğumanın nedeni para tutmaması, abirikim yapmaması mı, yoksa açık söyle, sana kaba davranması mı? Bence sana kaba davranmasının tek nedeni, senin onu istememen, seks hayatınızın bu kadar genç yaşta bitmiş olması.
Yoksa eşin eskiden herhalde böyle biri değildi, yoksa sen onunla evlenir miydin? İkiniz de henüz çok gençsiniz, karşılıklı konuşup, sorunlarınızı açıkça ele alabilirsiniz.
Yoksa “soğudum” diyorsun da boşanmayı ciddiyetle düşünür müydün?

Aynı evde yaşadıktan sonra heyecanım bitti

Merhaba Güzin Abla, benim bir yıldan beri süregelen bir ilişkim var. İlk zamanlar aşıktım, seviyordum geçmişimde yaşadığım ve çok acı çektiğim ilişkimi unutturmuştu bana.
Ama üniversitede aynı evde, yedi ay yaşadıktan sonra heyecanım bitti. O, beni çok seviyor ve değer veriyor.
Ben de onu seviyorum, hayatımın bir parçası olmuş durumda ama gördüğümde heyecanlanmıyorum, onu eskisi gibi arzulamıyorum.
Onu kardeşimi sever gibi seviyorum, diyebilirim. Ailelerimiz de tanıştı. Ama eskiden bana acı çektiren o kişiyi düşünmeye başladım. Ama onu düşünmek bile bana acı veriyor.
Daha 20 yaşındayım. Beni seviyor diye heyecansız bir ilişkiye, sırf o üzülmesin diye devam etmeli miyim? Yoksa yol yakınken dönmeli miyim?
◊ Rumuz: Sevgi mi heyecan mı?

YANIT:

Evliliklerde başka türlü mü oluyor sanıyorsun kızım? İnsanlar ilk heyecan bittikten sonra, bir süre birbirlerini seviyor, sayıyor, bir arada olmaktan keyif alıyorlar.Ama o ilk günlerin tutkusu, heyecanı ve ateşi elbette ki kalmıyor. Seninki biraz çabuk sönen bir ateşmiş, çünkü yedi ay birlikte yaşamakla bitmezdi aslında bu sevda. Ama olsun, bu genç adam sende eski heyecanları uyandırmasa bile, seni çok sevmiş, eski sevgilini sana unutturmaya çalışmış. Ki o da belli ki pek matah bir şey değilmiş... Bunlar az şeyler mi?İnan kızım, insan yanındaki erkeğe her şeyden çok güven duymak istiyor. Yine de kızım, çok genç olduğunu kabul ediyorum. Acele etme, öyle karar ver.