Darmadağınık bir hayatım var

Ben, 26 yaşında genç bir kadınım. Seneler önce kaçarak bir evlilik yaptım. Ama evliliğim çok kısa sürdü. Onunla ayrı şehirlerdeydik.
Şimdi soracaksınız “Kaçtığına göre çok âşık oldun, sevdin herhalde” diye.
Öyle değil aslında, sadece gençlik hatası.
O yaşlarda neyin ne olduğunu bilmiyordum.
Başkasıyla olan nişanımı atıp onunla kaçtım. Kandırdı beni. Ben de ona inandım tabii.
Daha önce bir evlilik yapmış, bir de kızı varmış. Karısı ailesinin yanına gitmiş.
Ben gittiğimde boşanma davaları sürüyordu.
Kısa bir süre sonra da hamile olduğumu öğrendim.
Onun yanında çok sıkıntılar yaşadım. Ailem kaçtığım için çok büyük tepki gösterdi. Aylarca benimle görüşmediler. Perişan oldum.
Zaten geldiğim için de çok pişman olmuştum.
Hiçbir şey umduğum gibi çıkmadı. 6 ay sonra ona kızıp ailemin yanına gittim. Bir daha da yanına gitmedim.
Bu arada ailemin yanındayken kızım doğdu.
Eşim ve ailesi hiçbir şekilde kızımı görmeye gelmedi. Eşim bir gün olsun arayıp sormadı.
Ben de böylece hayatıma yeni bir sayfa açtım. Kızımla beraber ailemin yanında çok zor zamanlar yaşadım ama kızım için ayakta durdum.
Zaman içinde kızım, 8 aylık oldu. Amcamlar bu defa başıma bela oldu.
Beni amcamın oğluyla evlenmem için zorladılar.
İstemedim ama onlar ısrar edince, ailem de zorlayınca, “tamam” dedim. Amcamın oğluyla evlendim.
Biz evlendikten sonra kızımı sorun yapmaya başladılar. Meğer eşim madde kullanıyormuş, çalışmıyordu da eve bakmıyordu.
Sürekli tartışıyorduk. Defalarca ailemin yanına kaçtım.
Her defasında gelip beni götürdü. Şiddet, hakaret, baskı her türlü kötülüğü onda gördüm. En sonunda karakolluk olduk. Yeniden ailemin yanına sığındım.
Bir daha da gitmedim.
Neyse ki ondan çocuğum yok. 3 sene oldu ayrılalı ama bir türlü peşimi bırakmıyor.
Sürekli arıyor ve karşıma çıkıyor. Kızım şu an 6 yaşında. Ben çalışıyorum ve şükürler olsun çok iyi bir hayatım var.
Ama çok fazla yıprandım. Hayatım genç yaşta altüst oldu. Şu anda amcamın oğlu, “geri döneyim” diye ısrar ediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Ne olur bir akıl ver.
Rumuz: Kızım için

YANIT

Helal olsun kızım. Aslında bu gerçek hayat hikayeleri, insanın tüylerini ürpertse de eminim pek çokları için birer ders oluyor.
Bu gibi durumlarda, öyle herkese kolay kolay inanmamak, boş laflara kanıp, onun bunun peşine takılıp, evini barkını aileni terk etmemek, o insanın kim olduğunu, evli mi barklı mı, çocuklu mu, araştırıp öğrenmeden onunla gitmemek gerektiğini öğretiyor insana.
Gördüğüm kadarıyla hayatın hiç de kolay olmamış ama bunun sebebi sensin.
Evet, söylediğin gibi biraz da cahilliğinin, gençliğinin kurbanı olmuşsun. Ama bu anlattıklarından her iki evliliğinde de resmi nikahın olmadığı anlaşılıyor.
En büyük hata burada.
Adamın birine inanıp, onunla dini nikah kıymakla yetiniyor, onu eşin olarak kabul ediyor, ondan çocuk yapmaktan da kaçınmıyorsunuz.
Şimdi ayaklarının üzerinde durmanı, kendini kızına adayıp, düzgün bir hayat sürmeni takdir ediyorum elbette.
Ama bunu biraz da seni her şeye rağmen, her seferinde kabul eden, itiraz etmeden seni ve çocuğunu bağırlarına basan ailene borçlusun. Bu yüzden de en çok onları kutluyorum.
Allah razı olsun onlardan.
Çünkü pek çok aile biliyorum ki, söz dinlemeyip, evden kaçan ve hayatı alt üst olan kızlarını kabul etmek istemiyorlar.
Hele hele bir de çocuk varsa, genellikle aileler “bir boğaza daha bakamayız” diye düşünüyor.
Bu yüzden ailene dört elle sarıl kızım, onlara dua et. Kızını büyütüp, senin gibi hata yapmaması için çaba göster.
Amcaoğluna da sakın yüz verme. Gerekirse ailen bu konuda da araya girip amcanları ikna etmeli.