Çocuklarım yeniden evlenmeme karşı

Sevgili Güzin Abla, 50 yaşındayım, bu zamana kadar çok büyük acılar çektim. Hiç kimseden sevgi görmedim. Kocamdan ayrılalı 14 yıl oldu.
Çocuklarımla birlikte yaşadım, onları büyütüp eğitmek için çabaladım. Şimdi onlar iyi birer iş sahibi oldu, çalışıp paralarını kazanıyorlar. Evlendiler, çocukları bile oldu. Ama ben hep boşlukta gezdim, erkekler hep bana ilgi gösterdi ama kısa bir süre sonra terk etti.
Çok yıprandım, çok üzüldüm. Bu arada işyerimdeki bazı sorunlar nedeniyle erken emekliye ayrılmak zorunda kaldım.
Yeniden evlenmeyi hiç düşünemedim. Ama artık “beni seven, bana sahip çıkan bir erkeğim olsun”, diye düşünmeye başladım. Ve sanki dualarım kabul oldu, böyle biri karşıma çıktı. Yaşı yaşıma uygun, beni anlayan, bana mutluluk veren bir adamdı. Ancak çocuklarıma şöyle bir ucundan kenarından söz edeyim dedim. İkisi de öfkeyle karşı çıktılar.
Evlenmemem konusunda kesin kararlılar... İstemiyorlar, benimle görüşmeyeceklerini söylüyorlar. Bu yüzden ne yapacağımı şaşırdım. “Evleneceğim, siz karışamazsınız” desem bir türlü, “vazgeçtim” desem bir türlü...
Ben şu anda Almanya’da yaşıyorum. Çocuklarım da öyle. Ama evlenmeyi düşündüğüm adam, Türkiye’de. O da emekli ve benimle her yerde yaşamaya hazır olduğunu söylüyor. Ama çocuklarım onun sırf Almanya’ya yerleşmek için benimle evlenmek istediğini ileri sürüyor.
Bunca yıl sonra ilk kez kendimi düşünmek, kendi yalnızlığıma bir son vermek istemem çok mu yanlış? Benim de sevmeye, sevilmeye hakkım yok mu?
◊ Rumuz: Köln’den bir okurunuz

YANIT

Sevgili okurum, elbette sizin de mutlu olmaya, sevmeye, sevilmeye hakkınız var.
Bunca yıl sonra karşınıza gerçekten uyum sağlayabildiğiniz, ilk kez size değer veren birini bulmuşken, onun da sizinle evlenmeye hazır olduğunu da düşünürsek, elbette bunalıma girersiniz.
Çocuklarınızın bencillik yaptığını söylememe gerek var mı?
Elbette siz de bunun farkındasınız. Onların sizin yalnızlığınızdan, umutsuzluğunuzdan, bir türlü bitmek bilmeyen karanlık gecelerinizden, üzerinize üzerinize gelen evin boş duvarlarından haberleri var mı acaba?
Varsa bile, umurlarında mı?
Kendilerinden başka hiç kimseyi düşünmeyen çocuklar bunlar...
Henüz 50 yaşınızdasınız ve hâlâ genç, eminim bakımlı ve güzel bir kadınsınız. Ama onlar sizi sadece anneanne olarak görmek istiyor.
Size hiç yaşam hakkı tanımıyorlar.
Ve siz izin verirseniz ömür boyu da tanımayacaklar. Hayır! Bence mutlaka denemelisiniz...
Hayatınızda bir kez olsun kendinizi düşünmelisiniz.
Hiç kimseyi dinlemeyin.
Koskoca insansınız, çocuklarınızın size baskı yapmasına, hayatınıza bu kadar karışmalarına fırsat vermeyin.
Olmadı, baktınız bu adam istediğiniz gibi biri çıkmadı, ayrılırsınız.
Ama önyargılı davranmamalısınız.