Boşanmış bir kadın olduğum için ailesi beni istemiyor

Merhaba Güzin Abla, ilk evliliğim 3 sene önce bitti. Şimdi daha önce hiç evlilik yapmamış biriyle birlikteyim. İlişkiye başlarken benim daha önce evlenip ayrıldığımı biliyordu. “Ailem zorluk çıkaracak ama sonunda kabul edecek” dedi. Ancak 4-5 ay geçmesine rağmen babası ilişkimizi kabul etmedi.
Benim yüzümden evlerinde hep kavga gürültü oldu. Oysa tek suçumuz evlenmek istemekti.
Geçen ağustos ayında babası annesine “Gelsin seninle tanışsın” dedi. Ben de annesiyle tanışmaya gittim. Beni tanıdı, hatta sevdi diyebilirim. Ama yine de ümitlenmememi söyledi. Üstünden üç ay daha geçti. Amcası konuştu babayla. Ama bir sonuç çıkmadı. Sonunda sevdiğim için “Kendi bilir, bizi yok saysın. Ben onu silerim” dedi.
Ben kötü bir şey yapmadım ki, namusumla evlendim, olmadı boşandım.
En son babası rahatsızlanınca annesini “geçmiş olsun” diye aradım. Bana “Evde huzurumuz kalmadı, bizim yuvamız yıkılacak, o zaman siz nasıl mutlu olacaksınız” dedi. Kalakaldım...
Ben bunları hak etmedim, benim suçum değildi. Ya kendi kızları olsaydı, onun da başına benim yaşadıklarım gelseydi, yine böyle mi davranırlardı?
Şimdi biz ne yapacağımızı bilmiyoruz. Ne olur yardımcı olun, birbirimizi gerçekten çok seviyoruz ve hayatımda en mutlu günlerimi yaşıyorum.
Evliliğimde de mutlu olacağına eminim ama bize izin vermiyorlar ki mutlu olalım.
Lütfen bize bir yol gösterin ne olur, ne yapmamız gerekiyor?
◊ Rumuz: Bize yardım edin

YANIT

Sevgili kızım, ne kadar doğru söylüyorsun, gerçekten de bu tür insanlara ne demeli bilemiyorum.
Bugün artık bir insanın evlenmesi ne kadar doğalsa, günümüzde boşanmalar da bir o kadar normal. Çünkü günümüz insanı, hayat mücadelesinde yalnız olmak istemiyor.
Evliliğinde pürüzler çıktığında, artık mutlu olamadıklarını hissettiklerinde ayrılmayı seçiyor.
Mutsuz ve huzursuz bir yaşamı sürdürmektense, boşanmayı tercih ediyor.
Çünkü mutsuz bir evliliği yürütmeye çalışmak için yaşam gerçekten çok kısa. Bu yüzden onlara bu bana söylediğini anlatmalısın, yani onların da karşısına çıkıp, “ya kızınız olsaydı, evliliğinde mutsuz olsaydı, boşansaydı, onun için ne düşünecektiniz?
Ondan da mı utanacaktınız, onun durumunu da mı kaldıramayacaktınız?” diyebilmelisin. Bir şekilde gerçeği yüzlerine vurabilmelisin.
Bir düşünsünler bakalım, boşanmanın nesi utanç verici?
Üstelik boşanmalar sadece tek taraflı olmuyor ya.
Erkek de boşanmış oluyor bu durumda. Kızları olsaydı, diye düşünmenin dışında, oğullarının da boşanmış olabileceği hiç akıllarına gelmiyor mu?
Hiç korkmadan karşılarına çıkıp, bunları söyleyin onlara. 21 yüzyılda hâlâ böyle takıntılı, bağnaz insanlar oldukları için biraz olsun utanırlar belki.
Sakın pes etmeyin sevgili kızım, madem birbirinizi seviyorsunuz sonuna kadar direnin.
Umarım sevdiğin genç de senin elini sonsuza kadar tutmayı başarabilir.