Paylaş
Merhaba Güzin Abla, 5 yıllık evli bir kadınım, iki çocuk annesiyim. Çalışıyorum. Eşimin işinden dolayı iki çocuğumuzu tek başıma büyütüyorum sayılır.
Bazen eşimin üstüne çok gidiyorum, “Çocuklar seni özlüyor, bizimle zaman geçir” diye. Bazen de anlamaya çalışıp serbest bırakıyorum...
Ama hep yorgun olduğunu söylüyor ve telefonu alıp koltuğa uzanıyor. Bize çoğu konuda faydası olmuyor.
Yine de “Evin reisi benim, ben ne dersem o olacak” diyor.
Bir şey söyleyecek olsam “Sen benim gibi adamı öp de başının üstüne koy, ne kocalar var ama senin gibisi çok” diye karşılık veriyor.
Artık birbirimize tahammülümüz kalmadı. Sürekli çocukların önünde kavga etmekten bıktım.
Bir de kocam sürekli sinirli, her şeye bağırıp herkese küfür ediyor.
Bana da küfür ediyor...
Maddi olarak ona bağımlı değilim, sadece onu seviyorum ama aramızda hiç saygı yok.
Aslında çok sıkıldım bu evcilik oyunundan.
Kızım 4 yaşında her şeyin farkında ve babasına katlanamıyor. Oğlum ise daha bebek, hiçbir şeyden haberi yok. Bizim ne yazık ki çocuklarımıza beraberken verebildiğimiz hiçbir şey yok. Ayrılmak isteyince ya “Çocukları bırak, istediğin yere git” ya da “Biri sende, biri bende kalacak, seç birini” diyor.
Nasıl seçerim birisini?
Lütfen bana bir yol gösterin, çıkmazdayım.
Bu evliliğin artık yürümeyeceğinin farkındayım ama bu şekilde de nasıl ayrılabilirim?
◊ Rumuz: Güçsüz
YANIT
Sevgili kızım, ayrılmak için böyle bir teklifte bulunabilen bir adam... Pes demekten başka bir söz bulamıyorum.
Hangi anne çocukları arasında tercih yapabilir?
Bir an yıllar önce izlediğim ama etkisinden yıllarca kurtulamadığım, Meryl Streep’in başrolünde oynadığı “Sophie’nin Seçimi” filmini hatırladım.
O muhteşem filmde Nazilerin esir aldığı anne, iki çocuğundan birini yanına alıp, diğerini Nazilere terk etmek zorunda bırakılıyordu...
Yaşamı boyunca bu seçim onun en büyük vicdan azabı olarak kalıyordu.
Bana kalırsa, her şeye rağmen bu adam senden ayrılmak istemiyor.
Ama bir yandan da sürekli küfür ediyormuş, sana ve çocuklarına hiç ilgi göstermiyormuş.
“Çocukların önünde kavga etmekten artık yoruldum” diyorsun, biri henüz bebek olduğu için belki hiçbir şeyin farkında değil ama diğer 4 yaşındaki kızınızın nasıl bir travma yaşadığının belki de farkında bile değilsiniz.
Bana kızınızın babasına daha şimdiden katlanamadığını söylüyorsun.
Ama babasının sana davranışlarının ve küfür etmesinin normal olmadığını anlayabiliyor. Ve kendi dünyasında ona karşı bir tepki oluşturuyor.
Bir evlilik her şeyden önce karşılıklı sevgi ve saygıyla yürür. Birbirinize saygı duymuyorsanız, artık aranızda sevgi de kalmamıştır. Zaten bütün bu anlattıkların ne yazık ki evliliğinizin çöktüğünü gösteriyor.
Ancak iki çocuğundan birini babasına bırakamayacağın da ortada.
Aslında boşanma davası açtığında, eşinin ne kadar saygısız, sevgisiz, özellikle de çocuklarına karşı ilgisiz olduğunu kanıtlayabilirsen büyük ihtimalle seni çocuklarından ayıramazlar.
Bir de tabii ikisinin de çok küçük olması nedeniyle annelerine halen ihtiyaçları olduğu dikkate alınacaktır.
Paylaş