Boşanan anne-babalar kendiniz için yaşamaktan vazgeçin

Gencecik bir kız. Hâlâ çocuk sayılır. Anne ve babası ayrılmış. Anne, genç bir kadın. Elbette ki bir erkeğe ihtiyaç duyuyor ama belli ki hep yanlış ilişkiler peşinde...
Çocuğunu düşündüğü yok anlaşılan. Genç kız bile çok daha akıllı. Annenin aklı bir karış havada. Bir kız çocuğunun bu yaşadıklarından nasıl etkilenebileceğini aklına bile getirmiyor. Baba ise ortalarda bile yok, çekip gitmiş, kızını unutmuş anlaşılan.
Bu öykü boşanmış anne ve babalara ithaf olunur. İşte çocuklarınızı düşürdüğünüz durumu bir de onların ağzından duyun ve biraz düşünün bunun üzerinde lütfen. Sadece kendiniz için yaşamaktan vazgeçin.

Annem o adamla ne sözlü ne de evliydi ama aynı evde kalıyorduk

Annem ve babam, ben annemin karnındayken ayrılmışlar.
Ben annemle kalıyorum, babam ise benimle ilgilenmiyor. 18 yaşındayım, bugüne kadar babamı iki-üç kez gördüm.
Annem, altı sene önce beni bir adamla tanıştırdı. Üç ay sonra adam bizim eve taşındı. Oysa annem bu adamla ne sözlü ne de evliydi.
Ben bu durumdan çok rahatsızdım ve geceleri annemle sürekli kavga eder, onları aynı odada yatırtmak istemezdim.
Seslerini işitirdim bazen geceleri, sesimi çıkaramadan ağlardım. Sonunda sabrım tükendi ve adamı evden kovdum. Annem “hayır” dedi. “Ya o gider ya da ben” dedim. Sonunda annem beni seçmek zorunda kaldı.
Bu olaydan sonra, geçen yaz annemle tatile çıktık. Meğer bir sevgilisi varmış, o adamı benimle arkadaşım diye tanıştırdı. Önce oturup sohbet ettik. Daha sonra otelimize geldik.
Adam karşımızdaki odayı tutmuş, annem oraya gitti. Ben de kapı aralığından gizlice izledim, kuşkulanmıştım çünkü. Annem odaya girdi, iki saat çıkmadılar.
Ben annemi arayıp “canım sıkıldı, otelin bahçesine inmek istiyorum” dedim. Annem kabul etmedi. “Siz ne yapıyorsunuz” dedim. “Biraz dolaştık şimdi geldik oturuyoruz” dedi.
Ben de bahçeye inmek için ısrar ettim. Bağırıştık, ben telefonu kapattım. 5 dakika sonra geldi. “Aç kapıyı ben geldim” dedi. Açmayınca tekrar gitti karşı odaya girdi, bütün gece kapının önünde oturup bekledim.
Bir ara uyuyakalmışım, sabah annem kapıyı çaldı, açtım. Bana bağırdı, çağırdı. Mayosunu giydi, eşyalarını aldı ve gitti.
O gün hiç konuşmadık. Tatilimizi böyle bitirdik.
Şimdi de annem telefonda sürekli birisiyle konuşuyor, gizli gizli telefonlaşıyor, mesajlaşıyor. Bir sevgilisi var ve bana söylemiyor.
Abla bana bir çare bul, çok kırılgan ve üzüntülüyüm; derdimi kimseye söyleyemiyorum. Annemle bu yüzden çok kavga ettik, yine olsun istemiyorum.
Annem 32 yaşında, elbette hayatında birileri olacaktır. Fakat ciddi bir ilişki yaşaması çok daha iyi olmaz mı?
Ben şimdi ne yapacağım, bana bir yardım et lütfen.
Artık kendi hayatımı ve geleceğimi düşünemez oldum.
Rumuz: Üzgün