Bir çocuğum olmalı mı?

Merhaba Güzin Abla, 21 yaşında 8 aylık evli bir kadınım. Görücü usulüyle evlendim ama daha öncesinde çok şey gördüm geçirdim. Evlenince mutsuzluğum biter, diye düşündüm ama bitmedi. Eşim iyi biri ama annesine olan bağlılığı beni deli ediyor. En kötüsü de onunla beraber yaşıyoruz.
Evlendiğim günden beri bir gün bile baş başa kalamadık. Ayrı eve çıkmak istiyor olmam kötü bir şey mi? Bu isteğimi onlara da söyleyince hiçbir şey yapmıyorlar. Her şeyin üstüne bir de benden bebek bekliyorlar, benim annem de bekliyor...
Kaynanam ve eşim de çok istiyor. Düşünüyorum da bana değer vermeyen, isteklerimi umursamayan insanlar, bebeğime nasıl değer verecek, nasıl sevecekler?
Bu hayatta hep çok sevilmek istedim ama sevgisiz büyüdüm. “Belki evleneceğim adam beni çok sever”, dedim. Fakat anladım ki sevgi denen bir şey yokmuş.
Ben var sandım, dünya böyle acımasız, vicdansız, sevgisiz insanlarla doluyken, ben canımdan kanımdan çocuğumu nasıl büyütürüm? Nasıl böyle bir dünyaya çocuk getirebilirim? Onu kötü insanlardan nasıl korurum?
Tanıdığım bütün insanlar melek kılığında birer şeytan çıktı. Hepsi beni amaçları için kullandı, isteklerine ulaşınca arkamdan vurdu. Bana bir anne olarak cevap verebilir misiniz; ne yapmalıyım?
Çok bunaldım artık yaşamak istemiyorum, çok mutsuzum.
Anlatacaklarım bu kadar değil aslında çok şey var ama fazlasını yazmak istemiyorum. İnşallah cevap yazarsınız, çok mutlu olurum.
◊ Rumuz: Sevgisiz

YANIT

Sevgili kızım, bütün yazdıklarına saygı duyuyor ve sana yardımcı olmak için cevap vermeye çalışıyorum. Ama işi “yaşamak istemiyorum”a getirirsen, işte o zaman sana hak vermekten vazgeçebilirim.
En kızdığım şey, siz gençlerin, hayatta herkesin başına gelebilecek zorluklarla karşılaştığınızda, yaşama tutunmaktan vazgeçmenizdir. Bak şimdi nasıl zorlu bir dönemden geçiyoruz, insanlar hayatta kalmak için ne kadar büyük mücadeleler veriyorlar.
Başta sağlık personelimiz olmak üzere nasıl büyük fedakarlıklara katlanıyor...
Şu 21 yaşına kadar neler gördün, neler yaşadın bilemiyorum ama şu anda evlisin, eşinden beklediğin sevgiyi bulamadığını söylüyorsun.
Ama bu biraz da karşılıklıdır, güzel kızım. Sen eşine sevgi gösteriyor musun?
Ondan bir şeyler bekliyorsun ama sen onun beklentilerine karşılık verebiliyor musun? Yoksa sadece kendini mi düşünüyorsun?
Ailenin ve eşinin senden bir bebek beklemesi çok doğal değil mi?
“Bu acımasız dünyaya çocuk getirmek istemiyorum” diyorsun ama bir yandan da bir bebeğin senin bu karamsar dünyana büyük bir neşe ve aydınlık getireceğini düşünüyorum.
Onunla, şu bir türlü yakalayamadığını söylediğin sevgiyi tadabileceğini ve ihtiyacın olan gerçek mutluluğa kavuşabileceğini söyleyebilirim. Acele etme ama bir bebek dünyaya getirmeyi de bir şekilde planlamalısın.
Eğer eşinin ayrı bir ev tutma imkanı yoksa bunu sürekli gündeme getirmemelisin. İçinde bulunduğumuz zor günlerde eşinin hâlâ bir işi varsa ve para kazanabiliyorsa, imkansızı istemeyip olanla yetinmelisin.
Lütfen kızım, biraz şu yaşadığımız acılı günlerin bilincine var, beklentilerini azaltıp, her geçen sağlıklı gün için Allah’a şükretmeyi öğrenmelisin.