Benden yaşça büyük sevgilimden ayrıldım

22 yaşında hem üniversite okuyan hem de çalışan bir öğrenciyim. Hayatım zorluklarla geçti. Kendimi hep güçlü görürdüm ama anladım ki güçlü olmak diye bir şey yokmuş. Sadece bazı şeylere sabretmekmiş bu güçlü olmanın anlamı.
27 yaşında evlenmiş, boşanmış bir sevgilim oldu. 3 gün önce ilişkiyi bitirdik çünkü son zamanlarda ufak şeylerden kavga ve tartışmalar yaşamaya başladık.
Daha önce de denedik ayrılmayı ama bir şekilde barıştık.
Aynı yerde farklı saatlerde çalışıyoruz. Kendisi benim gibi aile baskısına çok maruz kalan, onlardan kaçmak için genç yaşta berbat bir evliliğe razı olan ve her şeye rağmen kendisini kurtarmış bir insan.
Hâlâ da aile baskısı, geçim sıkıntısı gibi sorunlarla uğraşıyor.
Biz bu ilişkide birbirimizin eksik yönleri tamamlıyorduk.
Hiç kimseyi birbirimizi sevdiğimiz kadar sevmedik. Her şeyin fazlası zarardır, bizi bitiren de bu muydu bilmiyorum...
Ben biraz kıskanç ve ufak şeyleri sorun eden biriyim. O ise tam tersi, kavga çıkmasın diye sorunlardan kaçan, susan biri. Mesela hep polis olmak istedim ama 1 yaş ve 1 puanla bu imkânı kaçırdım.
Bu yüzden hevesim kırıktı.
O bana, “Sabret, beraber geleceğiz her şeyin üstesinden” diyen ve bana güven veren bir insandı.
Çoğu arkadaşım kendi yolunu çizdiği için pek arkadaşım kalmadı, kendimi eksik hissediyorum.
Ailem sürekli beni başkalarıyla kıyaslama peşinde. Ben ise yönümü kaybetmiş gibiyim.
Kendimle baş başa kaldığım kim olduğumu sorguluyorum.
Hayatım nereye gidiyor bilmiyorum. Bana yol gösterir misin Güzin Abla...
◊ Rumuz: Tavsiye bekliyorum

YANIT

Sevgili oğlum, madem bu ayrılık seni bu kadar umutsuzluğa düşürüyor, neden barışmıyorsun?
Neden onu arayıp onsuz olamadığını anlatmıyorsun.
Seni engelleyen ne, aranızdaki yaş farkı mı?
Onun evlenip ayrılmış olması mı?
Henüz çok gençsin, elbette evlenmek için çok erken, okulunu bitirmelisin önce... Sevdiğin kadın seni zorlamıyordur umarım.
Hem bana tüm duygularını ve umutsuzluğunu anlatmışsın ama basitçe neden ayrıldığınızı anlatmamışsın.
“Kavgalar, tartışmalar yaşıyorduk. Kıskançtım” diyorsun ama bir yandan da “İkimiz de hiç kimseyi birbirimizi sevdiğimiz kadar sevmemiştik” diyorsun.
O halde bu tartışmalar niye, bu kıskançlık niye... Ne oldu da ayrıldınız?
Onun çok kırılmasına yol açan bir şey mi yaptın, bir anlık öfkeye kapılıp ona şiddet mi uyguladın?
Bilmiyorum ama şimdi sanki aranızda telafisi mümkün olmayan bir şeyler olmuş da geri dönemiyorsun gibi geldi bana. Yoksa bu kadar sevdiğin bir kadını bırakmaya gönlün razı olur muydu?
Eğer sorun sadece yaş farkı ya da boşanmış olmasıysa, bu senin anlattığın sevginin alt edemeyeceği bir şey değil bana kalırsa.
Gerçek sevgi karşısında bu yaş farkı ya da boşanmış olmasının ne önemi olabilir?
Gördüğüm kadarıyla perişan olmuşsun, tüm umutlarını yitirmiş, tüm yaşam sevincini kaybetmişsin. Bir düşün bakalım, gerçekten geri dönüşü olmayacak bir şeyler mi geçti aranızda...
Yoksa “Ben sensiz yapamıyorum” diyerek onu tekrar kazanmanın yolunu arayacak mısın?