Bebeğimiz yolda ama eşim evliliğe alışamadı!

Merhaba Güzin Abla, ben 7 aylık evli genç bir kadınım ve şu anda 6 aylık hamileyim.

Aslında eşimle birbirimizi çok severek evlendik, isteyerek de hamile kaldım. Eşim de benim gibi bebeğimizi çok istiyor, baba olmak için sabırsızlanıyordu.

Her şey yolunda giderken, eşim son 1 aydır değişti.

Sürekli dilinde “Evlenmeseydim şunları bunları yapardım, her günümü farklı kızla geçirirdim” gibi sözler...

“Okulu bitirip mesleğe atılır atılmaz evlendim, gençliğimi yaşayamadım, erkeklik isteklerimi yapamadım” şeklinde pişmanlık cümleleri duyuyorum ağzından.

İlişkimizde cinsel veya duygusal hiçbir ilgiden mahrum olmamasına rağmen bana açık açık etraftaki kızların ilgisini çektiğini söyleyebiliyor.

Henüz ikimiz de 21 yaşındayız. Maddi açıdan fazla bir sorunumuz yok. Ailelerimizin aldığı bir evimiz var. Kirada değiliz, her istediğimizi yapabiliyoruz.

Hem beni sevip hem başka bir hayatı özlediğini söylemesi beni çok üzüyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Kafamı toparlayamıyorum.

Ona “İstersen hemen bugün gidebilirsin, eksik kalan ve özlemini duyduğun hayatını yaşa. Eğer daha sonra beni istediğine karar verirsen geri gelirsin ama o hayat seni mutlu ediyorsa o zaman gelme” dedim.

“Karşımda evlendiği için pişman bir koca duruyor, bu da beni çok üzüyor” diye konuştum.

Bana “İş işten geçti, pişman olsam ne olur, olmasam ne olur” dedi.

Şu anda beni aldatmadığından eminim ama anlıyorum ki, içinde bekâr hayatını yaşama özlemi kalmış.

Buna karşı ne yapabilirim? Bu düşünce beni çok üzüyor.

◊ Rumuz: Çok kötüyüm

YANIT

Sevgili kızım, seni çok iyi anlıyorum. Bu sözleri, özellikle de duygusal anlamda çok hassas olduğun hamilelik döneminde duymuş olman elbette çok daha yıpratıcı.

Ancak sana söylemem gereken bir iki şey var canım kızım...

Anne baba olmak için henüz çok gençsiniz.

Belki bizim kuşaklar için bu yaşlar erken değildi ama şimdi gençler evliliği biraz daha erteliyorlar.

Çok da iyi yapıyorlar.

Hayatı iyice tanımadan, birtakım isteklerine kavuşmadan, belirli bir olgunluğa ermeden evlenmek istemiyor, çocuk yapmayı da düşünmüyorlar.

İşte o nedenle bu tür pişmanlıklarla karşılaşmıyorlar.

Ayrıca şunu da söylemeliyim ki, eşin yine de dürüst bir gençmiş.

Aslında genç yaşta evlenen pek çok insan bu tür pişmanlıklar duyabilir,  “gençliğimi yaşayamadan evlendim” duygusuna kapılabilir ama böyle açık açık itiraf etmek istemez.

Eşin büyük ihtimalle seni seviyordur ama ona zor gelen, genç yaşta omuzlarına binen evlilik ve çocuk sahibi olma sorumluluğudur.

Bunu düşündükçe kendini şimdiden yorgun hissediyordur belki de.

Bir de evliliğin ilk yılları biraz gergin ve sorunlu geçebilir. O yüzden hemen çocuk sahibi olmak pek akıllıca gelmedi bana.

Hele sizin yaşınızda, henüz 21 yaşındayken...

Evliliğinin oturmasını, birbirinize ve evliliğe alışmayı beklemeniz daha hayırlı olurdu. 

Artık bu sözlerin üstünde durmamaya çalışmalısın. Zaten söyleyeceğini söylemişsin. Bundan sonra aklının başına gelmesini beklemekten başka yapabileceğin pek bir şey yok.

Eminim eşin bebeğini kucağına alınca her şeyi unutup, sorumluluğunun farkına varacaktır.