Bebeğim olsun istiyorum

Merhaba Güzin Abla, ben 23 yaşımdayım. Uzunca bir süredir erkek arkadaşımla birlikte yaşıyorum. 4 aydır doğum kontrol ilaçlarını kullanmıyorum.
Hamile kalmak istiyorum. Fakat bir türlü olmuyor.
Biliyorum Türkiye’de bu normal karşılanan bir durum değil. Ama 21’inci yüzyıldayız. Çocuk değiliz. Herkes biraz daha geniş düşünmeli.
Ben Avrupa’da doğup büyüdüğüm için bu tarz şeyler ben ve ailem için normal sayılabilir.
Tabii aynısını erkek arkadaşımın ailesi için söyleyemeyeceğim.
Annesiyle ne yaparsak yapalım asla aramız ısınmıyor. O hep “Benim kanımdan değilse bu kız umurumda değil” diyor. Onlar akrabalarından bir gelin istiyor...
Erkek arkadaşım da bir çocuğumuzun olmasını gerçekten istiyor.
Bu arada o da 24 yaşında. Şu an tek sorunumuz annesiyle benim anlaşamıyor olmam.
Onun oğlunu ondan aldığımı düşünüyor. Ben ise aramızın iyi olmasını istiyorum.
Sonuçta benim de bu ülkede kimsem yok ve yalnızım. Buraya sevdiğimin peşine takılıp geldim.
Sormak istediğim tam olarak bu...
Sevdiğim gencin annesiyle aramı nasıl iyi tutarım? Bir de ben anne olmak istiyorum, neden olmuyor?
Bundan önceki 2 ay sürekli kanamam oldu, doktorlar bir neden bulamadı. Bana akıl verir misiniz?
◊ Rumuz: Normal değil mi?

YANIT

Sevgili kızım, yurtdışında bazı şeylerin normal karşılandığını söylüyorsun.
Belki bir yere kadar böyle olabilir. Ama benim bildiğim kadarıyla, Avrupa’da da evlilik dışı çocuk konusu pek de normal karşılanmaz.
Çiftler birlikte yaşayabilirler. Bu durum, aslında pek fazla yadırganmasa da söz konusu bir bebekse, o zaman evlenmeyi düşünmek zorundadırlar.
Sen de her ne kadar Batı adetleriyle büyüdüğünü ileri sürerek, evlilik dışı bir bebek sahibi olmayı hayal ediyorsan da, bence bu çok büyük bir hata olur.
Hem bizim aile yapımız açısından, hem de doğacak çocuğun hayatı söz konusu olduğunda…
Sevgili kızım, büyük bir bencillikle çocuk istiyorum, anne olmak istiyorum, diyorsun ama bunu yapma derim.
İstediğimiz kadar 21. yüzyılda olalım, medeni bir dünyada yaşayalım, bizim toplumumuzda evet hâlâ evlilik dışı bir çocuk kolay kolay kabul edilmez.
O çocuk bu durumu yaşamı boyunca omuzlarında büyük bir yük olarak taşıyacaktır. Senin ona bunu yapmaya hakkın var mı, bir düşün istersen.
Hem neden, sevdiğin ve doğduğun büyüdüğün yerleri terk edip kimsesiz kaldığın buralara kadar, peşinden geldiğin adamla evlenip onunla düzgün bir aile kurup evlenmeyi düşünmüyorsun?
Yoksa onu yeteri kadar sevmiyor musun?
Ona güvenmiyor musun? Yoksa tek amacın bir çocuk sahibi olmak mı?
Onu bu amaçla kullanmayı mı düşünüyorsun?
Bunun çok yanlış bir düşünce olduğunu umarım anlamaya başlamışsındır.
Belki de annesiyle anlaşamamanın tek nedeni de senin bu tutumun olamaz mı?