Paylaş
GÖZTEPE'den Rumuz: İnsanlık Ölmemiş Şükürler Olsun
SEVGİLİ Güzin Hanım, adaşınız olan ve yıllardır köşenizi takip eden sadık bir okurunuzum. Size başıma gelen bir kaza nedeniyle insanlığın ölmediğini görerek duyduğum mutluluğu paylaşmak için yazıyorum. Belki de bana yardımcı olan o iyi yürekli insanları köşeniz aracılığıyla bulabilirim. Mayısın 9'unda saat 15 dolaylarında, Göstepe Taşmektep Sokak'ta belediyenin yaptırdığı o inanılmaz yükseklikteki kaldırımlarından birinden düşerek ayağımı kırdım. Yaşı oldukça ilerlemiş bir büyükanne olduğumdan oracıkta öylesine çaresiz kalakalmıştım ki birden iki hanım hızır gibi yetişti.
Beni yerden kaldırdılar, bir taksi çevirip benimle hastaneye kadar geldiler. Ve o arada beni hastaneye götüren şoför de hem beni kucağında taşıdı hem de beş kuruş para almadı. Beni doktorlara emanet edinceye kadar üçü de yanımda kaldı. Aileme haber vermeme yardımcı oldular. Ama tabii ben bu şaşkın ve perişan halimle onlara doğru dürüst teşekkür bile edemedim. Adreslerini almayı akıl edemedim. Ardından ameliyat oldum. İyileşmem de biraz uzunca bir zaman aldı. Onları arayıp sormaya, araştırmaya da fırsatım olmadı. Şimdi üzülüyorum. Görüyorsunuz ya Güzin Hanım dünyada hala böyle insanlar var şükürler olsun. İşte bu insanlar yüzünden hala inancımı yitirmedim ve ‘‘İnsanlık ölmemiş’’ diyebiliyorum. Hayata yeniden umutla bakabiliyorum. Belki sütununuzu okur da beni ararlar diye düşünüyorum. Onlara teşekkür etmek isterim, dostluklarına sığınmak isterim. Böyle insanları yakından tanımak isterim. Belki beni telefonla ararlar da tekrar görüşebiliriz. Okurlarınızla da bu duygularımı paylaşmış oldum. Eğer bu iyi yürekli insanlar beni aramak isterlerse telefonum: 418 74 98. Umarım onlar ararlar. Size de yürekten teşekkür ederim.
SEVGİLİ okurum, ne mutlu böyle insanlarla karşılaşmışsınız. Aslında bu anlattıklarınız insanlık görevi. Ve çok doğal olması gereken şeyler ama ne yazık ki artık bu insanlara rastlamak çok zor. Tüm güzelliklerin giderek yok olduğu dünyamızda işte böyle insanlar bize ışık tutuyor.
Ailem evlenmemize razı değil
ÜMRANİYE'DEN A.D.
SEVGİLİ Güzin Ablacığım, 19 yaşında bir kızım. Benim bir sevdiğim var, ailem buna razı değil. Çünkü yaşımın küçük olduğunu söylüyorlar. Ailemden de ayrı kalmak da istemiyorum. Ama onu çok seviyorum. O da beni seviyor. Buna eminim. Gerçi onun yaşı 27, fakat bizim için bu önemli değil. N'olur bana bir akıl verin bir çıkmazdayım.
SEVGİLİ kızım, sütunumu izliyorsan çok genç yaşta yapılan evliliklerin genellikle hüsranla sonuçlandığını, ayrılıkla noktalandığını görüyorsundur. Ben de ailen gibi düşünüyorum belki bana kızacaksın ama onları haklı buluyorum. Çünkü bu yaşlar henüz evlilik gibi gerçekten büyük bir sorumluluk getirecek bir beraberliğin yükünü taşıman için çok erken. Bu genç adam senden oldukça büyük. Bu nedenle acele ediyor olabilir. Ama sen biraz daha düşünmelisin. Sana biraz zaman tanıması için onu ikna et, seni seviyorsa gerçekten bekleyecektir.
FAKS: 0212 677 04 21
Paylaş