Bana yaptığı onca hataya rağmen onu unutamıyorum

Ben 18 yaşındayım. Ailevi sorunlarım var. Okuldan alındım, üniversite okumam gerekiyorken açık öğretimden liseyi okuyorum şu an.
Ama bunu o kadar da problem etmiyorum artık. Çalışıyorum, sabah çıkıp akşam giriyorum eve.
Ailem yani babam sıkı bir insan. Öyle kafama göre gezip tozan biri değilim. Beni kısıtlıyor.
İki yıl önce bir sevgilim oldu. O ilk aşık olduğum insandı diyebilirim.
Başlarda çok iyiydik onunla, sonradan öğrendim ki alkol, madde bağımlısı ve tek kızla yapamayan biriymiş. Hep başka kızlarla çıkar, konuşurdu.
Hatta onlarla birlikte bile olurdu. Bunları öğrenir öğrenmez ayrıldım ama bir türlü unutamadım. Onu arayıp sormaya devam ediyorum. Çünkü ayrıldıktan sonra psikolojim bozuldu.
Bu sırada ben biriyle tanıştım, sevgili olduk. Ailesinden ayrı, arkadaşlarıyla yaşıyor. Buna rağmen beni hiç aldatmadı.
Bana sürprizler hazırlıyor, beni kıskanıyor, hep yanıma gelmeyi istiyordu. Aileleri tanıştırmamızı teklif etti.
Ama onu sadece 7- 8 aydır tanıyorum. Onunla olmayı istiyorum ama aileme karşı da yüzüm kara çıksın istemiyorum.
Biraz zaman istedim abla.
Bu yeni sevgilimin kötü bir huyu var; en küçük tartışmada, kavgada ayrılmak istiyor, sonra da özür diliyor. Ya da alttan almıyor. “Çekemeyeceğim artık” deyip sıyrılıyor işin içinden...
Ben çok sıkıldım artık bu durumdan. Her şeyi sorguluyorum, en ufak şeye takılıp kalıyorum. Bende güvensizlik problemi var abla, bunu aşamıyorum.
Önceki sevgilimden kalan bir şey bu. Çünkü biz 12 Ağustos’ta ayrılmıştık, ayrıldıktan hemen sonra Facebook’ta biz kızla ilişki kurdu.
Benden sonra 3 kız oldu onun hayatında. Sonra yine bana mesajlar attı. Kuzenlerime “ben onu unutamıyorum onsuz olmuyor, kimse onun gibi sevmiyor sahiplenmiyor beni” gibi sözler söyledi.
Bir şekilde tam bir ay önce barıştık.
İlk zamanlar her şey iyiydi tabii ama son zamanlarda yine değişti.
Mesaj atmıyor, sıkıldım diyor, dışarı çıkıp geziyor ve çelişkili konuşuyordu.
Ben geçen akşam, tanıdığım bir kızla cinsel ilişkiye girdiğini öğrendim.
Artık ona inanmıyorum. Çok kötü bir haldeyim.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ayrılmalı mıyım sence?
Ayrılmayı istiyorum ama unutamayıp acı çekmekten, pişman olmaktan korkuyorum.
Rumuz: Yardımına ihtiyacım var

Kızım, valla yoruldum... Yazını toparlayıncaya kadar saatlerce çabaladım.
Neresinden başlayayım, neresini düzelteyim, şurada kimden söz ediyorsun, burada kimi istiyorsun, kim ne zaman seni bırakmış, diğeri ne zaman seninle evlenmek istemiş...
Valla bu gencecik yaşında bu kadar çok sorunla uğraşmak çok bunaltıcı olmalı.
Güzel kızım, aldatıyor diyorsun, başkasıyla yatmış diyorsun...
Sonra da beni seviyor mu acaba diyorsun. Ayrılırsam pişman olur muyum diyorsun. Zaten ayrı değil misiniz?
Henüz çok gençsin, okulu bırakmakla iyi yapmamışsın.
Bence eğitimini devam ettirmeli, böyle sevgini, ilgini hak etmeyen insanlara da yüreğinde, düşüncelerinde bu kadar yer vermemelisin.
Henüz evlenmeyi düşünmek için çok erken değil mi? Üstelik de daha şimdiden seni aldatan biriyle. Diğer genç bir süre sonra sıkıldığını, bıktığını söylemiş, haklı sanırım. Kafan o kadar karışık ki kızım, beni bile bunalttın...
Kim bilir o genci ne kadar bıktırdın.
Lütfen bir süre her şeyi bir kenara bırak ve kafanı toparlamaya çalış... Sonra ne yapacağına karar verirsin.