Bana verdikleri zararın farkında bile değiller

Ben lise 3’üncü sınıf öğrencisiyim. Bir süre önce annemle babam, kardeşimle beni “Size bir şey söyleyeceğiz” diyerek yanlarına çağırdı.
Bize boşanmak istediklerini sert bir dille söylediler. Sonra babam evi terk edip otele gitti.
Kavganın sebebi, annemin aldatıldığını düşünmesiydi.
Oysa babam ailesine çok düşkün biridir. Asla öyle bir şey yapmaz. Yapmadığı da ortaya çıktı zaten.
Annem faturalarını tek tek inceledi ve hiçbir delil bulamadı. Annem, “Sildirmişsin” deyip babama kötü laflar etti. Ardından anneannemi arayıp “Boşanıyorum” dedi.
Ben de faturaları inceledim, düşündüğü gibi bir şey yoktu.
O zaman da oturdu ağladı.
Boşanmadılar ama sürekli kavga etmeye başladılar.
Ben çok duygusal biriyim. En ufak kavgayı bile kafama çok takıyorum.
Boşanacaklarını düşündükçe çok üzülüyorum ve derslerime odaklanamıyorum.
Babam eski kafalı olduğundan annemi anlamıyor. Çiçek almak gibi ince şeyleri düşünemiyor.
Ama babamın başına bir şey gelse annem oturup ağlar.
Geçimsizlikleri bende çok stres yarattı. Egzama oldum.
Aslında bir hayalim var. Çok çalışıp, yazılım mühendisi olup Londra’ya gitmek istiyorum.
Ama koronavirüs yüzünden dershaneye gidemedim.
Yine de vazgeçmeyeceğim, çok çalışacağım. Ancak bu kavgalar beni gün geçtikçe kemiriyor.
Babama hayallerimden bahsettiğimde bazen onaylıyor, bazen de “Sen daha toysun, hiçbir şey bilmiyorsun” diyor.
Eğer ayrılırlarsa yanıma birkaç eşya alıp yarı zamanlı bir okula gitmeyi düşünüyorum.
Gerekirse sokakta yatacağım.
Evden ayrılsam annemle babam deliye döner, biliyorum.
Ama bana ne kadar zarar verdiklerinin farkında değiller.
Bunu ne zaman söylemeye çalışsam “Biz kavgamızı ederiz, siz dersinize bakın” diyorlar.
O kadar kolay mı?
◊ Rumuz: Yalnız prens

YANIT

İşte bak büyüklerin dünyası böyle...
Aslında doğru söylüyorlar. Onlar bu kavgalar, barışmalar arasında geçinip gidiyorlar. Sizden de onlara karışmamanızı, dersinize bakmanızı bekliyorlar.
Keşke bunu yapabilseniz. Ama tabii sizin neler yaşadığınızı göremiyorlar. Çünkü özellikle de sen hassas yapıda, iyi yürekli, sevgi dolu bir insansın.
Ailenin durumu seni etkiliyor, boş verip, aldırmayıp geçemiyorsun.
Bu stres sağlığını bozuyor. Ne yazık ki pek çok ailede bu tür şeyler yaşanıyor ve büyükler çocuklarına ne kadar zarar verdiklerinin farkında bile olmuyor. Onları çocuk olarak görüyor ve “bizim işimize karışmasınlar” diye düşünüyorlar.
Ama gerçek öyle olmuyor işte...
En ufak bir tatsızlık, çocukların “ya boşanırlarsa” diye ciddi strese girmelerine yol açabiliyor.
Bir çocuğun hayatında anne ve babasının yollarını ayırması kadar endişe verici bir şey olamaz.
Çocuklar için anne ve babanın birlikte olduğu yuva, onların güven içinde yaşadığı çatıdır çünkü.
O çatının yıkılması dünyalarının yıkılması demektir.