Bana ilgi gösterilince hemen aklım kayıyor

Ben bazı huylarımdan rahatsızım. Kendimi bildim bileli sürekli ilgi görmek isteyen, sevmek, sevilmek isteyen biriyim. Tabii ki bunu kim istemez ki ama benimki biraz dozunu aşıyor.
25 yaşındayım ve 2 yıldır sevgilim var. Güzel ve alımlı biriyim. Sevgilim de olgun, anlayışlı, beni gerçekten çok seven bir erkek. Çok huzurluyuz. O bana âşık, ben de ona. Başta onu sevmiyordum fakat sevgisi ve karakteri beni ona bağladı.
Sorun benim hâlâ birilerinden etkilenmem. Acaba sevgilimi tam sevmiyor muyum? Konu aslında bu değil. Ben hep aynıydım. Biri bana ilgi gösterse hemen aklım kayıyor.
Kendimi tutuyorum ve yanlış yollara girmiyorum ama gönlümün kayması bile beni huzursuz ediyor.
Önceden de hiç olmayacak kişileri sırf ilgileri yüzünden sevdim. “Bu kişi ile evlenmem” diyorum ama azıcık ilgisi olsa kalbim kayıyor.
Bu normal değil. Aslında sevgi dolu ve huzurlu bir ailede büyüdüm. Sevgi görmeyen biri de değilim. Sevgilim de bu devirde bulunmayacak karaktere sahip. Ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Gönlüme hakim olamıyorum.
Geçenlerde bir yazınızda gördüm. Biri daha böyle bir şey sormuştu. “Otobüste birini görsem etkileniyorum” demişti. Okudukça kendimi gördüm. Aynı şekilde yoldan geçerken biri gülümsese kalbim çarpıyor. Biri baksa, biri dertleşse etkileniyorum. Çok saçma değil mi?
Aslında size bunu sorduğum için bile utanıyorum ama ne yapabilirim bilmiyorum.
Rumuz: Şıpsevdi

YANIT

Sevgili kızım, sen her şeye rağmen sevgiye aç bir insansın. Bazı insanlar, çevreleri tarafından her ne kadar sevgiye boğulsalar da büyük bir sevgi açlığı içindedirler. Bunun pek çok nedeni olabilir...
Kırılgan yapıya sahip olmaları, çocukluklarında yaşadıkları belirsiz ama onları etkilemiş olaylar... Bütün bunlar o insanın sevgi açlığı içinde olmasına yol açabilir. Ne kadar şımartılırsa şımartılsın, o sevgi ihtiyacı onları yaşam boyu etkileyecektir.
Sanırım aslında bugüne kadar, bu beraberliğin de dahil olmak üzere, hiç kimseyi gerçek anlamda sevmemişsin. Aslında sevgi arayışı içindesin... Açık söylemek gerekirse, bu beraber olduğun kişiyi de sevmiyorsun...
Zaten başta sevmediğini, sonra onun ilgisi, yakınlığı ve olgunluğu nedeniyle, karakterinin düzgün olması yüzünden sevmeye başladığını söylüyorsun.
Bu sevgi değil, aşk değil, mantık yürüttüğün bir beraberlik.
Aşk böyle bir şey değil. Birini iyi huyu, iyi karakteri ya da diğer vasıfları yüzünden sevmek, gerçek sevgi ya da aşk değil elbette.
Âşık olmak öyle nedenlere, niçinlere bağlı bir duygu değildir. Aniden oluşur ve kalplerde gelişir.
Ben senin bugüne kadar ilişkilerinde yaşadığın cinsellikten hiç söz etmediğini düşünüyorum. Tabii konuyu biraz da bu yönden ele almak gerektiğinin farkındayım.
Eğer yanılmıyorsam, hiç cinsel deneyimin olmadı. Bu konuda biraz da bu nedenle sana yakınlık gösteren birilerine karşı heyecan duyduğun, ondan hemen etkilendiğini sanıyorum.
Ama bunun da utanılacak bir yanı olmadığını bilmelisin. Şu anda sana söyleyebileceğim, birlikte olduğun kişiyle evlenebilirsin.
Belki de evlendikten sonra onu gerçekten sever, ona âşık olur ve bu ani ruhsal değişikliklerini arkanda bırakırsın, kim bilir?