Babamla sorun yaşıyoruz

Merhaba abla, size bir şey danışmak istiyorum. Ben ve kardeşlerim babamla sorun yaşıyoruz. Çünkü babam çok bencil ve huysuz bir insan. Her gün bizimle kavga ediyor. Bu yüzden hiç anlaşamıyoruz.
4 sene önce annemi kaybettik. Babam bize, bana ve kardeşlerime psikolojik şiddet uyguluyor.
Annem varken anneme de aynı şekilde davranırdı. Annem hep onun yüzünden ağlar, bazen de intihar etmek isterdi.
Detay vermemi isterseniz şöyle anlatayım.
Babam bizi evde istemiyor. Hep karanlıkta oturuyoruz. Işıkları açmamıza kızıyor, televizyon izletmiyor, banyo yapınca hep tartışıyor.
23 yaşındayım ve bu yaşıma kadar bana maddi ve manevi hiç yardım etmedi. Kardeşlerime de aynı şekilde... Sadece okula gittiğimizde günde 2 lira verirdi, şu an onu bile vermiyor.
O çok sorumsuz bir insan ve fazlasıyla bencil. Biz 7 kardeşiz. Ablam ve abim evli. Onlar kurtardılar kendilerini...
Kalan 5 kardeş olarak babamla yaşıyoruz ama bize sürekli “Sizi kovacağım” diyor.
O kadar çok fazla şey var ki bizi üzen, anlatamıyorum.
Evden kaçmak istiyorum ama benden küçük iki kardeşim daha var. Onları bırakamam...
Ne yapacağımı bilmiyorum. Çok çaresizim ve gelecek kaygım var. Bana yol gösterir misiniz?
Rumuz: Sorun

YANIT

Sevgili kızım, annenin kaybına çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin. 7 kardeş annen olmadan eminim çok zorluk çekmişsinizdir.
Ama anneciğinin de genç yaşta babanın bencilliği ve psikolojik baskıları sonucu erkenden hayata veda ettiğini düşünüyorum.
Şimdi geride kalan kardeşlerinle hayata tutunmaya çalıştığınızı anlıyorum.
Çalışıp çalışmadığını söylememişsin ama babana bağımlı kalmak zorunda olduğuna göre, belki de çalışmıyorsun.
O evden ayrılmak için maddi imkânın yok...
Bana kalırsa size banyo yapma hakkı bile tanımayan babanla birlikte yaşamak zorunda kalmamak için, bir an önce hepinizin bir çıkar yol bulmanız gerekiyor.
5 kardeş okuyor bile olsanız, ufak tefek işlerde çalışarak, evden bir şeyler üreterek, hep birlikte küçük bir ev tutup, babanın yanından ayrılabilirsiniz.
Belki evli olan ablan ve abin de size biraz destek olabilirler. Ve bu eziyetten, bu psikolojik baskıdan kurtulmayı başarabilirsiniz.
Ama bunun için biraz cesaret gerekiyor.
Anladığım kadarıyla siz bu cehennem hayatına boyun eğmişsiniz.
Aslında sen 23 yaşındasın. Küçük kardeşlerinin sorumluluğunu da, kendi sorumluluğunu da taşıyabilecek yaştasın.
Yeter ki bir karar ver, harekete geç.
“İki küçük kardeşim var, onlar olmasa evden kaçacağım” diyorsun. Kaçmak değil, hep birlikte evi terk ederseniz baban tek başına kaldığında belki size yaptığı bu haksızlığı anlar.