Baba sevgisi görmedim

19 yaşındayım... Annesi babası olan ama bir ailesi olmayanlardanım. Çocukluğumuz babanın eve getirdiği sevgilileriyle geçti. Bu kadınlar, aylarca hatta yıllarca bizimle kaldı. Her seferinde başka bir sevgili buldu.
Karısını, çocuklarını, bir parça ekmeğe muhtaç edip çantalar dolusu parasını pavyonlarda harcadı. Annemi, bizi öyle çaresiz bırakıyordu ki... Şimdi diyeceksiniz ki, “annen bunu nasıl kabul ediyordu?”
Annemin başka çaresi ve gidecek bir yeri yoktu. Bizi bırakamazdı.
Mecburen kaderine boyun eğdi ve babamın vicdansızlığına razı oldu.
Bir de babaannemin yanında yaşarken çektiklerini bir bilseniz. Baba, sevgili olaylarını şimdi bıraktı ama annem dışında imam nikâhlı bir eşi daha var.
Ondan da iki çocuğu var.
Diğer eşi, o kadar çok kötülük etti ki bize... Abim onun yüzünden delirdi. Kardeşlerimin psikolojileri bozuldu.
Ben ise 5 kere intihar girişiminde bulundum. Kendimi aç bıraktım, 3 gün boyunca bir damla su bile içmedim. İlaçlar içtim, bileğimi kesmeye çalıştım.
Ben, yüreği baba hasretiyle dolu bir kız çocuğuyum. Babam, hiç sevmedi bizi. Üvey kardeşlerimi ise çok seviyor. O kadar hasret kaldım ki baba sevgisine. Hiç mutlu olamadım, olamadık. Her Allah’ın günü kavga olur bizim evde...
Şu hayatta güvenebileceğim tek kişi yok. Hayatımı size kısaca anlatmaya çalıştım ama bir o kadar kötü ve dayanılmaz olaylar daha var.
Uzatmak istemediğim için yazmadım. Hayat bize çok acımasız davrandı. İnşallah bundan sonrası güzel olur. Umut etmek istiyorum abla, biraz umut.
Belki bir tavsiye verir, şu kardeşinin yüreğini ferahlatırsın.
◊ Rumuz: Biraz umut

YANIT

Sevgili kızım, hayat bugüne kadar sana acımasız davranmış, doğru ama bu böyle devam etmeyecektir elbette. Mektubunda babandan söz ederken, “babam” demeyip “baba” dediğini görünce, ona ne kadar kırgın ve kızgın olduğunu çok iyi anladım.
Evet, ne yazık ki o adam ne çocuklarına babalık etmiş, ne de annene kocalık.
Kendi keyfince yaşarken, size ne kadar eziyet ettiğinin farkına bile varmamış.
Büyük bir bencillik, korkunç bir vurdumduymazlıkla hepinizin çocukluk hayallerini yıkmış.
Annen siz küçükken çekip gidememiş ama şimdi gidebilir yine de, geç kalınmış bir şey yok...
Tam tersine artık parası bitmiş, yaşını başını almış bir adamken, babanı terk etmesi en büyük ders olacaktır bence. Hem sizin için de bir kurtuluş olur.
Artık kendinize acımayı bırakıp el birliğiyle silkinmeli, her biriniz hayata atılıp ayaklarınızın üstünde durmayı öğrenmelisiniz.
Annenizle yeni bir hayata yürümelisiniz.
Sizi sevmeyen bu adamı terk edip gitmelisiniz.
Ben de baba sevgisi görmeden büyüdüm, sevgili kızım. Babam da bizi, ben 3 yaşındayken, bir başka kadın için terk etti, gitti.
Ve o kadının başkasından olan iki oğluna, bana hiçbir zaman göstermediği sevgi ve şefkati gösterdi. Ama ben bu durumdan daha bir güç aldım, daha mücadeleci, daha donanımlı ve sadece kendime güveneceğimi bilerek hayata atıldım.
Babamın yokluğu ve beni sevmediğini bilmek beni daha güçlü kıldı. Asla senin gibi ölmeyi düşünmedim.
Tam tersi yıllar sonra babamın karşısına aklı başında ve güçlü bir genç kız olarak çıktım.
O olmadan da başardığımı göstermek istedim.
Gösterdim de...
Senden de bunu beklerim.
Asla pes etme...