Artık eşimi sevmiyorum

Merhaba Güzin Abla, ben 33 yaşında, 10 yıllık evli, 2 çocuk annesi bir kadınım.
Ayaklarım yere sağlam basar, tuttuğumu koparırım...
Maddi durumum oldukça yerinde, üniversite mezunuyum ve iyi bir işim var. Her zaman çok güzel olduğum ama en önemlisi akıllı ve başarılı olduğum söylenirdi. Şu an o güzelliğimden eser yok. Stresten o kadar yemek yiyorum ki, çok kilo aldım.
Annem vefat edince epeyce bir miras da kaldı. Evim var, son model arabam var, kısacası her şeyim var. Ama neye yarar, ben çok mutsuzum.
Zor bir çocukluk ve gençlik geçirdim. 5 kız kardeşiz. Zengindik ama hep fakir gibi yaşadık. Hep kısıtlandık.
Ben de 19 yaşında tanıştığım eşimle, 4 yıllık flörtün sonunda evlendim.
İlk oğlum doğana kadar çok aşık olduğumu düşündüm, belki de öyleydi.
Sonra her şey değişti. Eşim kıskanç birisidir, ihtiraslıdır, paranoyaktır, baskıcıdır, dışarıya harikadır ama bana dünyayı dar etmiştir.
Hep böyleydi. Ben belki düzelir diye düşündüm, bir yandan da yaşadığım evden kaçmak için çıkış yoluydu.
İlk evlendiğim zamanlar kayınvalidemde kaldım, herkes bana karıştı, ben de tüm bunlara katlandım. Beni eve kapatmak istediler.
Düşünün ki annem ve ablam bende kalmak istedi ama eşim izin vermedi.
Sonra oğlum doğdu, ilk başta her şey normaldi, devamında bir şeylerin ters gittiğini anladık... Doktor doktor gezdik, 5.5 aylıkken genetik bir hastalığı olduğunu öğrendik. Bu beni çok yıktı.
Ve ülkemizdeki kaynanaların birçoğu gibi beni suçladılar. Bende bozukluk varmış. Bunlara rağmen sadece eşimden benim yanımda olmasını istedim ama o ailesini tuttu. Ben ondan sonra bir daha eskisi gibi olamadım.
Sevmediğim bu adamla işkence gibi sürdürmekteyim hayatı. “Elbet düzeliriz, belki bunalımdayımdır, herkes böyle şeyler yaşıyor” diye avutmaya çalıştım kendimi. “Neden katlandın” diye soracaksınız, öyle bir psikolojik şiddet uyguladı ki ben, ben olamadım.
Kaç kere ayrılmak istedim, hep ağladı, yalvardı. Hayatını mahvettiğimi söyledi, kendisini öldürebileceğini bile söyledi. Maalesef vicdanıma yenik düştüm.
Her gün benimle birlikte olmak istiyor. Artık onunla konuşmuyorum, onu dinlemiyorum. Bu kadar işimin arasında ikinci üniversitemi okuyorum.
En kötüsü gözlerimdeki mutsuzluğu görüyor ve “asla senden vazgeçmem” diyor. Beni yeniden kendisine aşık edecekmiş. Aile terapistine gitmeyi önerdim, her şeyi denedim...
O ise ilk zamanlara göre olumlu yönde çok değişti ama bende biten bitmiş. Birlikte olmak istediğinde, ki zorla oluyor, dizilerde beğendiğim kişileri hayal ediyorum, başka türlü katlanamıyorum. ◊ Rumuz: Evliliğimde mutsuzum

YANIT

Sevgili kızım, eşinle şu an mutsuzsun ama flört yıllarında onu çok sevmişsin. Biraz da sırf evden kurtulmak için evlenmişsin.
Davranışlarıyla zamanla uzaklaştırmış seni kendinden. Yine de hayatına hep karamsar bir gözle bakmamalısın.
Bu yaşananlardaki en olumlu nokta, eşinin son zamanlarda artık değişmeye başlaması.
Sonuçta eşin seni gerçekten seviyor. Ondan uzaklaştığını görerek seni yeniden kazanmak için elinden geleni yapıyor belli ki. Aile terapistine gitmek çok doğru bir seçim. Her şeye rağmen bu evliliğini sürdürmeye çalış. Biraz da senden çok daha kötü durumda olan kadınları düşün.
Belki her şeye sahipsin, ona ihtiyacın yok gibi görünüyor ama tek bir nedenin var, ondan ayrılmamak için; o da rahatsız bir evladınızın olması.
Sanki bu konuyu gözardı eder gibisin ama aslında çok çok önemli.