Annem hep yanımda

Yarın Anneler Günü... Annesi yanında olsun olmasın, herkesi duygulandıran, annelerini düşündüren bir gün. Her zaman söylediğim gibi, anneleri tek bir gün düşünmek, tek bir gün kutlamak, tek bir gün anımsamak değil elbette amaç.
Ama hiç değilse bir gün anneliğin kutsallığını hafızalarımıza kazıyan bir gün... Annelerini kaybetmiş olanlar içinse buruk bir gün.
Bu yüzden bu sevgili ve eşsiz varlık henüz yanınızdaysa, lütfen onu kırmadan, üzmeden önce bir kez daha düşünün. Onun değerini bilin ki yarın öbür gün pişmanlıklar duymayın.
Esasen tüm anneleri senenin her günü anıyoruz da bu Batı’nın bayramlaştırdığı mayıs ayının ikinci pazar gününde çok daha duygulu ve heyecanlı olarak onları yad ediyoruz.
Her yıl Anneler Günü yaklaştıkça, hep aynı düşünce beliriyor kafamda... Özellikle de annemi kaybettiğimden beri... Diyorum ki, anneleri yanında olanlar için çok keyifli bir gün bu... Annelerine sevgilerini bir kez daha gösterebilmek, onun sıcacık yanaklarından öpebilmek, onun gülümseyen mutlu yüzünü görebilmek için ne güzel bir gün...
***
Anneler Günü için yazmak istediğim yazı bu muydu? Bilemiyorum... Annesiz geçirdiğim kaçıncı Anneler Günü bu? Ve bu yaşımda bile annesizliğin tüm yoksunluğunu hissediyorum ben de.
Bu yüzden ben de sevmiyorum artık Anneler Günü’nü. Her ne kadar Allah eksikliklerini vermesin, kızım, torunum beni kutlasalar da ben gidip yanağından öpemeyecek olduktan sonra canım annemi... Benim için kimselere benzemeyen biricik annemi...
Her an özlem duyuyorum, hele yaşım ilerledikçe. Her an ona anlatmak istediğim bir sevincim ya da bir üzüntüm var. Ama sesim havada kalıyor... “Anne bak bugün ne oldu” demek isterken, gözlerim yaşlarla doluyor.
İşte bu yüzden, benim gibi olanları, yani anneleri yanında olmayanları çok iyi anlıyorum.
Mezarına gidip çiçek koyamayacağım bu yıl anneciğimin. Şu korona belası bizi ondan bile mahrum kılıyor...
Bu beni çok daha fazla hüzünlendiriyor. Yine de ben onun her an, her yerde, her soluğumda yanımda olduğunu, beni izlediğini düşünmek istiyorum.
Kızım ve torunum da gelip beni kucaklayamayacaklar, yine aynı nedenden... Allah izin verirse seneye umarım her şey farklı olabilir, artık bu acı günleri geride bırakmış olabiliriz.
***
Analarınızın kıymetini bilin. Onlara sakın ola ki “Of, püf” demeyin. Sizi 9 ay karnında taşıyan ve her türlü sıkıntı içinde bile olsa, yine de analık görevi için kendilerini feda etmekten çekinmeyen bu güzel insanları her vesileyle hatırlayalım.
Ebediyete göçmüş analarımız nur içinde yatsınlar, mekanları cennet olsun, ruhlarına binlerce Fatiha her zaman gönderilmiş olsun!
Ey gençler, annelerinize, henüz vakit varken, “Seni seviyorum” demeyi ve hak ettikleri zamanı ayırmayı ihmal etmeyin.
Zor günlerinde yanlarında olun. Hiçbir şey onlardan daha önemli değil. Eğer bir anne iseniz ya da bir anneniz varsa bu satırlarımı çok iyi anlayacağınızdan eminim. Annelerinizi hiçbir zaman kırmamanız ve ona olan vefa borcunuzu asla unutmamanız dileğiyle...
Yarın siz de unutulmak istemiyorsanız, yarın annenizin Anneler Günü’nü kutlamayı unutmayın.
Ben de tüm annelerin ve anne olmaya hazırlananların bu kutsal gününü kutlarım.