Annelik sendromu kızımın sesini ilk duyduğumda başladı

Güzin Abla, öyle çıkmazdayım ki, yaşadıklarımdan kurtulamıyorum. Ben üç yıllık evliyim ve 1 yaşında bir kızım var.
Doğum sırasında çok fazla ağrı çektim. Çok büyük bir sıkıntı yaşadım ve ağlamaya başlayan kızımın sesini ilk duyduğumda hayatımın bittiğini sandım.
“Eyvah! Ben nasıl başaracağım!” dedim kendi kendime. Herhalde annelik sendromunu ilk o anda yaşadım.
Bir yandan bebeğimi tutamamak, sütümü göğsümden verememek, lohusalık depresyonu derken, bir yandan da eşimle problemler yaşamaya başladım. Her gün kavga ediyorduk. Yaşamım kâbus gibiydi.
Boşansan boşanamazsın, daha yeni anne olmuşsun. Yalnız kalmak istesen kalamazsın, sana bağlı bir bebeğin var. İşte böyle elimin kolumun bağlı olması beni korkulara sürükledi.
Eşimle aramızı düzeltmek dört-beş ayımızı aldı ama o süre zarfında hem bu annelik endişeleri hem de eşimle kavgalarımız beni çok yıprattı.
Artık karanlıkta oturamıyorum mesela. Evde her yerin ışığını açıyorum. Yalnız kalamıyorum. Kızımla da tek başıma kalmak istemiyorum.
Her gün korkuyla yaşıyorum. Bu korkumu nasıl yenebilirim?
Kızımı severken bile mesafeliyim, yaşadıklarımı unutamıyorum. Bu durumdan nasıl kurtulur, kızıma nasıl iyi bir anne olabilirim?
? Rumuz: Çaresiz Anne

Bu “annelik sendromu” dediğin şey, bir ömür boyu bitmez sevgili kızım. Her zaman “Bir şeyleri ihmal ediyor muyum” endişesi yaşarsın ve bu çok normaldir. Buna “annelik içgüdüsü” de diyebilirsin. Bu, çocuğunu kucağına aldığın ilk andan, sen ölünceye kadar devam eder. Hastanedeyken her şey çok kolay olsa da, eve gelince birden kâbus başlar.
Çocuğun seni uykusuz bıraktığı gecelerde, hiçbir şeye yetişemediğini düşündüğün anlarda, acıktığında ya da altını kirlettiğinde o sonu gelmeyen ağlamalar karşısında, “Keşke olmasaydı, keşke onu geri gönderebilseydim” diye bile geçirebilirsin içinden.
Sanki hep bir şeyleri eksik yapmışsın gibi gelir. Bu da paniğe kapılmana yol açar. Onunla yeterli ilgilenmediğin, yeterli emzirmediğin için hep bir suçluluk duygusuyla kendini harap edersin.
Bu duygular her annede vardır kızım, üzülme. Ancak doğum esnasında ve sonrasında yaşadıkların sende bir depresyon hali yaratmış olabilir. Bunu da bir uzmana danışıp halledebilirsin.