Ailesi sahip çıkmayan ve öldürülen kadınları anlıyorum

30 yaşında, iki çocuk annesi bir kadınım. İki abim, bir de kız kardeşim var. Annem ve babam, kız kardeşimle bana karşı hep soğuktu. Sürekli aşağılayarak, “Alt tarafı kız çocuğusunuz” diyerek büyüttüler bizi. 

9 yıldır evliyim. Maddi durumumuz ne iyi ne kötü. Geçen sene zar zor bir ev aldık. Babamdan borç istedim, 70 bin lira kadar.

Hayatımda ilk defa babamdan bir şey istedim. “Ben o kadar veremem” diyerek eşimin yanında beni tersledi.

Daha sonra 50 bin lira verdi.

O gün anladım ki onun nezdinde hiçbir kıymetim yokmuş.

Babam zengindir ama biz varlık içinde yokluk çekerek büyüdük.

Harçlığımızı bile zorla verirdi. Sonrasında aldığı malları abilerimin üzerine yapmaya başladı. Para istediğim günden 6 ay sonra da yüksek fiyata bir yer aldı ve büyük abimin üzerine yaptı. Öğrendiğimde anneme “Hiç söylemiyorsun, orayı abime almışsınız” dedim.

“Neyini söyleyeyim? Bizimle alakası yok, abinin orası. Çalıştı aldı” diyerek beni yine susturdu.

3 hafta hiç aramadım annemi. Sonra uzun bir mesaj yazıp içimi döktüm. “Neden ayırım yapıyorsunuz” diye sordum. Cevap vermedi. 2 aydır görüşmüyoruz, içim çok buruk. Eşimin psikolojik problemleri var, tedavi görüyor.

Çok şiddetli tartışmalarımız oldu, ailemin hiç haberi olmadı. Çekip gitmem gerekirdi, gidemedim. Çünkü gidecek yerim yok. Şimdi ailesi sahip çıkmayıp da öldürülen kadınları çok iyi anlıyorum. Benim de hiç kimsem yok. Ne yapmalıyım abla?

◊ Rumuz: Ailem ayrım yapıyor

YANIT

Hayret ediyorum çocukları arasında böyle ayrım yapabilen ailelere...
Hele kız çocuklarını seninkiler gibi “siz alt tarafı kız çocuğusunuz” diyerek küçümseyen ailelere çok öfkeleniyorum.
Hâlâ bu çağda, böyle anlaşılmayacak bir şekilde kız çocukları çocuktan saymayan, hep erkek çocuklarını önemseyen ailelere en büyük ders, günün birinde o kız çocuklarının yardımına, bakımına muhtaç olmak, galiba...
Bu ebeveynler yaşlandıklarında, elden ayaktan düştüklerinde, kız çocuklarının ellerine kalabiliyorlar ne yazık ki... Her şeylerini bağışladıkları, hibe ettikleri erkek evlatları onlara rahatlıkla sırt çevirdiğinde yine, kızlarının merhametine sığınıyorlar. Hiçbir zaman temenni etmem tabii ama hayatım boyunca bu gibi durumlara çok rastladım.
Senin duygularını çok iyi anlıyorum.
Ailen tarafından küçümsenmenin, abilerine daha fazla önem verilmesinin, onlar tarafından sevgi görmemenin, abilerine maddi destek olmalarının seni ne kadar üzdüğünün farkındayım.
Ama güçlü olmalısın kızım, eşinle ne kadar zor giden bir evliliğin olsa da yine de yuvanın kıymetini bil. Bak iki çocuğun varmış. Onlara dört elle sarıl. Onları sevgiyle büyüt, ailenin sana yaptığını onlara yapma...
Eşinin bunalımlı dönem geçirmesi seni sevmediği anlamına gelmez.
Bu süreçte onu terk etmeyi düşünmek yerine, ona destek olmalısın. Yine her şeye rağmen o, sana sahip çıkacaktır.
Zamanla bakarsın, annen de senin değerini anlar, her şeye rağmen sana daha fazla sahip çıkar. Sana değer verir. Seni de ağabeylerin kadar sevdiğini gösterir.