Ailemin baskısından bunaldım

Merhaba Güzin Abla, ben 17 yaşında genç bir kızım. Ailem bir sevgilim olduğunu öğrendiğinden beri beni her konuda kısıtlıyor... Ev, okul arasında gidip geliyorum. Bu hep böyleydi ve artık bunaldım. Beni hiçbir yere göndermiyorlar.
Anne ve babam şehir dışındalar. Evde tek kalıyorum ama amcamla yengemle aynı apartmandayız.
Bir yere gidecek olursam, yengemden izin alıyorum. O da “annenle babana sor” diyor ve tabii ki onlar da izin vermiyorlar.
Beni yalan söylemeye zorluyorlar. Aklıma hiç mi gelmiyor sanki yalan söylemek, gizlice gitmek.
Ama ben bu durumdan hoşnut değilim. Arkadaşlarımla buluşacakken neden yalan söylemek zorunda kalayım ki? Ama eninde sonunda yaptıracaklar bunu bana.
Tabii bu bir yere çıkıp gezme konusundaki kısıtlama, sevgilim olduğunu öğrendiklerinde ortaya çıktı.
Oysa bilmiyorlar ki, sevgilim cidden beni her konuda olumlu etkiliyor. Derslerime daha fazla asılıyorum.
Sevgilim, ailemle tartışmayayım diye onların sözünü dinlememi istiyor. Etrafımda bu yaşında sevgili olup birlikte ilerleyen ve evlenen pek çok insan var. Neden bu kadar kısıtlama ihtiyacı duyuyorlar, neden mutlu olmamı engelliyorlar?
Cidden ben onunlayken çok mutluyum, yüzüm devamlı gülüyor ve biz birbirimizi çok olumlu etkiliyoruz. Ya onun yerine bana yanlış şeyler yaptıran biriyle olsaydım?
Biliyorum ailem benim iyiliğimi istiyor ama sürekli “ders ders” diye beni bunaltıyorlar. Kendilerini çok yanlış ifade ediyorlar. Şimdi ben ne yapmalıyım, nasıl davranmalıyım?
◊ Rumuz: Aile baskısı

YANIT

Sevgili kızım, ailenin seni bir sevgilin olduğunu öğrendikten sonra kısıtlamaya başladıklarını söylüyorsun, bu konuda haklı olabilirler.
Birincisi henüz çok gençsin, onların hayallerinde senin okuyup, bir meslek sahibi olman yatıyor. İkincisi de bu genç adamı sen tanıyorsun, iyi biri olduğunu söylüyorsun.
Ama onlar bunu bilmiyorlar. Bu durumda da tepki göstermeleri çok doğal. Ortam o kadar kötü ki, sana değil, karşındaki kişiye güvenemeyebilirler. Üstelik onların korkusu senin bu beraberliğin yüzünden eğitimini aksatman, yanlış bir adım atman olabilir.
Ailen, tutucu olabilir. Ama bugün tutucu olmayan aileler de aynı kaygıyı taşıyorlar. Evlatlarının üzerine titriyorlar.
Hatta belki kendi yapamadıklarını onların gerçekleştirmesini, meslek sahibi olup, onları yüceltmelerini bekliyorlar.
Bunu elbette sen de ileride bir aile kurduğunda anlayacaksın. Evladın için hep en iyisini isteyeceksin.
Kaçamaklar yapmayı, ailene yalan söylemeyi, onları kandırmayı düşünmek yerine, açık olmalısın. Bence aileni bu bana anlattığın şekilde ikna etmeyi deneyebilirsin.
Anne, babana ulaşamıyorsan bile, amcana, yengene, bu erkek arkadaşını tanıştırmayı deneyemez misin? Onlara, bu genç adamın senin üzerindeki olumlu etkilerini de anlatabilirsin. Belki seni böyle kısıtlayacaklarına, sana annenle babanın karşısında dik durabilmen için destek olabilirler, ne dersin?
Sevgili kızım, yalanla dolanla, kaçamak bir hayatla bir şey elde edemezsin, bence her ne olursa olsun, açık olmayı dene.
Eğer gerçekten söylediğin gibi biriyse, o genci tanırlarsa, olaya daha başka bir açıdan bakabilirler.