Aileme anlattım ama bana inanmadılar

Sevgili Güzin Abla, sana başıma gelenleri nasıl anlatsam bilemiyorum. Ama birine mutlaka anlatmam lazım.

5-6 yaşlarımdayken benden büyük kuzenim tarafından taciz edildim. Bana dokunmadı veya saldırmadı. Sadece cinsel organını açtı ve ellememi istedi. Ben küçüktüm, ne olduğunu bilmiyordum ve dediğini yapmıştım...

O zamanı hatırlıyorum halalarım ve annem de evdeydi ve mutfakta oturuyorlardı. Kuzenim olan şahıs beni salona götürüp kapıyı kilitlediğinde benden küçük olan kardeşi kapıda kalmıştı. Ben odadan çıkınca, kuzenimin ne yaptığını bilmediğim için bunu halamlara anlatmıştım. Zaten beni yaralayan da bu olmuştu.

Halalarımın beni yalan söylemekle suçlaması üzerine ben de çaresizce şaka yaptığımı söylemek zorunda kalmıştım.

Sonrasında bu olay diğer kuzenlerim tarafından duyulunca beni taciz eden kuzenim dini üzerine yemin etmiş. Ve gariptir ki ona inanıp 6 yaşındaki bir kız çocuğunu iftiracı diye benimsemişlerdi.

Şu an 15 yaşındayım ve bu olay aklıma geldiğinde ister istemez gözlerim dolar. Hiç kimseyi inandıramamıştım.

Ama zaman içinde bu yaşadıklarımın bir kâbustan öte olduğunu ve suç olduğunu da anlamıştım. O zaman çok küçüktüm, taciz olduğunu bilmiyordum

Bir de şu var, sadece onun tarafında taciz edilmemiştim, diğer küçük olan kuzenim de arada bir benimle sözde güreş yapıyor üstüme filan çıkıyordu...

Hâlâ bu olayların etkisi altındayım, sizce psikolojik destek almalı mıyım? ◊ Rumuz: Unutamıyorum

YANIT

Sevgili kızım, böyle mektuplar inan kalbimi sıkıştırıyor, dayanamıyorum. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar, erkeklerin kızlara, kadınlara tacizde bulunmasına, tahmin edeceğin gibi katlanamıyorum.

Hele hele senin gibi dünyadan haberi olmadığı halde, abi gibi gördüğü kuzenin taciziyle karşılaşan küçücük bir kız çocuğu söz konusuysa...

Bu artık aklımın sınırlarını aşan bir olay. Üstelik de bu olaylar ne yazık ki, sandığından çok daha fazla...

Her ne kadar bu yaşadıkların Allah’tan anlattığın sınırlarda kalmış bile olsa, normalde bu seni ömür boyu etkileyecek, psikolojik olarak altüst edecek bir travmaymış. Bu yüzden sevgili kızım, yine de seni güçlü duruşun, düzgün karakterin ve sağlam psikolojik yapın nedeniyle kutluyorum.

Ailendekilerin sana inanmaması, seni anlamaması hiç önemli değil. Taciz olaylarında bu genellikle böyle oluyor. Hiç kimse tacizciye bu yaptıklarını konduramıyor.

İşte zaman zaman da, o kişinin bu utanç verici davranışlarına devam etme fırsatı bulmasını sağlıyor. Neyse ki senin olayın sürmemiş...

Aslında yaşına rağmen ben senin bu olayı, inanılmaz güçlü duruşunla, alt ettiğini düşünüyorum. Ama yine de bir psikologla bu durumu konuşmanda yarar var.

O sana unutabilmen için nasıl bir yol izlemen gerektiğini daha doğru bir şekilde gösterecektir.

Çünkü bu sorunun seni ömür boyu etkilemesini istemiyorum.