Ailem yanımda durmadı

30 yaşındayım, karşı komşumuzun kızıyla çok basit bir şeyden kaynaklı tartışma yaşadım ve olay gereksiz büyüdü.
Tartışma, ondan kimseye vermediğim şirket numaramı silmesini istememle başladı.
“Neden sileyim, senin numaranı mı dağıtacağım” demesiyle olay büyüdü.
Beni mahalleme rezil etmekle, adımı çıkarmakla tehdit etti.
Daha birçok ağır sözler söyleyip namusuma bile dil uzattı...
Bir akşam “Dur, konuşalım” dedi. Benden özür dileyecek sanıp durdum. Bir anda saldırmaya başladı ve boğazımı sıktı.
Yolda rezalet çıkmasını istemedim fakat o an elimde kalabilirdi.
Ona zarar vermemek için gittim marketlerini dağıttım.
Ailem aşağı indi ve herkesin içinde babamdan birkaç tokat yedim.
O gün bugündür ailemle konuşmuyorum.
Çünkü ailem onlarla sohbet ediyor, marketlerine gidiyor, komşuluk ediyor.
Beni ezdiler, bu tavırları sergileyerek.
Ve o kız da biliyor ki ailem yanımda değil, “Baban da senin ne olduğunu biliyor zaten” diyor.
Ben evden işe, işten eve gider gelirim. Kimseyle işim olmaz, kimseye saygısızlığım da...
Aşk meşkten uzağım, terbiyesiz biri de değilim.
Ailemin yanımda olması gerekirken düşmanlarımla konuşmaları, onlara para kazandırmaları çok zoruma gidiyor.
Buralardan gitmek istiyorum. Sanki gün geçtikçe bunları görerek kahroluyorum, bitiyorum, çöküyorum.
Yavaş yavaş ölüyorum sanki...
Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Bu bana yapılanı hazmedemiyorum.
◊ Rumuz: Genç kız hikayesi

YANIT

Böyle saçma sapan bir tartışmanın büyüyüp seni bu kadar üzecek, ailenle aranı bozacak kadar sorun haline gelmesi akıl almaz bir şey. Bu kızın seninle bir alıp veremediği olmalı.
Bence sinirleri bozuk onun. Belki de sen farkında olmadan onu rahatsız edecek bir şeyler yapmışsındır. Bilmiyorum ama bir genç kızın sana bu şekilde davranması normal gelmedi bana.
Belli ki bu insanlar yıllardır komşularınız.
Ailenin de onların marketlerinden alışveriş yaptığını, onlarla dostluk ilişkileri içinde olduğunu düşünürsek, bu kızın sana karşı düşmanlığı neye dayanıyor.
“Adımı çıkartmak istiyor” diyorsun. Bunu düşünmenin sebebi nedir? Yoksa aranızda geçmişe dayanan, bir sevda meselesi mi oldu?
Aileni de anlıyorum, tabii senin de saldırgan tavırların olmuş.
“Dükkanı dağıttım” diyorsun, hiç hoş bir davranış değil. 30 yaşında genç bir hanıma yakışıyor mu?
Olay hiç hoş olmasa da böyle hayatını karartacak, evini barkını terk etmeyi düşünecek kadar da önemli değil aslında. Sevgili kızım, yine büyüklük sende kalsın.
Hiç kimseye karşı kin duyma. Bu kızı da görmezlikten gel, önemsemediğini gördükçe o rahatsız olsun, sen değil.
Benim için ailenle aranızın bozulmuş olması çok daha önemli. Onların sana karşı özel bir tavrı olduğunu sanmıyorum.
Ama senin davranışın karşısında komşularıyla aralarının bozulmasını istememişlerdir büyük ihtimalle.
Zamanla her şeyin düzeleceğine inanıyorum. Affetmek büyüklüktür, sakın unutma...