Paylaş
Ailem küçüklüğümden beri bana baskı uyguluyor. Babam, annem ve ablamlara göre biraz daha anlayışlı ama onunla da konuşamıyorum.
4 ablam var ve annem, ablamlar ne derse doğru buluyor ve çok çabuk inanıyor.
Babam inanmaz hatta dinlemez bile ablamları. Ama ablamlar anneme “bu kız adam öldürmüş” dese ona bile inanır, o derece.
Ben hariç herkese inanıyor.
Bu baskılar yüzünden kaçarak bir evlilik yaptım ve evlendiğim kişiyle anlaşamayıp ayrıldım.
Tekrar ailemin evine döndüm.
Ayrıldıktan 9 ay sonra beni başka bir memlekete, halamın yanına gönderdiler.
Biraz kafa dinleyeyim diye ama orada da rahat bırakmadılar.
Orada bir işe girdim, işyerinde biriyle tanıştım.
Halama o kişinin Roman olduğunu söyleyince ailemi arayıp haber verdi.
Ailem de beni işten çıkarttırdı ve memleketime getirtti. “Ben dönmek istemiyorum” dediğimde de dinlemediler.
Ayrıca şu an uzak mesafe de olsa ilişkim devam ediyor.
Ne o buraya gelebilir, ne ben oraya gidebilirim.
O buraya gelmek istiyor ama ben daha evden dışarı adım atamıyorken onu nasıl karşılarım.
Ailem bu çocuğu öğrenince baskılar daha çok artmaya başladı ve şu an bunalımdayım.
Her an intihar edebilirim, çok kötüyüm.
Dertleşeceğim, içimi dökebileceğim tek bir arkadaşım bile yok. Kendimi çok kötü hissediyorum abla. Lütfen bana yardım et...
Rumuz: Kimsem yok
YANIT
Sevgili kızım, bir kere en baştan söyleyeyim, bu kötü günlerde, insanlar ölüm kalım mücadelesi verirken, böyle senin gibi aşk acısı nedeniyle intiharı düşünenlere çok bozuluyorum.
Binlerce insan hasta yataklarında, rahat nefes alabilmek için dünyaları verebilecek durumdayken, senin gibi gencecik insanların, aile baskısı ya da sevgiliden uzak kalmanın getirdiği sorunlar nedeniyle hayatı bu kadar hafife almalarına katlanamıyorum.
Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki her yaşadığımız güne binlerce kez teşekkür etmeliyiz...
Sen henüz çok gençsin, biliyorum heyecanlısın, sevmek sevilmek istiyorsun.
Hele ailenden belki de beklediğin sevgiyi, ilgiyi göremediğin için isyan ediyor olabilirsin.
Ayrıca gencecik yaşta kötü bir evlilik geçirmişsin, iyi ki de boşanabilmişsin. Ailen bu evliliği devam ettirmen için seni zorlamamış...
Bunun için de şükretmelisin. Sanırım yurtdışında yaşıyorsun ya da bir süre yurtdışındaydın, şimdi dönmüş ve ailenle yaşıyor olmalısın. Bu detayı tam açıklamamışsın.
Ama önemli olan senin kendini huzurlu hissetmen.
Bu yüzden lütfen hiç değilse bir süre, ailenin istemediği davranışlarda bulunma, onlara uyum sağlamaya çalış ki gerginlik yaşama, seni zorlamalarına fırsat verme.
Sevdiğin gencin kim olduğu önemli değil, ancak şu anda ailen bu ilişkiye karşıysa, bir süre sabırlı olmalısın.
Eğer şu anda biraz daha uyumlu davranırsan, zamanla aileni de bu beraberliğe razı edebilirsin. Ama zaman lazım...
Dediğim gibi kızım, lütfen yaşama dört elle sarıl.
Şu anda senden çok daha kötü durumda olanları düşün. Her şeye rağmen, seni anlamasalar da yanında bir ailen olduğu için şükretmelisin.
Paylaş