Aileler evlatlarına nasıl bu kadar eziyet edebilir?

Çünkü ben de o kişinin yaşadıklarının çok benzerini yaşadım” diyor bu genç kız...
Ailelerin öz evlatlarına bunca eziyeti, bunca kötülüğü reva görmelerine gerçekten inanamıyorum. Eskiden bir “üvey anne” mevhumu vardı, her çocuğun korkulu rüyasıydı.
Bugün bakıyorum, “üvey anne” ya da “üvey baba” bir anlamda arkadaş olabiliyor çocuklar için. Ama gerçek anne ve babaların yaptıklarını gördükçe, “Kâbus yer değiştirdi” demek geliyor içimden...

Yaşadıklarım bana güçlü olmayı öğretti

Sürekli annemin erkek arkadaşları gelirdi eve. Annem onlarla içki içer, sonra sızar kalırdı. Ben uyumazdım, çünkü adamın bana ya da kardeşime bir şey yapmasından korkardım.

Feyza Abla, bu yazıyı “Kadersiz Genç” rumuzlu okurunuza hitaben yazıyorum.
Yaşadığı zorlukları paylaşabildiği için tebrik ediyorum kendisini. Bu büyük bir cesaret. Zira günümüzde insanlar maruz kaldıkları kötü olayları saklayıp, başkalarını yaşadıkları benzer kötü olaylarla kınamaya pek bir meraklılar...
Annemle babam ben 9 yaşındayken ayrıldı. Bir sene annemle yaşadım. Sürekli erkekler gelirdi eve. Annem onlarla içki içer, eğlenir, sonra bir köşede sızar kalırdı.
Ben de her akşam tanımadığım bir adamla baş başa kalırdım.
Annem sızdı diye uyumazdım, çünkü adamın ona, bana ya da küçük kız kardeşime bir şey yapmasından korkardım.
Daha sonra babam yanına aldı kardeşimle beni. Ancak üvey annem ve ailesi hep eziyet etti bize. Üvey annemin babası, dayısı da taciz ederdi bizi.
Öyle bir kadının kızı da bunu hak ederdi gözlerinde.
Kendi akrabalarım dahi yıllarca bana “Annene çektin, sen de onun gibi olacaksın” dedi durdu.
Türlü türlü ahlâksızlıklar gözümün önünde yaşandı durdu yıllarca. Ödüm koptu üzerime bulaşacak bu pislikler diye.
Şimdi bu satırları özellikle o okurunuza yazıyorum:�
Ben de senin gibi çok çirkin şeyler yaşadım. Senin adın “p..” ise benimki de “o..”
Peki onlar öyle dedi diye biz öyle mi olduk?
İçinde bulunduğun kaostan çıkmak, sevmek sevilmek ve mutlu olmak istiyorsan, bunu ancak kendin başarabilirsin.
Bir de benzer olaylar yaşayan insanlar olduğunu bilerek, yalnız olmadığını anlayarak güç bulabilirsin.
Elbette ki bunun için profesyonel bir yardım alman lazım. Ben aldım ve iyi ki almışım diyorum. Yaşanan hiçbir şeyi unutturmadı bana bu yardım, ancak içimdeki “ben”i keşfetmemi sağladı. Lütfen sen de daha fazla erteleme hayatını...
Ben şu anda 25 yaşındayım. İyi bir üniversiteden mezunum. Güzel bir işim var. Kız kardeşim de üniversitede okuyor.
Elbette ki hiçbir şey unutulmuyor. Ancak geçmişi geçmişte bırakmayı beceremezsek, yarın bir şeyler için çok geç olabilir.
Ben yaşadıklarımdan dolayı kendimi şanslı hissediyorum aslında. Çünkü bunlar bana güçlü olmayı ve kime güveneceğimi iyi öğretti...
Son bir şey; o tanıdıklarım hâlâ benim bir gün “o...” olacağıma inanıyor. Ve ben onları hayal kırıklığına uğratacağım.
Rumuz: Ceylan