Aile baskısı yüzünden sevdiğimden uzaklaşıyorum

Sevgili Güzin Abla, bir süredir biriyle beraberim. Onu çok seviyor ve güveniyorum.
Ancak benden kaynaklanan bazı sorunlardan dolayı ilişkimizi rahatlıkla yaşayamıyoruz. İlişkimizden ailemin haberi olmadığından dolayı, korkuyorum.
Oysa 22 yaşındayım, bu yaşımda hâlâ aile korkusu nasıl beni kısıtlayabiliyor, anlamış değilim.
İstemeden kendimi sevdiğimden uzaklaştırıyorum. Buluşmalarımız hep çok kısa ya da çok aralıklı olmak zorunda. Bu yüzden onu ne kadar üzdüğümü anlayabiliyorum.
Sevdiğim gençle yaklaşık 2 sene önce tanıştık. Önceleri güzel bir arkadaşlığımız vardı ve bu arkadaşlığı zaman içinde başka bir boyuta taşıdık. Ara sıra kuzenime kalmaya gidiyorum ve bu bahaneyle onunla da buluşabiliyorum.
Babam kuzenimde kalmama izin verdiği halde, içten içe benden kuşkulandığını hissediyorum. Babamın bana güvenmediğini, inanmadığını görmek beni çok üzüyor.
Oysa ona her şeyi anlatmak için uygun bir an arıyorum. Ailenin tek çocuğuyum. Hep doğru ve dürüst olmaya çalıştım. Aslında annemle babam arasındaki kavgalarla büyüdüm. Gerçek bir aile kavramını hiç hissedemedim.
Sürekli olarak mutsuz, huzursuz, endişe içinde bir hayat yaşadım. Babam bana uzaktı, ben de ona uzaktım. Ondan hep korktum, sesimi çıkaramadım.
Her şeyi en iyi şekilde yapmak için çabaladım. Ama ne annemden ne de babamdan bir “Aferin” sözü duyabildim. Aksine sürekli hatalarımı ve yanlışlarımı duydum.
Hep onların isteklerine göre yaşıyorum. Onlar her ne kadar beni düşünseler de, bu zamana kadar varlığımı ne derece göz ardı ettiklerini, her hareketleriyle gösterdiler.
Anneme ilişkimden bahsedeyim dedim, hemen “Babana anlat” dedi. Zaten bana yardımcı olmayacağını biliyordum. Benim yüzümden babamla ters düşmek istemiyordu.
İlişkimden bahsedince babamın bana güvenmesini istiyorum. Bugüne kadar ona yalan söylemedim. Kuzenime gittiğim zamanlarda oraya sevgilim için gittiğimi düşünmesini istemiyorum. Ama babam anlamayacaktır.
Bu yüzden nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Mantıklı düşünemiyorum. Umarım bana yardımcı olabilirsiniz.
Rumuz: La notte

YANIT

Sevgili kızım, sürekli suçluluk duygusu içinde yaşıyorsun. Bu çok yıpratıcı bir şey.
Ailen seni anlayamıyorsa, yapabileceğin bir şey yok. Bu sadece senin sorunun da değil, gençler bugün hep aileleriyle ters düşmekten yakınıyorlar.
Sen dürüst olmak, bu seni mutlu eden, çok iyi giden ilişkini ailenle paylaşmak istiyorsun. Bunu değerlendirmeleri gerekiyor aslında.
Eğer bugüne kadar anlatamamışsan, onların alacakları tavırdan çekinmen yüzündenmiş. Haklı da olabilirsin. Seni sürekli hatalı, yanlış yapan bir evlat olarak gördüklerini söylüyorsun.
Bu konuda da yine sana güvenmeyeceklerinden korkman çok doğal. Senin onlara damat adayı olarak göstereceğin genci, önyargıyla karşılamaları ve uygun görmemeleri de mümkün.
Önce kızım, her ne kadar senin dürüstlük ilkelerine uymuyor gibi görünse de, bu gençle iki yıldır beraber olduğunuzu söylemesen daha iyi edersin. O zaman işte, “Bak bizden kaç zamandır sakladı” diyeceklerdir.
Uygun gördükleri bir zamanda, bu genç adamın gelip onlarla tanışmak istediğini belirtirsin. Ne diyeyim, Allah kolaylık versin. Umarım mutluluğu yakalarsın.

Daha erkeksi görünmek için sigara ve içkiye mi başlasam?

Merhaba Güzin Abla, size yazma nedenim sigara ve alkol konusu. Daha doğrusu, aslında sigara ve alkol kullanmayan birisinin kullanmak zorunda kalması... Ben 19 yaşındayım ve eşcinselim. Bu durum yüzünden asosyal bir insanım.
Çok fazla kadınsı davranan biri de değilim. Hatta eşcinsel olduğum halde, aşırı kadınsı davranan erkekler ya da erkeksi davranan kadınlar bana tuhaf gelir. Hiç de hoşlanmam.
Ancak yine de toplum içinde hareketlerimden, davranışlarımdan eşcinsel olduğum anlaşılsın istemiyorum. Ben sigara ve alkol kullanmayan biriyim. Kullanmayı da hiç düşünmüyordum aslında, ama şimdi bir süredir düşüncelerim değişti.
Sence ne yapmalıyım? Benim gibi birçok arkadaşım var, eşcinsel olduğu anlaşılmasın diye sigara ve alkol kullanıp, kendini daha erkeksi hisseden, gösteren... Acaba ben de kullanayım mı?
Rumuz: Benim gibi

YANIT

Sevgili genç okurum, her şeyden önce, madem kendini bir eşcinsel olarak hissetmiş, böyle kabul etmişsin ve bunu sorun yapmıyorsun, toplumun senin hakkındaki düşünceleri konusunda da aynı tavrı takınmalısın.
Kimseye karşı olduğundan başka görünmek, kendini olmayacak sahte tavırlar altında gizlemek ihtiyacı duymamalısın. Sigara ya da içki içmek de işte bu saçmalıklardan biri olur senin için. Madem sigara ya da içki içme alışkanlığın yok, ki bu çok da iyi bence, şimdi zoraki kötü bir alışkanlık edinmene gerek de yok.
Çevren seni biliyor, tanıyorsa, yakınların seni olduğun gibi kabullenmişlerse, başkaları için değişik görünmek istemen anlamsız.
Eğer sen kendini bu cinsel seçimin konusunda rahat hissediyorsan, zaten mesele yok... “O ne der, bu nasıl karşılar, ya da eşcinsel olduğumu anlamasınlar” diye tasalanman bir çelişkiden öteye geçmez.