Ağabey dediğim evli aile dostumuza aşık oldum

Ama derdim başımdan aşkın ve ne yapacağımı, neye karar vereceğimi bilmiyorum. Bundan yaklaşık 2,5 yıl önce tanıdım onu, derdimin başrol oyuncusu bir aile dostumuzdu. Ben onu çok seviyor onunla vakit geçirmekten zevk alıyordum. Bize gelmediği zamanlarda ben onun işlettiği kafeye gidiyorum. Ben ne dersem, ne istesem yapıyordu. Ameliyat oldum sabaha kadar başımı bekledi, henüz ayılmadığımı düşünerek elimi tuttu, odada kimse yoktu ve bana aşık olduğunu ama bunu söyleyemediğini, beni kaybetmekten korktuğunu, çünkü ona ağabey dediğimi söylüyor ve ağlıyordu. Bunları duyduktan sonra kendimi yokladım, ona aşık olduğumu anladım. Sadece duygularımı bastırıyordum. Bunu yapmak zorundaydım çünkü o evliydi. Ama onu o kadar çok seviyordum ki evliliğini bile gözüm görmedi. Onun yanından ayrılmak istemiyor, evli olduğu için acı çekiyordum ama onsuzluk daha da acıydı.

Böyle tam 1 yıl geçti. Ayrı olduğumuz saatlerde de telefonlaşır mesajlaşırdık. Benim gözüm kimseyi görmüyor, istemeye gelenleri reddediyordum. Ama birden benden uzaklaşmaya başladı. Hiçbir şey söylemiyordu ve artık bize gelmiyordu. Ailem bu durumu bilmediği için, "Neden artık gelip gitmiyorsunuz" dedikçe uğruyordu ama bana yabancı gibi davranıyordu. Dayanamadım, bir gün işyerine gittim. Bana uzaklaşmasının sebebini açıklamalıydı. Açıkladı da; ben onun için kısmetlerimi tepiyor, geleceğimi karartıyormuşum. Çok üzülüyor, vicdan azabı çekiyormuş. Acı çekse de benden uzaklaşma kararı almış. Tam 1,5 yıl görüşmedik. O sürede çok özledim, onu görmek için yollarını bekledim, o beni hep izlemiş, hiç bırakmamış. Geçen 1,5 yılda hiçbir erkeğe, erkek gözüyle bakmadım. Bir gün işyerinde hastalandım ve hastaneye gittim. Haber almış ve hemen geldi, onu kapıda görünce bütün ağrılarım geçti, ağlamaya başladım; tabii o da. Yeniden başladık ama o önceki gibi değildi. Elimi tutmaktan bile, incinir miyim, yanlış anlar mıyım, diye çekinen adam, şimdi onun olmamı istiyor, her şeyimle onun. Onu tekrar kaybetmekten çok korkuyorum çünkü o ayrı kaldığımız 1,5 yıl benim için çok zordu. Ama onun olmayı kabul ettiğimde de ailemi kaybedeceğim, çünkü evli bir erkekle birlikte gideceğim. Eşini neden boşamıyor dersen, o asla ayrılamaz, gelenekleri buna izin vermez. Çok denedi, sülalesi ayaklandı. Ben de onu kaybetmeyi göze alamam, buna dayanamam ama ailemi de karşıma alamam, onlara bu utancı yaşatamam. Yardım et.

RUMUZ: SEVDALI

Güzel kızım, yoksa bu adam gelenekleri gereği zorla sevmediği biriyle evlendirilen mutsuz insanlardan biri mi? Eğer böyle ise, ona bir anlamda hak verebilirim. Ama ya sen! Evinize giren çıkan, evli barklı, senden yaşça büyük bir aile dostunuza gönül vermen gerçekten çok yanlış.

Üstelik eminim eşiyle de görüşüyordunuz. Ama aşk bazen olmadık oyunlar oynar insanlara biliyorum. Hata mata dinlemez. Yine de mücadele etmek gerekiyor. Bu adam iyi düşünmüş, geleceğini mahvetmek üzeresin. Sana ayrı bir ev açar, şimdi çok moda olan bir uygulamayla sana imam nikahı yapar ama sonuçta sen yine de ailen ve de toplum karşısında dudak bükülen ikinci kadın olmaktan kurtulamazsın. Her zaman huzursuz olacaksın... Çocuk istesen de yapamayacaksın. Ve günün birinde çok büyük bir pişmanlık duyacaksın. Üstelik çok sık görüldüğü gibi, aile baskısına dayanamayıp, bir gün seni terk etmeyeceğini ne biliyorsun?

Çok kıllıyım diye beni terk etti

Güzin Ablacığım, seni her gün severek okuyorum ve düşüncelerini çok önemsiyorum. Lütfen bana da yol göster. 17 yaşındayım ama hoş bir kız olduğum söylenemez. Bana güzel, diyen tek kişi annemdir. Hiçbir erkek yüzüme bile bakmıyor. Arkadaşlarım benimle dalga geçiyor. Çünkü çok esmer ve fazla tüylü bir kızım. Öyle ki, kaşlarım ile saçlarımın arası sadece 2 cm. En çok da dudak üstümde tüyler var ve annem bunları almama asla izin vermiyor. Böyle çok daha doğal olduğumu söylüyor ama benim bir maymundan farkım yok. Nedense arkadaşlarım annem gibi düşünmüyor, benimle hep "bıyıklı, kıllı" gibi lakaplarla dalga geçiyorlar. Şu ana kadar bir erkek arkadaşım oldu; o da "Hemcinsimle çıkar gibiyim, benden bile kıllısın" diye beni terk etti. O günden beri bunalımdayım. İnsanların dış güzelliğindense iç güzelliğiyle ilgilenmesini isterdim ama olmuyor. "Tipimi gören kaçıyor" desem abartmış olmam; çok üzülüyorum. Senden başka paylaşabileceğim kimsem yok.

RUMUZ: TÜYLÜ PRENSES

Canım kızım, teknolojinin bugün artık kadınların güzelliğiyle ilgili inanılmaz atılımlar geliştirdiği düşünülürse, annen çok yanlış yapıyor demeliyim. Tüylerini yok etmek mümkün elbette. Sana umut vermek için sorununla ilgili güvendiğim ve bu konuda uzmanlaşmış bir dermatologa danıştım. Söylediklerini aynen aktarıyorum "İstenmeyen tüyler, kadınlar açısından psikolojik ve sosyal sıkıntılara yol açan çok önemli bir sorundur. Nedeni ise çoğunlukla hormonal düzensizliklerdir. Genetik yatkınlık dışında, böbreküstü bezlerinin fazla çalışması, yumurtalıklardaki kistler, bazı salgı bezi hastalıkları, strese bağlı hormon artışları da kıl köklerini uyararak tüylenme yapmaktadır. Kadınların bir kısmında hormon düzeyleri normal olmakla beraber, yine de tüylenme ortaya çıkabilmektedir. Bu kişilerde, kıl köklerinin aşırı hassaslaşması sorumlu tutulmaktadır.

Yoğun tüylenme veya beraberinde adet düzensizliği, saç dökülmesi ve sivilce şikayeti de varsa mutlaka hormon testleri yapılmalı, gereğinde kadın-doğum ve endokrinolojik araştırma yapılmalıdır. Hormonal bozukluk bulunsun ya da bulunmasın, istenmeyen tüylerin tedavisinde en etkili yöntem lazer epilasyondur. Cilt yüzeyinden gönderilen lazer ışınlarıyla kıl kökündeki boya maddesi yok edilmekte, oluşan enerjiyle kıl kökleri tahrip edilmektedir. Soğutucu uçlar sayesinde deri ve çevre doku korunmaktadır. Etkilenen kıllar ortalama bir hafta içinde kendiliğinden dökülmektedir. Kıl köklerinin özellikleri nedeniyle 4-6 seans gereklidir. Seans aralıkları 1-1.5 aydır.

Lazer, sağlık riski taşımaz. Ancak işlemin ehil ellerde yapılması, cilt tipi ve kıl tipine uygun dozların seçilmesi çok önemlidir. Lazer solaryum görmüş veya bronzlaşmış ciltlere uygulanmaz. Ayrıntılı bilgi almak için www.ethemmercan.com sitesine başvurabilirsiniz."