65 yaş üstü olmak

Bir mesaj grubundan e-postama çok güzel bir yazı geldi. Son günlerde yaşadığımız bu zor ve endişeli süreç içinde biz 65 yaş üstü insanları kıracak boyutta hareket edenler oldu. Yazıda da bundan bahsediliyor.
Dışarıda dolaşanların sadece bilinçsiz ve sorumsuz yaşlılar olduğuna dair algı yaratanlara karşı sitem yazısı. Nitekim gençler tarafından yüzüne zorla maske takmak istenen, evine gönderilen, otobüsten indirilen yaşlıların görüntüleri içimizi sızlattı.
Sadece 65 yaş üstünü eve kapatmak bizlere çok acı geldi. Boğaz’da bisikletle gezenler, balık tutanlar, sabah koşularından vazgeçmeyenler genç diye mi bizden daha az tehlikeli?
Bizler aslında evde oturmaktan şikâyetçi değiliz. Çünkü bu seviyeye gelinceye kadar pek çok sınavdan geçtik.
Bizim kuşağımızın aklı, dirayeti ve eğitimiyle bu dünya hâlâ ayakta kalıyor, unutulmamalı. Hem yıllar çok çabuk geçiyor, bir gün siz de kendinizi bizim yaşımızda buluvereceksiniz.

İŞTE O YAZI

65 yaş üstü geziyormuş da araçlar bedavaymış da... Evet, haklısınız biliyor musunuz bizler yani 65 yaş üzeri olanlar, sizlerin şu an sahip olduğunuz olanaklara asla sahip olamadık.
Biliyor musunuz, ben daha otuzumda yoktum, üç evladım ile yalnız kaldım.
Gündüz belediyede çalışıyordum, akşam da evimin bir odasını atölye yapmıştım dışarıya seramik boyuyordum.
Sadece çocuklarım kimseye muhtaç olmasın diye.
Hiç yüzsüzlük yapmadık, kimsenin kapısını çalmadık “bir lokma ekmek” diye. Çok genç yaşta kendi yağımızla kavrulmayı öğrendik. Çünkü bizlerin omuzlarına taşıyabileceğimizden çok yük yüklenmişti. Evet, biz 65 yaş ve üstü bar, disko bilmezdik en fazla sinemaya, tiyatroya ve bazen de aile ortamındaki eğlencelere katılırdık.
Bizler kendimiz için hiç yaşayamadık, hep sorumluluklarımız vardı. Sizler gibi yani yeni nesil gibi “biz bunun altından kalkamayız” diye kaçmadık hiçbir zaman.
Evet, biz 65 yaş üstü insanlar belki de sizlere göre yerimizde duramıyoruz doğrudur.
Çünkü bizler hiç boş durmayı bilemedik, yaşam bize hep koşturmayı öğretti. Büyüklerimiz bize “çalışan demir pas tutmaz”, derdi biz hep öyle kaldık.
Evet, biz 65 yaş üstü insanlar, dostluğu iyi biliriz, incitmemeyi, düşünceli olmayı, yardımlaşmayı ve yardım etmeyi çok iyi biliriz. Evet, biz 65 yaş üstü insanlar yardım etmeyi de severiz.
Bize bedava bir dolaşım kartı verildi diye hepiniz laf ettiniz ya...
Aslında bizler bedava yaşamayı hiç bilmedik, çünkü bugün bile bir emekli maaşımız ile yardıma ihtiyacı olanlara hep koştuk. Evet, biz 65 yaş üstü insanlar bu ülkeye çok şey kattık ve eminim yarın bizlere bir şey olduğunda sizler sevgisiz kalacaksınız.
Sizin saçlarınızı biz okşadık, uzaklardan “sizi seviyoruz” diye bağırdık.
Evet, biz 65 yaş üstü insanlar bir tarihtik. Sizler bir tarihin kapanışına tanıklık ediyorsunuz ama o yorumlarınız ile bizleri inciterek yollayacaksınız aranızdan. Oysa bizim nesil bir karıncayı bile incitmemiştir, bir kuşun yuvasını bozmamıştır. Bir çiçeği koparmaya kıyamazdık.
Sizler, hey yeni nesil, çok bencil ve acımasızsınız. Oysa bizler sizleri böyle yetiştirmedik. Yarın, bugünler geçtiğinde bir bayram sabahı o yaşlıların elini öpmeye gidemediğinizde anlayacaksınız ne demek istediğimi.
Ama ben biliyorum, hepiniz böyle düşünmüyorsunuz. İçinizde de bizleri yürekten seven, bizleri görünce gözlerinin içi gülen çocuklarımız var.
Sizler iyi ki varsınız.